Εσύ και η Άννα είστε δύο πολύ καλές φίλες. Θες να μας μιλήσεις για την φιλία σας και το πως γνωριστήκατε;
Λίνα: Γνωριστήκαμε στο σχολείο. Στη δευτέρα λυκείου βρεθήκαμε στο ίδιο τμήμα, η συμπάθεια και η καθημερινή επαφή εξελίχθηκαν σε φιλία. Τα τελευταία 2 χρόνια οι συγκυρίες μας έφεραν κοντά και είμαστε πολύ δεμένες. Η αλήθεια είναι πως δεν μου είχε περάσει ποτέ απ το μυαλό πως θα συμβεί κάτι τέτοιο. Η Άννα δεν “δένεται” εύκολα, έχει ένα δικό της τρόπο σκέψης στο κομμάτι αυτό. Είμαστε 2 εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες όμως νιώθω ότι συμπληρώνουμε η μια την άλλη, είναι το άλλο μου μισό ουσιαστικά και όχι στα λόγια, είναι δίπλα μου για να με στηρίξει, να με παρηγορήσει, να μου βάλει τις φωνές και να με ταρακουνήσει όταν πρέπει. Άννα: Γνωριστήκαμε στο Λύκειο, από την αρχή υπήρξε συμπάθεια μεταξύ μας, θυμάμαι κάποια στιγμή στην 3η Λυκείου καθόμασταν στο ίδιο θρανίο και κάναμε σχέδια ότι θα σπουδάσουμε στην ίδια πόλη, ότι θα συγκατοικήσουμε και όλα αυτά που σκέφτεσαι και ονειρεύεσαι στα 17 σου. Τελικά αυτό δε μας βγήκε, τελειώσαμε το σχολείο, ακολουθήσαμε τελείως διαφορετικούς δρόμους, γνωρίσαμε νέους ανθρώπους και χωρίς να το θέλουμε χαθήκαμε. Τα διαστήματα που κάναμε να βρεθούμε ήταν μεγάλα αλλά ποτέ δεν άλλαζαν τα συναισθήματα μας. Η φιλία μας είναι ουσιαστική, δεν στηρίζεται στα 100 τηλέφωνα τη μέρα, έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ μας και νιώθουμε ασφάλεια που έχουμε η μια την άλλη σε οτιδήποτε μας συμβαίνει.
Πότε κατάλαβες πως η Άννα είναι πραγματική ΦΙΛΗ;
Λίνα: Δεθήκαμε όταν πριν 2 χρόνια βοήθησα σε μια παράσταση που έπαιξε. Ξεκίνησε λιγο σαν αστείο με δική της παρότρυνση σε μια εποχή που ήμουν άνεργη και ξαφνικά βρεθήκαμε να περνάμε πολλές ώρες μαζί, πρόβες,παραστάσεις, αγωνία για το αποτέλεσμα και μετά μια περιοδεία που θα μας μείνει αξέχαστη. Για μένα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο γιατί όχι μόνο γνώρισα από την αρχή την Άννα αλλά μέσα από όλο αυτό ανακάλυψα και πράγματα σχετικά με το θέατρο που λατρεύω να κάνω εγώ και δε τα είχα σκεφτεί ποτέ. Τώρα όσον αφορά αυτο που λες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ φίλη, από την αρχή ένιωθα έτσι και πλέον στην πορεία το σύνολο της συμπεριφοράς, μου δημιουργεί αυτό το συναίσθημα. Σε μένα σπάνια έχει συμβεί όσα μου λέει ένας άνθρωπος να τα βλέπω στις πράξεις του απέναντί μου και με την Άννα ισχύει αυτό απόλυτα.Άννα: Το κατάλαβα και το καταλαβαίνω στις πιο μεγάλες χαρές μου! Αυτές μας έδεσαν! Είναι δίπλα μου πάντα και χαίρεται το ίδιο ακριβώς με ‘μένα, αυτό νιώθω! Είναι σημαντικό σε μια περίοδο που όλοι πέφτουμε στη μιζέρια και τη γκρίνια να παίρνουμε αισιοδοξία και δύναμη απ’ ότι θετικό συμβαίνει σε ανθρώπους που αγαπάμε και στη δική μας περίπτωση αυτό ισχύει απόλυτα.
Σίγουρα υπάρχουν και κάποια πράγματα που εκνευρίζουν τη μία ή την άλλη. Τι είναι αυτό που κάνει η Άννα και δεν αντέχεις με τίποτα;
Λίνα: Αυτή είναι μια ερώτηση που όταν μου την κάνει εγώ γελάω και εκείνη “εκνευρίζεται” που δεν έχω κάτι ν απαντήσω. Δεν υπάρχει καθημερινή συνήθεια ή κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα της που όταν βγαίνει στη συμπεριφορά της δεν το αντέχω με τίποτα, το μόνο που ίσως θα μπορούσα να πω είναι που κάποιες φορές κλείνεται πολύ στον εαυτό της αλλά και αυτό είναι για μένα οκ γιατί ξέρω πως θα πάρει το χρόνο της και μόνη της θα έρθει για να συζητήσουμε ότι πιθανόν την προβληματίζει.Άννα: Δεν υπάρχει τίποτα που να μην αντέχω ή που να μ’ εκνευρίζει! Όσες φορές έχουμε τσακωθεί είναι για πράγματα που έγιναν στιγμιαία και όχι κάτι που επαναλαμβάνεται και ενοχλεί τη μια η την άλλη. Την αγαπώ και τη θέλω δίπλα μου όπως ακριβώς είναι και για όλα αυτά που κάνει.
Τι δραστηριότητες κάνετε μαζί;Όταν είμαστε χαλαρές απο υποχρεώσεις πάμε βόλτες, για φαγητό και μετά μπορεί να καταλήξουμε σινεμά θέατρο ή για ποτό, γενικά μας αρέσει να κάνουμε διαφορετικά πράγματα,όταν βαριόμαστε να κουνηθούμε βλέπουμε ταινίες στο σπίτι αγκαλιά με ποπ κορν και πατατάκια.
Μοιράζεστε πράγματα;Λίνα: Νομίζω δεν υπάρχουν κολλητές που να μη μοιράζονται τα πράγματά τους, έτσι και εμείς, μοιραζόμαστε τα πάντα.
Έχετε βγάλει παρατσούκλια η μία για την άλλη;Λίνα: Έχουμε διάφορα δικά μας,απο το σχολείο, δε θα προβώ σε αποκαλύψεις, εγώ τουλάχιστον.
Άννα: Από ένα παιχνίδι που παίζαμε στο σχολείο μας έχει κολλήσει και αποκαλούμε η μια την άλλη «Γιάννη», μας ξεφεύγει καμιά φορά μπροστά σε κόσμο και ψάχνουν να βρούνε τον «Γιάννη»
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το σημαντικότερο πράγμα που κάνει μια φιλία να αντέξει στον χρόνο;
Λίνα: Πιστεύω πως πέρα από τα δεδομένα που χτίζουν μια φιλία, εμπιστοσύνη, ειλικρινείας, αγάπη νομίζω πως ο εγωισμός που έχει ο κάθε άνθρωπος παίζει σημαντικό ρόλο,γιατί σε μια φιλία δεν υπάρχουν μόνο καλές μέρες, υπάρχουν και οι κακές και συνήθως όταν έρχονται οι περισσότεροι άνθρωποι διαλύουν τα πάντα,να βάζουμε όρια στον εγωισμό μας για τους ανθρώπους που αγαπάμε, δεν λέω να καθόμαστε να μας πατάνε βέβαια αλλά να σκεφτόμαστε 2 και 3 φορές για να ξεκαθαρίζουν οι κακές στιγμές και να προχωράμε.
Άννα: Η αγάπη και ο σεβασμός, ο συνδυασμός τους είναι το πιο γερό θεμέλιο για μια φιλία
Ποια ήταν η πιο αστεία στιγμή σας;
Λίνα: Επειδή είναι πολλά τα χρόνια που γνωριζόμαστε, έχω πολλές εικόνες στο μυαλό μου που σκάμε στα γέλια, από το σχολείο, από διακοπές, από το θέατρο. Θυμάμαι πρόσφατα είχαμε πάει να δούμε μια παράσταση που άλλο περιμέναμε και άλλο μας βγήκε, όλοι ήταν γύρω μας σοβαροί και μεις προσπαθούσαμε να πνίξουμε το νευρικό γέλιο που μας είχε πιάσει, κρυβόμασταν και τσίμπαγε η μια την άλλη για να ηρεμήσουμε και να μη γίνουμε και ρεζίλι!
Πως σκέφτεσαι πως θα καταλήξει αυτή η φιλία;
Άννα: Στα γεράματα μας θα πίνουμε κοκτέιλ από τσάι και χαμομήλι ξαπλωμένες στον καναπέ, θα παίζουμε μπιρίμπα, θα βλέπουμε ταινίες και φυσικά θα γελάμε!
Η Άννα Μενενάκου παίζει στην παράσταση “Οι Τενόροι” στο θέατρο Ζίνα σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη.Φωτογραφίες: Άρτεμις Σκουλίκα
Make up: Αναστασία Διπτένη
