Πώς γνωριστήκαμε;

Τζένη: Με την Γρηγορία γνωριστήκαμε, κυριολεκτικά, την πρώτη μέρα που πατήσαμε το πόδι μας στη Νομική. Μας την έπεφταν μάχιμοι εκπρόσωποι φοιτητικών παρατάξεων με σκοπό τον προσηλυτισμό, αλλά εμείς καταφέραμε να γλιτώσουμε. Και έτσι, δεθήκαμε.

Γρηγορία: Αυτή η ιστορία ξεκινά στην αίθουσα εγγραφών των πρωτοετών της Νομικής, όταν δύο αγουροξυπνημένα κορίτσια προσπαθούν να αποφύγουν τους πολύ πρόθυμους εκπροσώπους των διαφόρων φοιτητικών παρατάξεων. Βγήκαμε νικήτριες.

Η πιο αστεία ιστορία μας:

Τζένη: Εκτυλίσσεται, συνήθως, σε αεροδρόμια ανά την Ευρώπη κάθε φορά που κάποια από τις δύο έφευγε για σπουδές στο εξωτερικό. Το τι κλάμα ρίχναμε δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Τόσο κλάμα, που οι γονείς αυτής που έφευγε αντί να στεναχωριούνται για το παιδί τους, προσπαθούσαν να συνεφέρουν την άλλη. Σίγουρα, παρείχαμε θέαμα που διασκέδαζε όλο το αεροδρόμιο.

Γρηγορία: Η πιο αστεία ιστορία μας είναι αυτή με το ξενύχτι μας και το τρομοκρατικό χτύπημα,αλλά είμαι σίγουρη ότι θα σας τη διηγηθεί η Τζένη. Το πιο διασκεδαστικό στοιχείο αυτής της φιλίας είναι ο όρκος που έχουμε δώσει να μην είμαστε ποτέ στην ώρα μας σε αεροδρόμια, λιμάνια κοκ. Το θέαμα που παρουσιάζουμε τρέχοντας κατοστάρι με τις αποσκευές μας στο Charles de Gaule έχει διασκεδάσει πολύ κόσμο.

Η πιο αμήχανη:

Τζένη: Νομίζω, η πιο περίεργη στιγμή που έχω αντικρίσει την Γρηγορία και εκείνη εμένα είναι εκείνο το βράδυ που γυρίσαμε μεθυσμένες στο σπίτι μου στη Girona και καταλήξαμε η μία στη λεκάνη και η άλλη στο μπιντέ να βγάζουμε το σωθικά μας. Η λεπτομέρεια που απογειώνει αυτή την αηδιαστική ιστορία είναι ότι για κάποιο λόγο φοράγαμε και οι δύο άθλια baby doll. Πιστεύω, θα θέλαμε και οι δύο να διαγράψουμε από τη μνήμη μας αυτό το αίσχος.

Γρηγορία: Χωρίς καμία αμφιβολία, η πιο αμήχανη στιγμή που έχουμε βρεθεί με την Τζένη είναι στο σπίτι της στη Girona,όπου έκανε Erasmus, να βιώνουμε με λιτή αμφίεση δίπλα δίπλα στο νιπτήρα τα ολέθρια αποτελέσματα του να διδάσκεις σε Ισπανό barman τι εστί υποβρύχιο.

Η πιο συγκινητική:

Τζένη: Η Γρηγορία είναι – αυτό που λέμε- ο φύλακας άγγελος μου όλα αυτά τα χρόνια. Γι’ αυτό δεν θα ξεχωρίσω μία ιστορία, αλλά θα σας πω πολλές. Πόσες πολλές φορές με έχει περιποιηθεί, γιατί έχω μεθύσει/ αρρωστήσει. Πόσες πολλές φορές έχει τρέξει με σακούλες γλυκά για να με παρηγορήσει στα δύσκολα. Πόσες πολλές φορές είναι εκεί για να μου θυμίσει που έβαλα το καθετί, καθότι ολίγον ξεχασιάρα. Και πόσες πολλές φορές είναι στο “βάζω μια φόρμα” μακριά, απ’ όταν την χρειαστώ.

Γρηγορία: Η πιο συγκινητική στιγμή μας έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη, όταν στο αεροδρόμιο μετά την προσγείωση συγκρούστηκα πλαγιομετωπικά με σιδερένιο διαχωριστικό που με φιλοδώρισε με ένα ωραιότερο τραύμα πάνω από το αριστερό μου φρύδι. Παρά το γεγονός ότι η Τζένη δεν τα πάει καθόλου καλά με αίματα και τα λοιπά με περιποιήθηκε άψογα, κάνοντας για μια εβδομάδα τον προσωπικό μου γιατρό. Παρολίγο αυτό να της στοιχίσει την τσάντα της και όλα της τα έγγραφα,καθώς από το αρχικό σοκ την άφησε προς στιγμή στις τουαλέτες του JFK.

Πώς θέλετε να εξελιχθεί:

Τζένη: Πέρα από τα κουμπαριλίκια που σίγουρα θα παίξουν, αν ποτέ το αποφασίσουμε. Έχουμε καταστρώσει το εξής σατανικό σχέδιο. Μετά τον πρώτο αποτυχημένο γάμο που θα κάνουμε και αφού θα έχουμε αποκτήσει έκαστη από ένα κουτσούβελο, ενοικιάζουμε ρετρό μονοκατοικία στην Πλάκα, όπου συστεγαζόμαστε και περνάμε ζωή χαρισάμενη.

Γρηγορία: Σε ένα μεγάλο σπίτι με κήπο (φανταστείτε το σπίτι της Λίζας Πετροβασίλη στα Χτυποκάρδια στα θρανία) δύο κυρίες με μποφονάτα μαλλιά, μια ξανθιά και μια μελαχρινή, πίνουν το τσάι τους και τσακώνονται κομψά. Η μελαχρινή κυρία διαμαρτύρεται γιατί κάποιος χάλασε τη χρωματική σειρά αποθήκευσης των τραπεζομάντηλων ενώ η ξανθιά κυρία χαϊδεύοντας ένα σκυλάκι με ροζ φόρεμα αναρωτιέται αν θα έπρεπε να βάλει λίγο ακόμα ρουζ.

Φωτογραφίες: Αποστόλης Αναστασόπουλος

Make  up: Γιάννης Μιχαλέλης