Μεγαλώσαμε με ταμπέλες. Και τις κυριολεκτικές και τις μεταφορικές. Την ταμπέλα του καλού παιδιού, του καλού μαθητή, της καλής φίλης, της καλής συντρόφου.

Ταμπέλες για κάθε είδους ιδιότητα και σχέση, λες κι αν δεν υπήρχαν θα έχανες κάτι από την ιδιότητά σου. Θα την έκανε λιγότερο επίσημη ή σημαντική. Μα οι ταμπέλες ποτέ δεν όρισαν κανέναν. Όσο κι αν δεν θέλουμε πολλές φορές να το παραδεχτούμε.

Είναι αυτές οι ταμπέλες που ηθελημένα ή άθελα μας τοποθετούμε μπροστά σε εμάς ή στον άλλον άνθρωπο που είναι μαζί μας. Βέβαια μπορεί να μη συμβεί καν από εμάς τους ίδιους. Αλλά από τους γύρω μας.

Επισημοποίηση της σχέσης. Τι το επίσημο δηλαδή προσδίδει μία ταμπέλα; Επιβεβαιώνει μία ιδιότητα.

Κι όποιος αρνείται να βάλει στη ζωή του υπομνήματα και επεξηγήσεις κάτι κάνει λάθος. Μπορεί ακόμα και να ερωτευτεί. Αλλά χωρίς ταμπέλα δεν ισχύει.

Πρέπει να υπάρχει κάτι που να σε προσδιορίζει. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύεις κάποιοι για να αισθάνεσαι εσύ σιγουριά.

Βάζεις σε κουτάκια όλη τη ζωή σου. Και κάθε φορά που τους βάζεις μία ταμπέλα τικάρεις το κουτάκι σαν επιτυχία. Σαν επίτευγμα.

Και μπορεί με τον άνθρωπο που έχεις επιλέξει να ζεις, να βιώνεις κάθε καλό μιας σχέσης. Και να μην φοβάται ούτε τη δέσμευση, ούτε την αποκλειστικότητα ούτε το πόσο ευάλωτος μπορεί να γίνει. Αλλά η ταμπέλα;

Μα πραγματικά σε τι χρησιμεύει μία ταμπέλα;

Στην ουσία τίποτα γιατί ξέρεις καλά, πως ακόμα και κάποιες σχέσεις με ταμπέλα τελείωσαν άδοξα. Κάποιες δεν σήμαιναν τίποτα ποτέ. Απλώς είχαν τις ταμπέλες. Και τι τους χρειάστηκαν;

Και δεν λέω υπάρχουν και κάποιοι που είναι επιφανειακοί από τη φύση τους. Και δεν τους καταπιέζουν μόνο οι ταμπέλες. Τους καταπιέζει κάθε όμορφη πτυχή. Δεν είναι πως θέλουν να είναι ελεύθεροι, θέλουν να μπορούν να μη λογοδοτούν για τις πράξεις τους.

Μία ταμπέλα δεν θα κάνει τη σχέση σου περισσότερο σημαντική ή περισσότερο επίσημη. Τουλάχιστον όχι για τα άτομα τα οποία πραγματικά τα αφορά η σχέση.

Μάθαμε όμως αν δεν ακούμε τις λέξεις, να είμαστε δύσπιστοι. Και δεν μας αδικώ. Αλλά η ταμπέλα δεν έχει σχέση με λόγια. Η ταμπέλα αφορά τις πράξεις.

Οι καλύτερες σχέσεις άλλωστε δεν σήκωσαν ποτέ τις ταμπέλες που τους επέβαλλε η κοινωνία και ο περίγυρος. Δυνάμωσαν στα σκοτεινά, μέχρι που το φως τους τύφλωσε ακόμα κι αυτούς που έψαξαν για τις ταμπέλες.

Οι σχέσεις δεν χρειάζονται ταμπέλες. Χρειάζονται ανθρώπους και συναισθήματα. Χρειάζονται πράξεις κι όχι λόγια. Οι ταμπέλες ανήκουν εκεί που φτιάχτηκαν εξαρχής για να ανήκουν.

Σου δείχνουν μία διαδρομή αλλά σε καμία περίπτωση δεν την ορίζουν.