Σεισμός 8,5 ρίχτερ…για την Ιαπωνία δε θεωρείται απρόοπτο, αλλά για εμένα ήταν μακράν η πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής μου.
Είμαστε που λες στο τέλος του πιο καταπληκτικού ταξιδιού που έχω κάνει ποτέ: Τόκυο, Κιότο, Χιροσίμα, Γιοκοχάμα και επιστροφή στο Τόκυο. Είμαι τόσο ενθουσιασμένη με τα πάντα, κυρίως με τους ανθρώπους, την ευγένεια, την καθαριότητα, την τάξη, την ησυχία. Βρίσκομαι στο Τόκιο, καθισμένη στο πάτωμα του δωματίου του 12ου ορόφου του ξενοδοχείου μας και χαζεύω τις φωτογραφίες της ημέρας. Ξαφνικά αρχίζει δειλά δειλά να κουνάει.
- «ααααααααααα» σκούζω
- «τι έγινε;» (φωνή μέσα από το μπάνιο)
Το κούνημα συνεχίζεται και αρχίζει να αυξάνεται
- «ααααααααααααααααααααααααααααααααααααα» συνεχίζω
Μάλλον ο άντρας μου κατάλαβε τι γινόταν γιατί στα επόμενα τρία δευτερόλεπτα πετάχτηκε έξω από το μπάνιο (ευτυχώς δεν είχε προλάβει να ξεκινήσει το μπάνιο!) , πήρε τα διαβατήρια μας και με τράβηξε να σηκωθώ.
Όπως ανοίγει την πόρτα να βγούμε έξω, αρχίζει να σείεται το σύμπαν. Εκείνος πιάνεται από το κάσωμα της πόρτας κι εγώ έπεφτα από τον ένα τοίχο στον άλλο. Και σκέφτηκα: «οι συνάδελφοι μου θα λένε, ήξερα κι εγώ μια κοπέλα που σκοτώθηκε σε εκείνο το φονικό σεισμό στο Τόκιο». Μέχρι να προλάβω να το καλοσκεφτώ με τράβηξε από το χέρι και βγήκαμε στο διάδρομο.
- Που είναι οι υπόλοιποι;
- Τι σε νοιάζει, πάμε!
Ανοίγουμε μια πόρτα κινδύνου που οδηγούσε σε μια εξωτερική σκάλα. Αν με ρωτήσετε πιστεύω ότι οι 12 όροφοι ήταν πέντε ξερωγώ, τόσο γρήγορα τους κατέβηκα, πέντε πέντε τα σκαλιά. Κατεβαίνουμε στο ισόγειο, πεταγόμαστε στο δρόμο, λέω Παναγία μου σωθήκαμε.
Τρέχουμε στο απέναντι πάρκο να είμαστε σε ανοιχτό χώρο. Μόλις καταφέρνω να καθίσω κοιτάζω γύρω γύρω, να δω τι έχει πέσει. Βλέπω στο απέναντι κτίριο (είχε τζάμια) ένα κύριο να κάνει διάδρομο. Δε βλέπω καλά, σκέφτομαι. Κοιτάζω από την άλλη και βλέπω στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μας τις κοπέλες στις θέσεις τους και ένα ζευγάρι να κάνει check in. Περνάει μπροστά μας μια παρέα περπατώντας και γελώντας. Αρχίζω να σκέφτομαι ότι μάλλον κοιμάμαι και δεν έχει συμβεί.
Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και μπαίνουμε δειλά στη ρεσεψιόν. Στις τηλεοράσεις δείχνει έκτακτα δελτία, βλέπω το EARTHQUAKE αλλά όλα τα άλλα στα Γιαπωνέζικα. Πάω στη ρεσεψιονίστ.
- Earthquake ε;
- Iiiii yes yes earthquake
- Strong ε; μπουπου μπουπου
- Iiiii yes, this is Japan
This is Japan λοιπόν. Μη σας σταματήσουν οι σεισμούληδες, είναι part of the experience, όπως μου είπαν, εξάλλου με 8.5 και δεν άνοιξε μύτη
[για την ιστορία, αυτός είναι ο σεισμός ]
