Ή Όσσα και ο Κίσαβος τα δυο βουνά μαλώνουν που λέει και το γνωστό δημοτικό άσμα και έρχεται κουτί στη τηλεοπτική μάχη του Netflix με την HBO. Τι τύπος ανθρώπου είμαι στο τέλος της ημέρας; Θυμάμαι και το καλοκαίρι που έσκασαν σχεδόν ταυτόχρονα το “The Night Of” και το “The Stranger Things”, μέσα στη κάψα της Χαλκιδικής να προσπαθώ να πείσω κόσμο ότι όχι, το “The Night Of” είναι μακράν σπουδαιότερο. Έχω πει πολλάκις οτι δεν είμαι μεγάλη φαν της επιστημονικής φαντασίας, όμως τώρα η μονομαχία πήρε κοινωνική διάσταση και από τις δυο πλευρές. Πάνω λοιπόν που τελειώσαμε με το “Big Little Lies” και προσπαθούσαμε να το χωνέψουμε, τσουπ το Netflix μας βγάζει μονομιάς τα δεκατρία επεισόδια του “13 Reasons Why” και ξεσπάει μια καινούργια τηλεοπτική μανία.
Βασισμένο και το “13 Reasons Why” σε βιβλίο, παρουσιάζει την ιστορία της έφηβης Hannah Baker (Katherine Langford –πόσο μοιάζει με την Kat Dennings, σπάω το κεφάλι μου) η οποία για δεκατρείς λόγους αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Έχει ηχογραφήσει σε κασέτες την ιστορία της και τους ανθρώπους που συντέλεσαν σ’αυτή την κίνηση. Με τη σειρά που αναφέρονται στις κασέτες, ο εκάστοτε συμμαθητής ή γνωστός της Hannah που επηρέασε τη ζωή της, οφείλει να ακούσει το σύνολο τους και μετά να τις παραδώσει στον επόμενο που αναφέρεται στις ηχογραφήσεις. Εμείς πιάνουμε την ιστορία τη στιγμή που έρχεται η ώρα του Clay Jensen (Dylan Minnette) να ξεκινήσει το άκουσμα και ξετυλίγουμε το κουβάρι της γεμάτης μυστικά σύντομης ζωής της.
Το φλέγον ερώτημα όμως είναι αν μας άρεσε το “13 Reasons Why”. Όπως και το “Big Little Lies” -για να μη ξεχνιόμαστε- πραγματεύεται και αυτό ένα “δύσκολο” και “βαρύ” θέμα. Η πρωταγωνίστρια δέχτηκε bullying από φίλους και έρωτες, έζησε σκληρά γεγονότα για οποιοδήποτε άνθρωπο, πόσο μάλλον σ’αυτή την ηλικία και καλείτο να κρατήσει μυστικά που δεν άντεχε να σηκώνει. Δεν συμφωνώ με όλα όσα γίνανε στη σειρά και νομίζω ότι λανθασμένα προσπάθησαν να μας πείσουν για κάποια αμφιλεγόμενα θέματα. Η αυτοκτονία αποτελεί το κύριο απ’αυτά. Κανείς δεν θα τελείωνε τη σεζόν λέγοντας “καλά έκανε και αυτοκτόνησε”, ακόμα και αν βρισκόταν σε ανάλογη θέση. Η ηρωίδα φαίνεται ότι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει διαφορετικά τα όσα της είχαν συμβεί. Επομένως αφού γνωρίζεις ότι δεν θα μεταβάλλεις τις απόψεις του μεγαλύτερου μέρους του κοινού, δεν χρειάζεται να τραβάς την ιστορία απ’τα μαλλιά και να υπερβάλλεις. Σου φαίνονται (αυτοί) οι δεκατρείς λόγοι ικανοί για να οδηγήσουν μια έφηβη να βάλει τέλος στη ζωή της; Εμένα δεν μου φάνηκαν. Αν όμως δεν προσπαθούσαν συνεχώς να περάσουν υποσυνείδητα το πόσο ώριμα και συνειδητοποιημένα αποφασίστηκε αυτή η πράξη, δεν θα με ενοχλούσε κιόλας στη πορεία της αφήγησης. Η Hannah δεν έδειξε ουσιαστικούς δισταγμούς για την πράξη της, είχε ψυχρότητα και εκτέλεσε την όλη διαδικασία σαν παιχνίδι. Εκεί λοιπόν το έχασε για μένα η σειρά. Προσπάθησε να δικαιολογήσει πολλές φορές τον εαυτό της. Πες την ιστορία και μη μας δίνεις εύκολη τροφή, άσε το θεατή να κρίνει. Εδώ υπερείχε το “Big Little Lies”, δεν εξανάγκαζε τα συναισθήματα σου σε ευαίσθητα και ξεκάθαρα ζητήματα. Συνεπώς σε άφηνε να αποφασίσεις αν θα νιώσεις θλίψη για τη Celeste που βιώνει οικογενειακή βία ή οργή που δεν φεύγει από αυτή την άρρωστη κατάσταση ενώ μπορεί. Το “13 Reasons Why” μας οδήγησε υπερβολικά προς τη πορεία που ήθελε αυτό και έχασε το δρόμο.
Αυτές οι σκέψεις όμως θα σου έρθουν σε δεύτερο επίπεδο όταν ολοκληρώσεις το “13 Reasons Why” και με το καλό να τις συζητήσουμε. Μέχρι τότε πήγαινε δες το γιατί πέρα από το μίνι διχασμό –ή ίσως για αυτόν- που έχει δημιουργήσει, θα σου φανεί άκρως ενδιαφέρον. Το Netflix έφτιαξε μια “δυνατή” σειρά για την οποία υπάρχουν 13 λόγοι γιατί μας άρεσε.
- Είναι μια εφηβική σειρά που διαφέρει από αυτά αντίστοιχες του είδους της.
- Έχει αυτή τη σατανικά έξυπνη ιδέα με τις κασέτες που σε πολλούς φάνηκε ως χειριστική και εγωιστική κίνηση από της πλευρά της Hannahόντας πεθαμένη, αλλά ας το παραδεχτούμε ήταν ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ.
- Αγγίζει ζητήματα που μπορεί να σε έχουν ταλανίσει σαν έφηβο, ή φίλους σου ή να τα συναντήσεις μελλοντικά στην οικογένεια σου.
- Μπορεί στο θέμα της αυτοκτονίας της να μη χωράει κανένας αντίλογος που μπορεί να με πείσει αλλά για μένα η έννοια της ενοχής παρουσιάζεται εξαιρετικά από τη σειρά. Το επεισόδιο 11 με την κασέτα για τον Clayήταν μακράν το καλύτερο και λογικό, αφού παρακολουθούμε την όλη ιστορία από τα λόγια της Hannah, αλλά μέσα από τα αυτιά του Clay. Στο 11 ήρθε μια μίνι λύτρωση.
- Τόλμησε να δείξει έντονες και σκληρές σκηνές, όχι όμως με προκλητικό τρόπο απλά για να το κάνει –μου έκατσε το σουβλάκι.
- Τελειώνει πριν αρχίσει.
- Θέτει ερωτήματα και βάζει τον θεατή σε κριτική στάση απέναντι σε κοινωνικά ζητήματα –πόσο έκθεση τρίτης λυκείου αυτή η πρόταση.
- Έχει ωραίο soundtrack –το πάνε καλά οι σειρές πλέον.
- Έχεις την αγωνία για το επόμενο επεισόδιο και για το λόγο που το συγκεκριμένο άτομο βρίσκεται στην εκάστοτε κασέτα.
- Η ερμηνεία της Langford ως Hannah. Σύνθετη και η πιο αξιόλογη στη σειρά, αναδεικνύοντας την ερμηνευτικά ως την κερδισμένη.
- Η αφήγηση που γίνεται μέσα από την Hannah.
- Η διαφορετικότητα και η ποικιλία στην επιλογή χαρακτήρων τόσο ως προς την εθνότητα όσο και ως προς την σεξουαλικότητα.
- Δεν είναι “Big Little Lies” και δεν θα αγγίξει το buzz του – όπως είπαμε είναι από τα διαμάντια του ’17 από πολλές απόψεις- ΑΛΛΆ είναι μια must-see σειρά που δεν θα μετανιώσεις να παρακολουθήσεις.
PS: Συγγνώμη Netflix.
