Ξεκίνησε ως ένα υπόδειγμα αρχιτεκτονικής των Ναζί, δημιούργημα του Άλμπερτ Σπέερ, και μετατρέπεται σε στρατιωτική σχολή εκπαίδευσης και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μετονομάζεται σε Teufelsberg, ο Λόφος του Διαβόλου. Λίγο αργότερα τα συντρίμμια του πολέμου μπαζώνονται και ο χώρος μετατρέπεται σε προορισμό για σκι και έλκηθρο.
Καθώς ο καιρός περνά οι συμμαχικές δυνάμεις χρησιμοποιούν τον καινούργιο χώρο αναψυχής ως σταθμό παρακολούθησης της Ανατολικής Γερμανίας. Έτσι δημιουργείται, από τις ΗΠΑ, ίσως ο μεγαλύτερος σταθμός ακρόασης.
Το 1989 το Τείχος γκρεμίζεται, ο Ψυχρός Πόλεμος λήγει και ο επονομαζόμενος Λόφος του Διαβόλου μένει εγκαταλελειμμένος και άχρηστος. Παρόλα αυτά το 1996 επενδυτές αγοράζουν τους χώρους με σχέδια για δημιουργία διαμερισμάτων και ενός μουσείου κατασκοπίας, τα οποία λόγω υψηλού κόστους δεν υλοποιούνται ποτέ. Το 2008 γίνεται ακόμη μια προσπάθεια επένδυσης. Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς επιχειρεί να χτίσει ένα ‘Κολέγιο Ευτυχίας’ ύψους 12 ορόφων και χωρητικότητας 1.000 φοιτητών. Ωστόσο και αυτό το εγχείρημα ακυρώνεται.
Ζώντας πλέον στο 2014, το Teufelsberg βρίσκεται στα χέρια μιας ομάδας καλλιτεχνών και προφυλάσσεται από κάθε είδους βανδαλισμό. Κάθε μήνα καλλιτέχνες, από ζωγράφους, graffiti artists, φωτογράφους κτλ, εκφράζουν την δική τους οπτική και διάθεση χρησιμοποιώντας τα κτίρια ως καμβά έκφρασης.
Έργα αντιρατσιστικά, χρώματα, συνθήματα, αφηρημένες εικόνες με διαφορετική ερμηνεία για τον κάθε θεατή, λαμβάνουν χώρα στον Λόφο. Προσφέρονται περιηγήσεις με 7-15 ευρώ, αναλόγως με την διάρκεια της περιήγησης και κάθε μήνα ο Λόφος του Διαβόλου μετατρέπεται σε μια τεράστια ανοιχτή γκαλερί για όλους.
Ίσως γι’ αυτό λένε YOU GOT TO FEEL BERLIN!
Μπορείς να μάθεις περισσότερα για το Teufelsberg και τους καλλιτέχνες εδώ: www.mpa-b.org/noticeboard
