Πριν 4 χρόνια, στις 6 Απριλίου του 2012 ήταν Παρασκευή, το αναφέρω μήπως και δεν το θυμάσαι εσύ. Aν και όλες οι μέρες για μια άνεργη δημοσιογράφο είναι ίδιες, το θυμάμαι. Το μεσημέρι είχα πάει να πιω έναν καφέ με την φίλη μου την Μαρία σ ένα μαγαζί στα Εξάρχεια, που τώρα πια έχει κλείσει. Ήταν ο έκτος μήνας ανεργίας μου και της έλεγα ότι έχω βάλει πείσμα να βρω μια δουλειά που να μου αρέσει. Εξηγούσα στη Μαρία ότι θέλω πολύ να συνεχίσω να γράφω και να μην κάνω κάτι μακριά από αυτό που αγαπάω χάριν της οικονομικής κρίσης που ανάγκασε τόσους να αλλάξουν δουλειές ή/και τομέα (ή και χώρα).

Όταν με ρωτάνε πότε ξεκίνησε το Savoirville.gr εγώ απαντάω τον Ιούνιο του 2012 αλλά μέσα μου ξέρω ότι όλα ξεκίνησαν εκείνη την Παρασκευή του Απριλίου που γύρισα σπίτι και άνοιξα ένα blog με το όνομα Days and moments.

Δύο μέρες μετά μιλούσα σε όλους για ένα blog που θα έχει όλα όσα ανακάλυψα και αγάπησα, έτσι ώστε να είναι κάπου όλα μαζεμένα, να τα βρίσκεις εσύ που ψάχνεις, που μπορεί να ψάχνουμε το ίδιο και εγώ να έτυχε να το βρω πρώτη. Δεν το σκέφτηκα σα δουλειά αλλά ότι θα ασχολούμαι μ αυτό όσο ψάχνω για αυτή τη νέα δουλειά. Στα 14 χρόνια δουλειάς και πλέον ήξερα ότι θέλω να ξυπνάω το πρωί και να πηγαίνω σε ένα γραφείο που θα βλέπω ανθρώπους που συμπαθώ και θα μπορώ να εφαρμόσω όλες τις τρελές ιδέες μου. Ή έστω κάποιες από αυτές. Ήξερα πως αυτό εν μέσω κρίσης είναι τραγικά δύσκολο.

Δύο μέρες μετά, η Αργυρώ που σήμερα είναι αρχισυντάκτρια του site, από την τότε δουλειά της μου έστειλε ένα sms –που κρατάω ακόμα- μ ένα κατεβατό επιλογών ονόματος. Δεν θα σου πω ψέματα ότι το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το είδα. Ήμουν διστακτική μ ένα γαλλικό λογοπαίγνιο, αλλά το εμπιστεύτηκα. Στην πορεία ο Νίκος με βοήθησε τεχνικά και εγώ άρχισα να γράφω. Μετά, φίλοι που ήθελαν να είναι μαζί μου σ αυτό, συμμετείχαν με όλους τους δυνατούς τρόπους. Κουβάλησαν ρούχα, έκαναν τα μοντέλα, έγραψαν κείμενα, φωτογράφισαν.

Η ιδέα του περιοδικού ήρθε το Νοέμβριο του 2014 όλα ήταν ψηφιακά γύρω από το savoirville. Ακόμα και εκείνο το πρώτο τεύχος δηλαδή, για κάποιες μέρες έμεινε ψηφιακό. Μετά ο Ηλίας μας το τύπωσε να το δούμε και τον Δεκέμβριο του 2014 ερωτευτήκαμε μια 34άδα χαρτιών και το ίδιο όνειρο. Για το δικό μας περιοδικό.

Πολλές ιδέες, πολλοί αγαπημένοι άνθρωποι, πολλά όνειρα εκπληρωμένα. Αυτό είναι για μένα το savoirville. Τελικά δεν έψαχνα δουλειά, την απόδειξη πως όταν οι άνθρωποι ενώνουν τις δυνάμεις τους ό,τι κι αν βγει στο τέλος ακόμα και αν αγχώθηκες ή έβαλες τα κλάμματα ή μάλωσες, πάντα μένουν οι στιγμές που έχεις γελάσει, έχεις αγαπήσει και έχεις αγαπηθεί, αυτό έψαχνα.

Δεν θέλω να σε κουράσω, πιθανόν και να μη σε νοιάζουν όλα αυτά. Κλέβω λίγη από την ώρα σου στο όνομα της ευγνωμοσύνης και της εκτίμησης. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι ήταν εδώ τριγύρω από εκείνη την Παρασκευή και μέχρι σήμερα. 

Όλα τ άλλα τα έχουμε πει, τα λέμε, θα τα πούμε. Ήθελα να πω… Ευχαριστώ.