Για δεκαετίες, ο ακαδημαϊκός χώρος αποτελούσε πεδίο ενδιαφέροντος μόνο για λευκούς άντρες ανεξαρτήτως προσόντων και πραγματικής συνεισφοράς στην επιστήμη. Δεν χρειάζεται να πας πολύ πίσω, αρκεί να ρίξεις μια ματιά και στον ακαδημαϊκό χώρο όπως έχει σήμερα και στους ανθρώπους που τον απαρτίζουν. Η νέα σειρά The Chair του Netflix με πρωταγωνίστρια την Sandra Oh δείχνει πώς είναι για μία νέα γυναίκα και μάλιστα Ασιατικής-Αμερικανικής καταγωγής να αναλαμβάνει τη διεύθυνση ενός ολόκληρου τμήματος πανεπιστημίου για πρώτη φορά στα χρονικά.

To Τhe Chair προσπαθεί να σατιρίσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πανεπιστημία εδώ και δεκάδες χρόνια

H σειρά ξεκινά και η Ji-Yoon Kim έχει επιτέλους τη δουλειά των ονείρων της. Ωστόσο, η δουλειά των ονείρων σε αυτή την περίπτωση κρύβει πολλές εκπλήξεις. Κρύβει την αποδοκιμασία και τη δυσπιστία των συναδέλφων, τις δυσκολίες της διοίκησης και τη διαρκή καχυποψία των φοιτητών. Η σάτιρα όμως μοιάζει ανεπαρκής όταν τα πραγματικά προβλήματα δεν φαίνεται να αποχωρούν ακόμη και με τις πιο μεγάλες αλλαγές.

Πολλές γυναίκες καταφέρνουν να ανελιχθούν στον ακαδημαϊκό χώρο με σπουδαία έρευνα και δουλειά. Λίγες όμως καταφέρνουν να κάνουν ανεμπόδιστες αυτό που αγαπούν, ενώ έχουν καταλάβει ήδη τις θέσεις άντρες μεγαλύτερης ηλικίας. Στο The Chair η Yaz αρνείται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι το μάθημά της θα συνεχίσει να το διδάσκει ο ίδιος καθηγητής απλά και μόνο επειδή έχει 40 χρόνια εμπειρίας σε αυτό. Η δική της δυσαρέσκεια καθώς και των μαθητών της είναι πέρα από προφανής.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά που φαίνεται να ξεχνά τους μεγαλύτερους σε ηλικία ακαδημαϊκούς

Στο βωμό της φαινομενικής εξέλιξης των πανεπιστημίων, πολλοί είναι και οι ακαδημαϊκοί που ξαφνικά παραγκωνίζονται. Στη σειρά, η Joan είναι μία τέτοια περίπτωση. Η νέα χρονιά ξεκινά κι εκείνη ανακαλύπτει ότι το γραφείο της έχει μεταφερθεί σε ένα υπόγειο. Ο λόγος; Η διοίκηση θέλει να την αναγκάσει να βγει σε σύνταξη και σκέφτηκαν ότι αυτός θα ήταν ο σωστότερος τρόπος.

Μπορεί το χρώμα και η καταγωγή να παίζουν σημαντικό ρόλο για την εξέλιξη τους, τα χρήματα όμως από τις εγγραφές φαίνεται να μετρούν περισσότερο. Όπως η Ji-Yoon ανακαλύπτει, δεν ανέλαβε τη διοίκηση ενός τμήματος, αλλά μίας ωρολογιακής βόμβας. Το The Chair προσπαθεί με τον πιο κομψό και κωμικό τρόπο να αναδείξει τα κακώς κείμενα των πανεπιστημίων. Ίσως όμως να ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να τα αντιμετωπίζουμε με χιούμορ, αλλά με τη σοβαρότητα που τους αρμόζει, αν θέλουμε να δούμε κάποια ουσιαστική αλλαγή.