Γνώρισα τη μουσική σκηνή του Seattle όταν ήμουν 8 χρονών παιδάκι, μέσα σε μια 90άρα κασέτα που είχε το Smells like teen spirit, το Outshined και το Man in the box. Την ερωτεύτηκα αμέσως. Ο έρωτας συνεχίστηκε στο MTV: Lithium, Even flow, Rusty cage και πολλές ακόμη κομματάρες. Την αγάπησα και ο έρωτας δεν έφυγε ποτέ. Ήρθαν κι άλλες κασέτες, τα πρώτα cd, οι πρώτες προσπάθειες στην κιθάρα μετά τα MTV Unplugged και τα πρώτα βινύλια από το Discobole.

H μεγαλύτερη μουσικομάνα μαζί με τη Νέα Ορλεάνη. Η σκηνή του Seattle, grunge, Seattle sound, εναλλακτική rock, πείτε την όπως θέλετε. Αυστηρά ακατάλληλη για επιφανειακούς και γλυκανάλατους, η grunge ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 στην Washington (κυρίως όμως στο Seattle), η οποία ήταν απομονωμένη μουσικά από την υπόλοιπη Αμερική. Η απομόνωση αυτή λειτούργησε υπέρ της Sub Pop, της δισκογραφικής που υπέγραψε groups όπως οι Nirvana, οι Soundgarden και οι Mudhoney. Ο όρος “grunge” συναντάται πρώτη φορά από τον τραγουδιστή των Mudhoney.

Τι την κάνει μοναδική; Η αυθεντικότητά της σε όλα. Δυνατές κιθάρες με μπόλικη “βρώμα” και άπαιχτα riffs, μπάσο και drums που σου τινάζουν το στομάχι. Σαν συνέχεια της “μαυρίλας” του βιομηχανικού Seattle, οι στίχοι ξεφεύγουν πολύ από αυτούς του εμπορικού rock και θίγουν προβλήματα βγαλμένα από μια σκληρή καθημερινότητα (κι από την κατανάλωση τόνων ναρκωτικών, ok). Κοινωνικές ανισότητες, οικονομική κρίση, αβεβαιότητα για το μέλλον, αδικίες, ρατσισμός, bullying, φτώχεια, αλλά και η μάχη με τους εσωτερικούς τους δαίμονες είναι οι πηγές έμπνευσης που κυριαρχούν στα τραγούδια τους. Γι’ αυτό και δεν αρέσει σε όλους. Δεν αντέχουν να την ακούσουν όλοι. Δεν μπορεί να την κατανοήσει ο καθένας. Δεν αποτελεί εύκολο άκουσμα. Είναι ιδανική για να εκτονώσεις την εσωτερική σου ένταση, το θυμό και ό,τι σε καταπιέζει.

Pearl Jam, Alice in Chains, Nirvana, Soundgarden, Mad Season, Temple of the dog, Screaming Trees, Mudhoneys και η λίστα είναι ατελείωτη. Groups που στιγμάτισαν τα νιάτα μας, διαμόρφωσαν τη μουσική μας παιδεία και μας έκαναν να ταυτιστούμε με το στίχο τους και να ζαλιστούμε από το headbanging.

Με αφορμή το θάνατο του μοναδικού Chris Cornell τον Μάιο, συνειδητοποίησα πως έχουν μείνει μόνο ο Eddie Vedder και ο Mark Lanegan από τη μεγάλη φουρνιά του Seattle. Πριν τον Cornell είχαν προηγηθεί οι θάνατοι των Kurt Cobain και Layne Staley το 1996 και 2002, αντίστοιχα. Σύμπτωση; Πέθαναν την ίδια ακριβώς ημέρα, στις 5 Απριλίου. Η 5^η Απριλίου έχει καθιερωθεί σαν “The day Seattle died”.

5 album για αρχάριους, που δεν πρέπει να λείπουν από καμία δισκοθήκη (κάνε click):

Mad Season – Mad Season

Γενικά ψάξου εδώ