Θυμάσαι;
Θα ήθελα να θυμάσαι.
Εσένα, εμένα, εμάς.
Εγώ θυμάμαι.
Εσένα, εμένα, εμάς.
Πολλές φορές.
Συχνά.
Ίσως και συνέχεια.
Και πότε πότε χαμογελάω, πότε πότε με πιάνουν τα κλάματα.
Πότε εμφανίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου όταν εμφανίζεσαι εσύ στο μυαλό μου.
Και σιγά σιγά αυτό το χαμόγελο αρχίζει και γίνεται γλυκόπικρο, ειρωνικό, σβησμένο, όσο αρχίζουν και εμφανίζονται εικόνες στο μυαλό μου.
Να σε ρωτάω και να μην απαντάς, να σε ψάχνω και να μην σε βρίσκω, να είσαι δίπλα μου και να νιώθω πως είσαι μίλια μακριά μου, να σε κοιτάω και να γυρίζεις το κεφάλι σου από την άλλη.Εικόνες θυμάμαι.
Εικόνες.
Δικές σου, δικές μου, δικές μας.
Να περπατάμε, να κοιμόμαστε, να ξυπνάμε, να ταξιδεύουμε.
Να μαλώνουμε, να τα ξαναβρίσκουμε, να γελάμε, να φωνάζουμε, να θυμώνουμε, να ζηλεύουμε, να λέει ο ένας στον άλλο “φύγε”, να λέει “γύρνα”, να λέει “δεν αντέχω άλλο”.
Θυμάμαι να μην αντέχουμε.
Ο ένας τον άλλο, ο καθένας τον εαυτό του, εμάς.
Θυμάμαι όσα είπαμε, όσα κάναμε, όσα θέλαμε, όσα αρχίσαμε, όσα αφήσαμε στη μέση, όσα ματαιώσαμε, όσα τελειώσαμε, όσα φτιάξαμε, όσα διαλύσαμε.
Ο ένας τον άλλο, ο καθένας τον εαυτό του, εμάς.
Εγώ θυμάμαι.
Συχνά.
Ίσως και συνέχεια.
Και πότε πότε με πιάνουν τα κλάματα, πότε πότε χαμογελάω.
Πότε πλυμμηρίζουν τα δάκρυα τα μάτια μου όταν πλυμμηρίζεις εσύ το μυαλό μου.
Και σιγά σιγά αυτά τα δάκρυα αρχίζουν και στερεύουν όσο εμφανίζονται εικόνες στο μυαλό μου.
Να καις το φαγητό, να φτιάχνεις τον πιο απαίσιο καφε του κόσμου, να μου κάνεις δώρο κάτι που ποτέ δεν θα φορούσα, να γυρνάμε σπίτι μεθυσμένοι, να αργούμε να ξυπνήσουμε το επόμενο πρωί.
Θυμάμαι.
Και δεν θέλω πάντα να θυμάμαι.
Ούτε και μου αρέσει πάντα αυτό.
Αλλά δεν θέλω να ξεχάσω.
Εσένα, εμένα, εμάς.
Ποιος ήσουνα, ποια ήμουνα, ποιοι ήμασταν.
Εσύ, εγώ, εμείς.
Δεν θέλω να ξεχάσω.
Αυτά που έζησα μαζί σου.
Αυτά που έζησες μαζί μου.
Αυτά που ζήσαμε μαζί.
Και θέλω να θυμάσαι.
Να με θυμάσαι.
Να θυμάσαι αυτό που ήσουν μαζί μου, αυτό που ήμουν μαζί σου, αυτό που ήμασταν μαζί.
Να θυμάσαι αυτά που μας έφεραν κοντά και αυτά που μας έκαναν να φύγουμε τρέχοντας ο ένας από τον άλλο.
Από τους εαυτούς.
Να με θυμάσαι μέχρι να ξανασυναντηθούμε.
