Αφού μπήκες να διαβάσεις αυτό το άρθρο, πιθανόν να έχεις ήδη καταλάβει για ποιες περιπτώσεις σου μιλάω. Ή υποψιάζεσαι. Ή ανησυχείς για τα διλήμματα που θα έρθουν.
Διλήμματα, αποφάσεις και οι συνέπειες τους. Ποιος θα σου μάθει το σωστό; Ποιος θα σε παρηγορήσει αν πήρες τον λάθος δρόμο; Σε ποιον να ρίξεις ευθύνες;
Πολλά ερωτήματα για ένα κατά βάθος πολύ απλό ζήτημα. Η ζωή έχει πάντα έναν δρόμο. Ο δρόμος έχει πάντα διασταύρωση. Στο τέλος όμως εσύ είσαι ο μόνος που αποφασίζεις που θα στρίψεις. Αυτό από μόνο του σε κάνει ακλόνητο και μοναδικό. Σου δίνει μια φαρέτρα και σου λέει επιλέγεις τα όπλα σου. Το πως θα εξελιχθεί η μάχη είναι θέμα τύχης και επιλογής. Η τύχη. Πάντα η τύχη είναι αυτή που ορίζει τα “καρμικά”, τα “αναπάντεχα”. Όλα τα υπόλοιπα- που δεν είναι και λίγα- τα ορίζεις εσύ και μόνο εσύ. Πώς; Με τις αποφάσεις σου. Με αυτά που σε κάθε περίοδο τη ζωή σου θεωρείς σημαντικά και προτεραιότητες. Κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει, ούτε να σε κρίνει για μια σου ενεργητική απόφαση. Το να έμενες παθητικός μπροστά στη ζωή, ναι μπορεί να κατακριθεί κι αν με ρωτάς δικαίως. Η παραίτηση δεν είναι επιλογή. Ή μάλλον είναι. Άλλα μια άβουλη επιλογή. Μπορείς αν θες να ανήκεις και σε αυτή την κατηγορία. Βέβαια δεν ξέρω για σένα, εγώ δεν έχω ακούσει ποτέ και κανέναν να ισχυρίζεται ότι η απραξία είναι το όνειρο ζωής του!
Τι μπορείς να κάνεις, λοιπόν;
Να πράττεις. Και αν κάνεις λάθη; Τέλεια. Φανταστικά. Κανόνας πρώτος: Προσπάθησε να κάνεις λάθη. Όσο πιο πολλά λάθη μπορείς. Πίστεψέ με, δεν είναι κλισέ. Τα λάθη σου είναι οι μεγαλύτερες επιτυχίες σου. Από εκεί θα “κλέψεις” τα περισσότερα όπλα, τα πιο δυνατά για τη φαρέτρα σου. Και πάλι από την αρχή. Κανόνας δεύτερος λοιπόν, μη φοβάσαι να αρχίσεις από το 0. Να εκτεθείς και να πεις το παίρνω πάλι από την αρχή, σε όποια ηλικία σε βαστάει η ψυχούλα σου να το κάνεις. Θες να σου πω τι πιστεύω; Είσαι πιο μάγκας από εκείνους που ο δρόμος τους ήταν μια ευθεία. Τα εμπόδια και τα σταυροδρόμια σου είναι η γοητεία σου.
Κανόνας τρίτος και τελευταίος. Δική μου εφεύρεση, εμπειρική. Όταν βρεις σε ποια στροφή ανήκεις τελικά, θα το νιώσεις. Θα το καταλάβει το μέσα σου. Θα ναι ένα τόσο δυνατό συναίσθημα που δεν θα μείνει απαρατήρητο από τη ψυχή και το μυαλό σου. Θα είσαι “σπίτι” σου. Σαν να ήσουν από πάντα εκεί. Μια συμβουλή, αν φτάσεις-που στο εύχομαι- μετά από πολλά σταυροδρόμια ή και λιγότερα σε αυτή την πίστα… Μην παραιτηθείς ποτέ. Ακόμα και αν μείνεις με μια ζωή, πάλεψε να τερματίσεις με πείσμα, πίστη -πολλή πίστη- και υπομονή- την πιο πολύ υπομονή. Κι αν δεν έχεις κάτι από αυτά τα αγαθά, ψάξε το, μάθε το και απόκτησέ το. Είναι αρετές που σου χρειάζονται. Γιατί το να μπεις “σπίτι” σου το κατάφερες, το να παραμείνεις εκεί θέλει δουλειά.
