Έφυγα από τη φτερούγα της μαμάς στα δεκαοκτώ μου. Από το 2000 εως το 2007 συγκατοίκησα με την αδερφή μου, έζησα τα δικά μου πέτρινα χρόνια και μετά έμεινα μόνη μου.
Το πρώτο βράδυ που έμεινα ολομόναχη στο δικό μου σπίτι παρήγγειλα κοτόπουλο και είδα το My sister’s keeper στο λάπτοπ. Πνίγηκα με το κοτόπουλο, χοροπηδούσα με πανικό ανάμεσα στις κούτες ώστε να βρω ποτήρι να βάλω νερό και η πρώτη μου σκέψη ήταν πως θα με βρουν με πρησμένα μάτια (από το κλάμα για την ταινία) και θα πιστέψουν όλοι πως έκλαιγα από μοναξιά. Η δεύτερη σκέψη ήταν να βγάλω την αλυσίδα από την πόρτα για να μην την σπάσουν όταν χρειαστεί να μπουν. Τελικά έζησα. Και τα επόμενα χρόνια έμαθα πολλά.
1. Όταν τρως να έχεις πάντα ένα ποτήρι με νερό δίπλα σου. Ιδανικά να έχεις παρέα για να σου χτυπήσει την πλάτη.
2. Να πληρώνεις έγκαιρα τους λογαριασμούς σου. Μπορεί με τα ίδια λεφτά να καταφέρεις να αγοράσεις ο,τιδήποτε άλλο πολύ απαραίτητο όπως π.χ. ένα φλόραλ φόρεμα, αλλά το να κοιμάσαι με το κεφάλι σου ήσυχο επειδή είσαι ΟΚ με τις υποχρεώσεις σου είναι αξία ανεκτίμητη.
3. Ανακαλύπτεις ότι είσαι περισσότερο τακτική ή ακατάσταση από όσο νόμιζες. Έχεις να πλύνεις μόνο ένα ποτήρι και ένα πιάτο αλλά δεν υπάρχει και κανείς να σιδερώσει τα τρία πλυντήρια που έβαλες πριν δύο εβδομάδες. Βεβαια πάντα θα υπάρχει η λύση της φίλης μου της Κατερίνας που έχει κάνει μόδα το σιδέρωμα μέσω της μεθόδου «φόρεσέ το και θα στρώσει».
4. Μιλάς με τον εαυτό σου. Αυτή η συνήθεια κρύβει μπόλικο αυτοσαρκασμό. Εγώ για πολύ καιρό μόλις επέστρεφα από την δουλειά φώναζα «Honey, I’m home» και πολύ το διασκέδαζα.
5. Ζώντας μόνος σου ανακαλύπτεις την σατανική, υπερπλανητική συνομωσία του να πετυχαίνεις υπέροχη καρμπονάρα όταν δεν περιμένεις κανέναν να φάτε μαζί ενώ όταν περιμένεις παρέα τρως τα πιο λασπωμένα μακαρόνια που φτιάχτηκαν από την εποχή της διαφήμισης με τον Ακάκιο.
6. Η τηλεόραση και το τηλεκοντρόλ σου ανήκουν. Αν έχεις ζήσει με αδερφό ή γενικά με άντρα στο σπίτι, ξέρεις.
7. Βρίσκεις τρόπους να διασκεδάζεις και μόνη σου. Εννοώ: Κάνεις απολαυστικά αφρόλουτρα, χορεύεις στο σαλόνι σου με το βρακί, καλείς οποιον θες ό,τι ώρα θες, μαγειρεύεις και τραγουδάς, βάζεις τα καλά σου, βάζεις φαγητό και ένα ποτήρι κρασί και βλέπεις όποια ταινία θες.
8. Μαθαίνεις να αλλάζεις λάμπα, να ξεβουλώνεις νιπτήρες, να φτιάχνεις καζανάκια. Αποκτάς το δικό σου κασελάκι με κατσαβίδια. Μαθαίνεις τη σημασία του να κατεβάζεις τα σκουπίδια όσο πιο συχνά μπορείς. Μαθαίνεις να τρως φαγητά που απέφευγες τόσο καιρό. Μαθαίνεις να φτιάχνεις ομελέτες με ό,τι έχει μείνει στο ψυγείο και να φροντίζεις να έχεις στο σπίτι πάντα μερικά τσιπς και ποτά για επισκέψεις της τελευταίας στιγμής.
9. Σου θυμίζεις τη μαμά σου. Βλέπεις σε σένα τις δικές της συνήθειες του σπιτιού.
10. Πας στο ΙΚΕΑ και το απολαμβάνεις όσο όταν αγόραζες παπούτσια. Τώρα έχεις το δικό σου σπίτι.
Εφτά χρόνια μετά το μόνο που έχω να πω είναι πως το να ζεις μόνος σου είναι από μόνο του ένα τεράστιο μάθημα το οποίο όλοι πρέπει να παίρνουμε. Μαθαίνοντας να ζεις με τον εαυτό σου μαθαίνεις να ζεις με τους άλλους. Και είναι πολύτιμο. Γιατί θα τύχουν ώρες που θα πρέπει να ζήσεις ξανά με τον εαυτό σου και τότε έχεις ήδη μάθει πως πρέπει τρώγοντας να έχεις πάντα ένα ποτήρι με νερό δίπλα σου.
