Ο κορωναϊός οδήγησε την Κίνα να στείλει ιατρικές μάσκες στην Ιταλία με το λατινικό ποίημα: “Είμαστε κύματα της ίδιας θάλασσας”. “Η Ιαπωνία έστειλε προμήθειες στην Κίνα με το κινεζικό ποίημα: “Έχουμε διαφορετικά βουνά και ποτάμια, αλλά είμαστε κάτω από τον ίδιο ήλιο, φεγγάρι και ουρανό.”
Οι άνθρωποι έχουν μια τάση για αλληλεγγύη κατά τη διάρκεια κρίσεων. Είναι γραμμένο στο DNA μας και προέρχεται μάλλον από το αρχαίο ένστικτό επιβίωσης και το μάθημα που έχει ο άνθρωπος στα βάθη των αιώνων πως όταν είμαστε ενωμένοι υπάρχει ομορφιά. Οι άνθρωποι είναι υπέροχοι όταν λειτουργούν έτσι.
Ναι, αυτή η πανδημία έχει προκαλέσει φόβο, σύγχυση και ανησυχία, αλλά έχει και κάτι να μας διδάξει. Ίσως τώρα να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύθραυστα είναι τα ‘καλά’ κατασκευασμένα συστήματα απέναντι σε ένα μικροσκοπικό σωματίδιο ιού που τελικά φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει εξ ολοκλήρου αξίες, προτεραιότητες, απόψεις και καθημερινότητα για εκατομμύρια ανθρώπους.
Τα πράγματα που κάποτε είχαν μεγάλη σημασία πλέον ένας ιός τα απομυθοποίησε. Ξαφνικά, δεν έχει σημασία αν είσαι influencer στο Instagram, CEO, υπάλληλος ή άνεργος. Στο τέλος της μέρας δεν έχει σημασία ποιες είναι οι πολιτικές σου απόψεις, τι έχεις αποκτήσει ή τι στόχους έχεις να κατακτήσεις. Ξαφνικά είμαστε όλοι στην ίδια ακριβώς βάρκα.
Τι μπορούμε λοιπόν να μάθουμε;
Ίσως, δεν είμαστε τόσο ισχυροί όσο πιστεύαμε. Ίσως το να είσαι καλός άνθρωπος και να κάνεις αυτόν τον πλανήτη ένα καλύτερο μέρος να είναι πιο χρήσιμο από τους ακόλουθους στο Intagram και πόσα χρήματα κερδίζουμε. Ίσως να πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τη φύση για τη δύναμη που πραγματικά έχει. Ίσως να πρέπει να εκτιμήσουμε πόσο πολύτιμο είναι να κάτσουμε να φάμε με τους αγαπημένους σας. Χωρίς να κοιτάζουμε το κινητό μας. Ίσως το να μη θεωρούμε τα πάντα δεδομένα και να γιορτάζουμε τη ζωή να είναι ένα από τα ζητούμενα. Ίσως να πρέπει να μείνουμε σπίτι και να διαχειριστούμε όσα τόσο καιρό αποφεύγαμε. Τις σκιές μας. Τους φόβους μας. Τις ελπίδες και τα όνειρά μας. Ίσως απλά να χρειάζεται να κάτσουμε να σκεφτούμε.
Δεν είμαστε τόσο δυνατοί και ισχυροί όσο πιστεύουμε. Είμαστε εύθραυστoι. Κι όπως φαίνεται έχουμε την απίστευτη ικανότητα να συνεχίζουμε να ζούμε και να δημιουργούμε και να ‘χτίζουμε’ και μέσα στην κρίση. Όχι όλοι. Οι πιο προσαρμοστικοί. Και με διαφορετικούς ρυθμούς ο καθένας, αλλά συμβαίνει. Έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε ευγενικοί με τους άλλους και να αξιοποιήσουμε στο έπακρο αυτό το παράξενο παιχνίδι που ονομάζουμε ζωή. Εξαρτάται εξ ολοκλήρου από εμάς πως θα παίξουμε: Μπορούμε να πάρουμε όλο το χαρτί υγείας για εμάς ή να πάρουμε μόνο όσο πραγματικά χρειαζόμαστε, μπορούμε να μείνουμε ψύχραιμοι ή να χάσουμε τον ύπνο μας. Μπορούμε να βοηθήσουμε έναν ηλικιωμένο με τις αγορές του ή μπορούμε να απομονωθούμε βλέποντας μόνο Netflix, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις.
Το παιχνίδι κάποια μέρα θα τελειώσει, όπως συμβαίνει σε όλα τα παιχνίδια, αλλά όταν ξέρεις πια πως να παίξεις μη το σταματήσεις. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν χρειάζεται να κάνουμε τα πράγματα ακριβώς όπως τα κάναμε και πριν. Θα έχουμε πάρει ένα μεγάλο μάθημα. Ας αλλάξουμε τις πεποιθήσεις για το τι μας κάνει άξιους ή ανάξιους, όμορφους ή μη, ικανούς ή όχι. Όταν η πανδημία αυτή τελειώσει, ας μην ξεχάσουμε την ανθρωπιά μας.
Όταν η πανδημία αυτή τελειώσει, μην ξεχνάμε την ανθρωπιά που έδειξαν κάποιοι. Μην ξεχνάς το συναίσθημα που είχες όταν νοιάστηκες ουσιαστικά εσύ για κάποιον. Μην ξεχάσεις τη συγκίνηση που ένιωσες με όλα εκείνα τα videos με ανθρώπους που τραγουδούν και χορεύουν. Μην ξεχάσεις πως ήσουν την περίοδο που όλοι μιλούσαμε -και μόνο- για ένα ιο.
Ας μην ξεχάσουμε ποτέ τι έκανε στον κόσμο κάτι τόσο μικρό όσο ένα εκατομμυριοστό της ίντσας. Να φροντίζουμε τον πλανήτη να είστε ευγενικοί και υπομονετικοί με τους άλλους, να σεβόμαστε τη φύση και να απολαμβάνουμε τον χρόνο μας.
