Εσύ. Ο παρατηρητής και ο συμμετέχων σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες. Ένα παιχνίδι γεμάτο φως και σκοτάδι, απλότητα και σύνθεση. Ο έρωτας έχει τόσες μορφές όσες και οι καρδιές που τον ζουν. Και κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό, μοναδικό, σαν δακτυλικό αποτύπωμα που αφήνει στη ζωή σου. Δε μπορείς να επιλέξεις την μορφή του. Όχι, δηλαδή, στον απόλυτο βαθμό.

Σκέψου τον αυτοκαταστροφικό έρωτα

Είναι εκείνος που δεν μοιάζει με τίποτα υγιές, αλλά σε τραβάει σαν μαγνήτης. Είναι ο έρωτας που φωνάζει “κίνδυνος”, αλλά εσύ, τυφλωμένος από την ένταση, προχωράς. Είναι μια πάλη μεταξύ επιθυμίας και λογικής. Μπορεί να νιώθεις πως χάνεις κομμάτια του εαυτού σου, αλλά συνεχίζεις, γιατί η φωτιά του είναι γοητευτική. Ίσως να έχεις αγαπήσει κάποιον που δεν μπορούσε να αγαπήσει τον εαυτό του. Ή κάποιον που ζητούσε περισσότερα από όσα μπορούσες να δώσεις.

Μπορεί να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ που ξεχνάς να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Ίσως παραδίδεσαι, δίχως όρια, σε κάποιον που δεν σε καταλαβαίνει ή δεν θέλει να σε δει όπως πραγματικά είσαι. Και ξέρεις το χειρότερο; Είναι γλυκός, τόσο γλυκός που η πίκρα έρχεται ύπουλα. Είναι μια μάχη που νικάς μόνο όταν μάθεις να λες “αρκετά”. Σου μαθαίνει, την πιο σκληρή αλήθεια: ότι δεν μπορείς να σώσεις κάποιον άλλον, αν πρώτα δεν σώσεις τον εαυτό σου.

O διδακτικός έρωτας

Μοιάζει με έναν καθρέφτη που σου δείχνει την αλήθεια για τον εαυτό σου, έστω κι αν αυτή πονάει. Είναι ο έρωτας που σε αναγκάζει να αλλάξεις. Όχι γιατί σου το ζητά, αλλά γιατί ανακαλύπτεις μέσα από αυτόν πτυχές του εαυτού σου που αγνοούσες. Μπορεί να είναι γεμάτος δυσκολίες, όμως αυτές είναι που τον κάνουν πολύτιμο. Είναι σαν ένα ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά. Ξεκινάς με φόβο, αλλά όταν φτάνεις στην άλλη πλευρά, είσαι διαφορετικός. Σου δίνει μαθήματα που δεν ήξερες πως χρειαζόσουν. Από αυτόν μαθαίνεις πως να είσαι ευάλωτος, αλλά και πώς να σηκώνεσαι ξανά όταν πληγώνεσαι. Είναι ο έρωτας που σου μαθαίνει τι σημαίνει να αγαπάς με ωριμότητα. Είναι ο έρωτας που σου μαθαίνει πως η αγάπη δεν είναι πάντα παραμύθι, αλλά μια διαδικασία ωρίμανσης.

Αχ, ο ανέμελος έρωτας

Από την άλλη, αυτός ο έρωτας είναι σαν μια ανάσα δροσερού αέρα. Είναι εκείνος που δεν ζητά πολλά και δεν κουβαλά προσδοκίες. Ο ανέμελος έρωτας είναι σαν την πρώτη σου αγάπη. Θυμάσαι; Είναι γεμάτος φως, χωρίς σκέψεις για το αύριο. Είναι το πρώτο φιλί που

σε έκανε να νιώθεις πως πετάς. Η αθωότητα που φέρνει, σου θυμίζει πως ο έρωτας μπορεί να είναι απλός, χωρίς υπολογισμούς. Ένας έρωτας γεμάτος στιγμές: το γέλιο, το πρώτο άγγιγμα, το βλέμμα που σου κόβει την ανάσα. Ίσως να σου φαίνεται ανώριμος τώρα, αλλά δεν είναι. Σου θυμίζει πως ο έρωτας δεν χρειάζεται πάντα να έχει ένα σκοπό. Μπορεί απλώς να είναι.

Και μετά, ο έρωτας της ζωής σου

Αν είσαι τυχερός, τον έχεις ήδη βρει. Αν όχι, μπορεί να βρίσκεται ακόμα στον δρόμο σου. Είναι ο έρωτας που σε κάνει να νιώθεις ολοκληρωμένος, όχι γιατί σου λείπει κάτι, αλλά γιατί σε εμπνέει να γίνεις καλύτερος. Δεν είναι απαραίτητα εύκολος. Δεν σημαίνει ότι είναι τέλειος. Όχι. Αλλά είναι ο έρωτας που αντέχει το χρόνο, τις δυσκολίες και τις αλλαγές. Είναι αυτός που, όταν κοιτάζεις πίσω, καταλαβαίνεις πως άξιζε κάθε στιγμή. Είναι γεμάτος προκλήσεις, γιατί στηρίζεται στην αλήθεια. Είναι ο έρωτας που κοιτάζει βαθιά μέσα σου και αγαπά ακόμα και τα πιο δύσκολα κομμάτια σου. Είναι ο σύντροφος που αντέχει (σ)τον χρόνο, εκείνος που, όταν όλα γύρω αλλάζουν, μένει σταθερός, σαν φάρος.

Μην ξεχάσεις τον πλατωνικό έρωτα

Έχεις αγαπήσει ποτέ κάποιον που δεν μπορούσες να έχεις; Είναι εκείνος ο έρωτας που δεν εκπληρώθηκε, αλλά σου χάρισε τόση έμπνευση και ομορφιά που δεν ένιωσες πως ήταν μάταιος. Είναι η αγάπη που ζει στη φαντασία σου, αλλά παραδόξως έχει τεράστιο αντίκτυπο στην πραγματικότητά σου. Ίσως σου έμαθε τι σημαίνει να δίνεις χωρίς να περιμένεις κάτι πίσω.

Όμως, εσύ, πώς τον ορίζεις;

Τι είναι ο έρωτας για σένα; Ίσως είναι μια πύλη που σε οδηγεί σε νέες εκδοχές του εαυτού σου. Ίσως είναι μια πρόκληση, ένα δώρο ή και τα δύο μαζί. Όποια μορφή κι αν πάρει, σου αφήνει κάτι. Σου δείχνει πτυχές της καρδιάς σου που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Και κάποιες φορές, σε βοηθά να κλείσεις πληγές που νόμιζες πως δεν θα γιατρευτούν ποτέ.

Γι’ αυτό, μη φοβάσαι τον έρωτα, ακόμα κι όταν πονάει. Είναι το πιο ανθρώπινο συναίσθημα, το πιο γνήσιο. Ζήσε τον όπως έρχεται. Ανάλαφρο, βαθύ, επώδυνο ή γλυκό. Κάθε μορφή του είναι ένα κομμάτι της δικής σου ιστορίας. Και κάθε ιστορία αξίζει να ειπωθεί.