Η γιόγκα είναι πολλά παραπάνω από απλά μια σωματική άσκηση. Για την ακρίβεια θα έλεγα πως δεν είναι σωματική άσκηση. Η εκγύμναση του σώματος είναι απλά ευχάριστο αποτέλεσμα της πρακτικής της γιόγκα. Η γιόγκα είναι επιστήμη και φιλοσοφία μαζί. Για μένα συγκεκριμένα θα έλεγα πως είναι η τέχνη του ευ ζην. Η γιόγκα δεν λαμβάνει μέρος μόνο την ώρα της πρακτικής πάνω στο στρωματάκι με την καθοδήγηση του δασκάλου. Συμβαίνει και στην καθημερινότητα με κάθε μας αναπνοή.
Σήμερα λοιπόν θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τρία από τα πιο σημαντικά πράγματα που μου έχει μάθει η γιόγκα για τη ζωή.
Τίποτα δεν είναι μόνιμο
Τα πάντα στη ζωή αλλάζουν. Τα πάντα πάνω μας αλλάζουν. Το σώμα μας, οι σκέψεις μας, η ψυχολογία μας είναι σε μόνιμη αλλαγή. Το σώμα μου σήμερα μπορεί να ισορροπεί σε κατακόρυφο και αύριο να μην μπορώ καν να φέρω τα χέρια στο πάτωμα. Τη μία μέρα μπορεί να μην μένω στη στάση του ‘κάτω σκύλου’ (Adho Mukha Svanasana) για περισσότερες από δύο αναπνοές. Και σε μια βδομάδα να κάθομαι με ευκολία πέντε λεπτά και μετά από λίγες μέρες να δυσκολεύομαι ξανά. Μπορεί μετά από ένα μάθημα γιόγκα να νιώσω ήρεμη και χαρούμενη και μια άλλη φορά εκνευρισμό ή θλίψη.
Καταλαβαίνεις που το πάω. Τίποτα δεν είναι σταθερό ή μόνιμο στη ζωή. Έτσι έμαθα μέσα από την πρακτική και τη φιλοσοφία της γιόγκα να υπενθυμίζω στον εαυτό μου την αέναη ροή των πραγμάτων. Να προσπαθώ να δέχομαι τις (αναπόφευκτες) αλλαγές χωρίς να επηρεάζομαι. Ή αν επηρεάζομαι να βρίσκω γρήγορα τις ισορροπίες μου.
Η ζωή χρειάζεται υπομονή
Ζούμε σε μία καθημερινότητα που όλα τρέχουν σε πολύ γρήγορους ρυθμούς. Έχουμε συνηθίσει πια με την κίνηση μόνο του δαχτύλου μας να έχουμε όλη την πληροφορία του κόσμου στα χέρια μας. Από το κινητό πραγματοποιούμε την επικοινωνίας μας, τις συναλλαγές μας, το πρόγραμμά μας και τόσα άλλα με απίστευτη ταχύτητα και ευκολία. Ακόμη η διατροφή μας, η μετακίνησή μας, τα ενδιαφέροντά μας, όλα έχουν μπει σε ταχύ ρυθμό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και ξαφνικά έρχομαι στο μάθημα της γιόγκα και μου ζητιέται να μείνω στη στάση του ‘πολεμιστή’ (Virabhadrasana) και να αναπνεύσω. Τη στιγμή που εγώ θέλω απλά να κάνω την επόμενη asana και την επόμενη… Και το μυαλό μου τρέχει πιο γρήγορα από το σώμα μου και έχω ξεχάσει πως είναι να ησυχάζω, να έχω υπομονή και να ζω στο παρόν.
Κάθε φορά όμως που κάνω την πρακτική μου στη γιόγκα εξασκώ την υπομονή μου. Με βοηθάει να συνδέομαι με το σώμα μου και την αναπνοή μου, να μειώνω την ταχύτητα που τρέχει ο νους μου και να έρχομαι στο εδώ και τώρα χωρίς να ανυπομονώ για την επόμενη στιγμή.
Και επιμονή
Όταν κάτι στην καθημερινότητά μας μας ζορίζει τείνουμε να το αφήνουμε. Είναι απλά η φύση του νου μας, είναι θέμα επιβίωσης να αποφεύγει τις δυσκολίες και τον πόνο με την πρώτη ευκαιρία.
Και εδώ η γιόγκα μου έχει μάθει μέσα από την πρακτική πως τη στιγμή που με δυσκολεύει η asana και θέλω να βγω για να προχωρήσω στην επόμενη είναι η στιγμή εκείνη που η asana ξεκινάει. Και μου έχει μάθει να εξασκώ με διάκριση την επιμονή μου. Όταν η δυσκολία που αντιμετωπίζω, πάνω στο yoga mat ή στη ζωή με βγάζει από το ‘comfort zone’ μου τότε χρειάζεται να επιμείνω περισσότερο σε ό,τι κάνω.
Το κείμενο επιμελήθηκε η Χριστίνα Σολωμού, Certified Iyengar Yoga Teacher (CIYT) & Meditation Instructor (Mindfulness and Active Meditations) | Instagram: holisticbodymind Facebook: Holistic BodyMind
