Είναι τόσο απαραίτητες όλες αυτές οι κρέμες, οι οροί, τα scrubs, τα καθαριστικά και οι συσκευές για τη ρουτίνα ομορφιάς μας; Σίγουρα όχι. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αντισταθούμε στο hype γύρω από τα νέα προϊόντα που κυκλοφορούν συνεχώς στην αγορά, με τις Instagrammable συσκευασίες και τις υποσχέσεις για θεαματικά αποτελέσματα, ούτε στα βιντεάκια του TikTok όπου οι influencers και οι ειδικοί στον κόσμο του beauty εκθειάζουν τα τελευταία προϊόντα που αγόρασαν. Έτσι, προσθέτουμε ακόμα ένα άχρηστο προϊόν σε μια ρουτίνα με αμέτρητα αχρείαστα βήματα. Γιατί όμως το κάνουμε αυτό;

Η αλήθεια είναι πως δεν έχει καμία σχέση με την υγεία του δέρματος, αλλά ούτε και με την προσπάθεια να φανούμε τέλειοι, να συμμορφωθούμε με πρότυπα που συχνά είναι μη ρεαλιστικά, ανέφικτα, τοξικά και αποκλειστικά. Η ιδέα ότι μια ρυτίδα στο μέτωπό μας είναι απλώς το πρώτο σημάδι σωματικής παρακμής, ένα ορατό σπυράκι στην άκρη της μύτης μας ή οι πόροι που εξαπλώνονται στο πρόσωπό μας σαν εξωγήινοι στο σεληνιακό έδαφος δεν είναι απλώς μικρές ατέλειες που πρέπει να ελαχιστοποιήσετε με το μακιγιάζ- είναι εχθροί που μας στερούν το προνόμιο της ομορφιάς και, για το λόγο αυτό, πρέπει να καταπολεμηθούν με δραστικά συστατικά.

Αν το φερουλικό οξύ δεν λειτουργεί, μεταβαίνουμε στην τρετινοΐνη. Αν αυτό δεν αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, δοκιμάζουμε το κοτζικό οξύ, φορτώνουμε κολλαγόνο και ούτω καθεξής, συσσωρεύοντας φόρμουλες που επιδεινώνουν την κατάσταση αντί να βοηθούν. Πρέπει να σταματήσουμε. Να περιοριστούμε στον καθαρισμό, την ενυδάτωση και την αντηλιακή προστασία. Αλλά κάποιες από εμάς δεν μπορούν. Όταν η περιποίηση του δέρματος γίνεται εμμονή, μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, ονομάζεται dermorexia (δερμορεξία).

Τι είναι η δερμορεξία;

Θυμίζει τον όρο ορθορεξία, μια παθολογική εμμονή με την υγιεινή διατροφή, την ευεξία και την άσκηση και η Jessica DeFino ήταν η πρώτη που μίλησε για τη dermorexia. Η αρθρογράφος του Guardian και beauty editor, επινόησε τη λέξη για να αναφερθεί σε “ένα σύνολο εμμονικών συμπεριφορών απέναντι στην περιποίηση της επιδερμίδας, που ενεργοποιούνται και ενθαρρύνονται από τη βιομηχανία περιποίησης: έφηβοι που επινοούν ρουτίνες αντιγήρανσης πολλών βημάτων από φόβο για μελλοντικές ρυτίδες, ενήλικες που χρεώνονται για να υποβληθούν σε ενέσιμες θεραπείες, όλοι ενωμένοι από την ξέφρενη, διαγενεακή ανησυχία για τα ρετινοειδή, τα οξέα απολέπισης και την επιδίωξη της ανέφικτης λάμψης”. Στο ενημερωτικό της δελτίο, The Review of Beauty, η DeFino παραθέτει επίσης μια μελέτη που δημοσιεύθηκε από την Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής και έχει ως στόχο να δείξει πώς η υπερβολική, επαναλαμβανόμενη και επίμονη χρήση διαφόρων προϊόντων περιποίησης του δέρματος έχει γίνει μια μορφή εθισμού στις καλλυντικές διαδικασίες.

https://www.tiktok.com/@leanne_page/video/7214914711341649157?embed_source=121374463%2C121468991%2C121439635%2C121433650%2C121404358%2C121351166%2C121331973%2C120811592%2C120810756%3Bnull%3Bembed_blank&refer=embed&referer_url=www.nssgclub.com%2Fen%2Fbeauty%2F38218%2Fskincare-beauty-routine-perfect-skin-dermorexia-obsession-issues&referer_video_id=7214914711341649157

Η λεπτή γραμμή μεταξύ ρουτίνας και εθισμού

Το να φροντίζεις τον εαυτό σου και να θέλεις να δείχνεις τον καλύτερό σου εαυτό είναι θεμιτές επιθυμίες. Μερικές φορές, ωστόσο, η γραμμή μεταξύ μιας ρουτίνας ομορφιάς και ενός εθισμού γίνεται τόσο λεπτή, σχεδόν ανεπαίσθητη. Η περιποίηση της επιδερμίδας μετατρέπεται σε διαταραχή της αυτοαντίληψης, σε δυσμορφοφοβία, επηρεάζοντας τη σωματική και ψυχική μας υγεία. Οι λόγοι είναι πολλοί και μερικές φορές υποκειμενικοί.

Σίγουρα, υπάρχει μια πίεση που αντιμετωπίζουμε όλοι και ειδικά τα νεότερα άτομα. Το “πρότυπο” που έρχεται από όλες τις κατευθύνσεις είναι να έχουμε αψεγάδιαστο, λαμπερό, αγέραστο δέρμα. Η ακμή και οι ρυτίδες δεν αποτελούν επιλογή. Έτσι, ενήλικες και έφηβοι ανησυχούν διαρκώς για τις ατέλειες του δέρματος, οι οποίες συχνά είναι ανύπαρκτες ή ελάχιστες, αφιερώνοντας χρόνο και χρήματα σε θεραπείες και προϊόντα που πιθανώς δεν χρειάζονται καν. Έχουμε περάσει από τη φροντίδα του δέρματός μας στην παθολογικοποίησή του, αλλά χωρίς κανέναν δερματολόγο να μας καθοδηγεί προς τη θεραπεία, και χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα προς αντιμετώπιση.

https://www.tiktok.com/@ellanicolebedingfield/video/7322951428702620960?embed_source=121374463%2C121468991%2C121439635%2C121433650%2C121404358%2C121351166%2C121331973%2C120811592%2C120810756%3Bnull%3Bembed_blank&refer=embed&referer_url=www.nssgclub.com%2Fen%2Fbeauty%2F38218%2Fskincare-beauty-routine-perfect-skin-dermorexia-obsession-issues&referer_video_id=7322951428702620960

Όσο λιγότερα τόσο καλύτερα

Η επιδίωξη της αισθητικής τελειότητας συμπίπτει με μια ρουτίνα ομορφιάς χιλίων βημάτων, όπου εφαρμόζονται ένα σωρό κρέμες, οροί και διάφορα προϊόντα, τα οποία, αντί να βοηθούν, κάνουν πιο ευαίσθητο το δέρμα και επιρρεπές σε διάφορα προβλήματα. Ο ανεξέλεγκτος συνδυασμός δραστικών συστατικών θέτει σε κίνδυνο τη φυσική προστατευτική ικανότητα του δέρματος, διαταράσσει το μικροβίωμά του και βλάπτει τον δερματικό φραγμό, προκαλώντας φλεγμονή, ερεθισμό και ευαισθησία.

Αυτή η συμπεριφορά επηρεάζει όχι μόνο τη σωματική μας υγεία αλλά και την ψυχική μας ευεξία. Όπως επισημαίνει η DeFino, παρόλο που μας λένε ότι η περιποίηση του δέρματος είναι αυτοφροντίδα και συμβάλλει στην ευεξία μας, τα δεδομένα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: “Γινόμαστε μάρτυρες μιας αύξησης των περιπτώσεων άγχους, κατάθλιψης, δυσμορφίας του προσώπου, δυσμορφίας του σώματος, εμμονικών σκέψεων, εμμονικών συμπεριφορών, αυτοτραυματισμού, ακόμη και αυτοκτονίας που σχετίζονται με την εμφάνιση. Όλα αυτά συνδέονται με την πίεση για την εκπλήρωση ενός μη ρεαλιστικού και απάνθρωπου προτύπου ομορφιάς”.

Ποια είναι η λύση σε αυτό; Ίσως πρέπει να ακούσουμε τις πραγματικές ανάγκες του σώματός μας, να συμβουλευτούμε έναν γιατρό και να αποφύγουμε να ακολουθήσουμε τις συμβουλές των influencers, ο οποίος, σε πολλές περιπτώσεις, πληρώνεται για να προωθήσει ένα συγκεκριμένο προϊόν. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο και πιο σύνθετο. Ολόκληρη η έννοια της ομορφιάς πρέπει να επανεξεταστεί και να εξαλειφθεί η ιδέα της τελειότητας. Ο φόβος είναι ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, ότι τα τοξικά πρότυπα είναι τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα μας που είναι ανίκητα. Δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε μια πραγματική αλλάγη και να συμβάλλουμε όσο μπορούμε σε αυτό.