«Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης» θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει κάθε φορά που έμπαινε ο Μάρτιος. Αν και δεν κατάλαβα ποτέ τι σήμαινε αυτό, είναι προφανές ότι πρόκειται για έναν μεταβατικό μήνα, τον μήνα των ξεκινημάτων ή απλά τον πρώτο μήνα της άνοιξης. Είναι ο μήνας που σε κάνει να νιώθεις κάθε φορά που ξυπνάς το πρωί ότι πρέπει να αδράξεις τη μέρα. Λίγο το καλοκαίρι που πλησιάζει, λίγο η εξεταστική που πλησιάζει πιο επικίνδυνα από το καλοκαίρι, λίγο η διάθεση που στρώνει, ξέρεις ότι θες να τα έχεις όλα υπό έλεγχο. Ακόμη και τις φωνές των παιδιών και της κυρίας από το απέναντι διαμέρισμα που τους φωνάζει μέρα μεσημέρι και δε σε αφήνει να κοιμηθείς, ακόμη κι αυτό θες να το έχεις υπό έλεγχο.
Αυτόν τον μήνα βάζεις Μάρτη. Έτσι απλά, επειδή σου έμαθαν να τον φοράς, επειδή πρέπει, επειδή άκουσες, επειδή είδες. Δεν έχει σημασία η σκοπιμότητα αυτού του εθίμου, απλώς θα βάλεις Μάρτη, γιατί πρέπει.
Αυτόν τον μήνα ξεκινάς γυμναστήριο. Ο γυμναστής θα σε κοιτάξει ύπουλα και θα γελάσει κι εσύ θα θυμώσεις γιατί τον θεώρησες αγενή και θα πας να πνίξεις τον πόνο σου στο διπλανό σουβλατζίδικο. Οι τύψεις σου κάπου μεταξύ έκτης μπουκιάς και δέκατης πατάτας θα σε κατακλύσουν, αλλά, επειδή σου έμαθαν να τρως όλο σου το φαγητό, δε θα πτοηθείς.
Από Δευτέρα ξεκινάς δίαιτα. Ναι ναι, είναι σαν αυτές τις συνήθειες που αποφασίζεις να κόψεις ή να αρχίσεις από Δευτέρα όπως λέει και ο αοιδός. Παρεμπιπτόντως, ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τις συνήθειες που χάθηκαν κάπου στη σκέψη μας.
Αυτόν τον μήνα θα ψάξεις προορισμούς για το καλοκαίρι, αεροπορικά εισιτήρια, ξενοδοχεία, νησιά και παραλίες. Θα μαλώσεις με το αγόρι σου –αν έχεις-, γιατί αποφάσισες ότι πρέπει να πας στη Μύκονο με τις φίλες σου και να χορεύετε τρία μερόνυχτα χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, ούτε καν χωρίς ποτό.
Θα προσγειωθείς ανώμαλα, όμως, από το ροζ συννεφάκι σου, γιατί πρέπει να ξεκινήσεις διάβασμα για το πτυχίο σου που πλησιάζει απειλητικά, αλλά εσύ δεν έχεις κάνει ακόμη τίποτα και νιώθεις άχρηστος/η όπως τότε που ήσουν μικρός/η και αδυνατούσες να μάθεις να δένεις τα κορδόνια σου.
Αν όμως ήσουν καλό παιδί και διάβασες, η ορκωμοσία σου κάπου εδώ λογικά θα πλησιάζει οπότε θα ξεκινήσεις να σκέφτεσαι τι στο καλό θα φορέσεις.
Αυτόν τον μήνα θα ξεκινήσεις αργά και μεθοδικά να μη φοράς καλσόν, κάτι που σε θλίβει, γιατί θεωρείς πως το οπάκ καλσόν κάνει τα πόδια σου να φαίνονται πιο αδύνατα, ενώ το διάφανο καλσόν σου καμουφλάρει τη κυτταρίτιδα. Αλλά τι σε νοιάζει; Αφού θα ξεκινήσεις να πηγαίνεις στο γυμναστήριο της γειτονιάς σου.
Θα ξεκινήσεις, επίσης, να εμφανίζεις το ίδιο αργά και μεθοδικά τα ανοιξιάτικα σου ρούχα, κάτι που σε ενθουσιάζει. Εκτός αν ζεις στη Θεσσαλονίκη που ο Βαρδάρης καραδοκεί –ανεξαρτήτως μήνα και εποχής- και σου χαλάει τα στυλιστικά πλάνα και όνειρα.
Και καθώς θα σκέφτεσαι τα καλσόν κάπου εκεί θα ξεκινήσεις να ανυπομονείς για την 25η Μαρτίου και τις παρελάσεις. Θα στηθείς στον καναπέ με ποπ κορν για να παρακολουθήσεις απολαυστικά και αχόρταγα τις απαντήσεις των περαστικών στους δημοσιογράφους για το τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου.
Και κάπου εκεί μεταξύ δεύτερου και τρίτου σακουλιού ποπ κορν θα αποφασίσεις με απόλυτη σοβαρότητα, ωριμότητα και ψυχικό σθένος ότι το καλοκαίρι θα προτιμήσεις ένα ολόσωμο μαγιό.
