Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “Θέλω να βρεθούμε, έχω κάτι να σου πω”. Δεν νομίζω πως είπαμε κάτι παραπάνω, δεν χρειάστηκε κιόλας, αφού συναντηθήκαμε μέσα σε δυο ώρες μετά από περίπου 4 μήνες. Είναι το ίδιο αμήχανη η στιγμή, όπως εκείνη που θα πάτε για το πρώτο ποτό σας σαν φίλοι μετά από καιρό σχέσης. Δεν λειτουργεί σε όλες τις σχέσεις και μερικές φορές, αν ο άνθρωπος που είχες δίπλα σου ήταν λίγο “τοξικός”, δεν θέλεις κιόλας.
Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν ποτέ εύκολος άνθρωπος, ούτε και εγώ ήμουν, αλλά τα βρίσκαμε. Με την αγωνία ενός “Θέλω να σου πω” κάποιου παλιού σου έρωτα, περνάνε εκατομμύρια σκέψεις από το κεφάλι σου. Νομίζεις πως θέλει να τα ξαναβρείτε, ή πως έπαθε κάτι σοβαρό και θέλει να το μοιραστεί μαζί σου, ή μήπως έμαθε κάτι για σένα και θέλει να σε δει, και άλλα τόσα εφικτά ή ανέφικτα πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν στη δική του ζωή και απλώς να μην ξέρεις τι να κάνεις. Δεν ξέρω αν τελικά έχει σημασία το τι συμβαίνει, το πόσο φίλοι έχετε γίνει μετά από μια σχέση ή το αν είσαι ερωτευμένη μαζί του ακόμη.
Όπως και να ‘χει, η στιγμή που θα σου πει πως έχει γνωρίσει μια άλλη κοπέλα, είναι λίγο ωμή.
Ας το πιάσουμε όμως από την αρχή το ζήτημα. Αν υπάρχει ζήτημα. Η φάση του ότι είσαι φίλη με το πρώην αγόρι σου είναι λιγάκι περίεργη. Δεν λέω λάθος, απλώς περίεργη. Αφενός διότι εξαρτάται τον άνθρωπο, και αφετέρου διότι εξαρτάται τον χωρισμό. Υπάρχουν αυτοί που θα σου πουν ότι ένας άντρας με μια κοπέλα δεν πρόκειται να τα βρίσκουν σαν φίλοι και υπάρχουν και αυτοί που θα σου πουν πως αφού έφυγε από τη μέση το ερωτικό κομμάτι, μπορούν να τα βρίσκουν σαν ό,τι θέλουν. Αλλά όλοι αυτοί μιλούν για όλους τους άλλους εκτός από αυτούς τους ίδιους. Αστείο να μιλάς για τους γύρω σου με τόσο πάθος και ένταση. Για καταστάσεις που δεν έχεις ζήσει παρά μόνο έχεις φανταστεί. Έχει και αυτό την ιδιαιτερότητά του, μη νομίζεις.
Όμως εγώ δεν θέλω να μιλήσουμε για αυτό. Θέλω να μιλήσουμε για όλα αυτά που νιώθεις όταν κάποιος που ερωτεύτηκες, από τον οποίο πληγώθηκες αλλά τον οποίο αγαπάς πολύ, έρχεται να σου πει πως βρήκε κάποια άξια της προσοχής σου. Και εσύ το μόνο που θα μπορέσεις να κάνεις είναι να χαμογελάσεις, να κατεβάσεις το βλέμμα και να πεις “Χαίρομαι για σένα”, ενώ το μόνο που θα θέλεις εκείνη την στιγμή είναι να σηκωθείς κυρία και να φύγεις. Σκέφτηκες όμως ποτέ πως εκείνη την στιγμή ίσως να μην στεναχωρήθηκες που κάποιος με τον οποίο έζησες έναν υπέροχο έρωτα βρήκε κάποια αλλά επειδή εσύ δεν βρήκες κανέναν στο ίδιο χρονικό διάστημα που πέρασε.
Η αλήθεια είναι πως το 90 τοις εκατό των περιπτώσεων τριγύρω και προσωπικών εμπειριών δείχνουν πως στην πραγματικότητα δεν σου κόβονται τα πόδια επειδή δεν τον έχεις ξεπεράσει μα γιατί πιστεύεις (θέλοντας και μη) πως αυτός είναι ένας αγώνας που έχασες. Είχατε το ίδιο διάστημα χωριστά, εκείνος τη βρήκε και εσύ ψάχνεις ακόμη το ζευγάρι της κάλτσας σου. Γιατί πολύ απλά δεν έτυχε να τον βρεις. Το υπόλοιπο 10 τοις εκατό είναι οι κοπέλες που δεν έχουν ξεπεράσει κανέναν, που ακούν πρωί μεσημέρι βράδυ την Adele και όλα τους θυμίζουν τον πολύ γκομενιάρη #not πρώην τους. Σε όποιο ποσοστό και να βρίσκεσαι, σταμάτα να ακούς Adele, δεν πρόκειται να βγάλεις και εσύ λεφτά από κάθε χωρισμό σου.
Παρ’ όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: εσύ, σαν να είσαι κολλημένη στην καρέκλα σου με ένα μειδίαμα στα χείλη να κοιτάς κάπου αλλού έτσι ώστε να μη δακρύσεις. Όμως δεν τον θέλεις ακόμη, δεν γίνεται να τον θέλεις ακόμη αφού δεν έβγαινε. Γιατί όμως εσύ να είσαι εκείνη που θα κοιτάει τους γύρω της να προχωρούν χωρίς να πηγαίνει η ίδια πουθενά; Γιατί να πρέπει να ζήσεις όλες αυτές τις χαρές των άλλων που σε χτυπούν εκεί που πονάς λίγο παραπάνω τώρα τελευταία; Και γιατί το ότι “δεν έτυχε” δεν σου φτάνει σαν απάντηση; Γιατί πολύ απλά ο καθένας θέλει τον χρόνο του. Γιατί ο καθένας μας πρέπει να δουλέψει λιγάκι με τον εαυτό του πριν να ξεκινήσει μια καινούργια σχέση και γιατί ο γκόμενος δεν εκβιάζεται. Μπορούσες αλλά δεν ήθελες. Τουλάχιστον έτσι λένε οι τριγύρω, οι εκ του ασφαλούς. Όποια και αν είναι η κατάστασή σου, είσαι εκεί και ακούς κάποιον που ήσασταν μαζί να σου λέει πως είναι χαρούμενος μακριά σου. Έμμεσα, αφού στην ουσία για να στο πει, σε θέλει κοντά του.
Όμως για να τα συμμαζέψουμε όλα και για να μη χαθούμε, είναι καλό να ξέρεις μερικές φορές το γιατί και το πώς. Γιατί νιώθεις έτσι και πώς να το αντιμετωπίσεις. Νιώθεις έτσι γιατί νιώθεις πως είσαι μόνη σου, πως πέρασαν τόσοι μήνες και δεν έχει εμφανιστεί κανείς αξιόλογος. Φοβάσαι ότι δεν θα εμφανιστεί. Πρέπει να μάθεις να το αντιμετωπίζεις με το κεφάλι ψηλά, αφού το ξέρουμε και οι δύο πολύ καλά πως δεν στεναχωριέσαι γιατί τον έχασες μα γιατί δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις να πεις και εσύ μια μέρα σε εκείνον για το καινούργιο σου αγόρι. Ή σε οποιονδήποτε άλλο. Μάθε λοιπόν πως ο καθένας θέλει τον χρόνο του, την τύχη του και την όρεξή του. Δεν θα μιλήσω για timing γιατί έχω βάσιμες υποψίες ότι απλώς δεν ισχύει.
One thought on “Το τηλεφωνημα ενος πρωην”