«Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Πάντα μέχρι εκεί μάθαινες τι συνέβαινε. Υπήρξαν ωστόσο, βιβλία, ταινίες, short stories, που επιχείρησαν να δείξουν τι συμβαίνει στα backstage. Πέρα από την ονειρική έναρξη, πέρα από το μαγικό happy end. Και πράγματι, πολλά από αυτά κατάφεραν να δείξουν μια πιο ρεαλιστική πλευρά του θέματος.
Πάντα όμως ενδόμυχα, περιμένεις αυτό το happy end. Είναι στη φύση του ανθρώπου να σκέφτεται αισιόδοξα, να ονειρεύεται και να περιμένει το καλύτερο. Ποιος όμως σου εγγυάται ότι αυτό είναι το καλύτερο για εσένα προσωπικά στην παρούσα φάση; Έχεις προγραμματιστεί να σκέφτεσαι πως το καλύτερο είναι πάντα στο πλευρό κάποιου άλλου. Αυτός ο άλλος μπορεί να είναι η τέλεια σχέση, παρέα, δουλειά. Οι κοινωνικές προσδοκίες σου ζητάνε καθημερινά να ανταποκριθείς σε αυτό το μοντέλο: και ας μην νιώθεις 100% έτοιμη να ζήσεις το Cinderella story σου, κι ας μην θέλεις να γίνεις καριερίστα, κι ας είσαι υπέρ του λίγοι φίλοι και καλοί.
Δεν υπάρχει τίποτα κακό με εκείνο το πλευρό κάποιου άλλου. Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό με το να αποζητάς τη συντροφικότητα, την σκληρή δουλειά και τους στόχους, και τη ζεστασιά που βρίσκεις σε μία συνύπαρξη. Μέχρι να βρεις όλα αυτά όμως; Κανείς δεν σου εγγυάται πως θα βρεις όλα όσα ζητάς σε μία μέρα, βδομάδα, χρονιά. Αυτή η διαδικασία μπορεί να πάρει μέρες, βδομάδες, χρόνια. Και όχι επειδή αυτός ο κάποιος άλλος έχει χάσει το δρόμο του. Απλώς γιατί, εσύ δυσκολεύεσαι να δεις οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτή την ιδεατή προσδοκία σου.
Μένεις προσκολλημένη στην αναζήτηση του «άλλου σου μισού» που ξεχνάς να ασχοληθείς με εσένα.
Αμελείς να δώσεις σημασία στα θέλω σου, τα πιστεύω σου, τις αξίες σου, το πώς ορίζεις τις καταστάσεις γύρω σου, το πώς λαμβάνεις μία απόφαση, το πόσο πιστεύεις σε σένα –γιατί κατά βάθος προσδοκάς να έρθει κάποιος άλλος να το κάνει για σένα. Και ναι, αυτό θα ήταν πολύ ευκολότερο. Αλλά δεν θα ήταν δικό σου, δεν θα ήταν κάτι που πέτυχες και κάτι που θα κρατήσεις. Θα είναι κάτι που μπορεί να πάρει μαζί του ανά πάσα στιγμή –λες και είναι τσάντα του σούπερ μάρκετ-.
Πάρε αυτή την τσάντα και πήγαινε μόνη σου σούπερ μάρκετ. Και μιας και μιλάμε για σούπερ μάρκετ, θα πρέπει να περιμένεις στην ουρά. Κάπως έτσι είναι ίσως και αυτή τη στιγμή. Περιμένεις στη σειρά για να περάσει το επόμενο άλλο μισό. Η επόμενη απαιτητική δουλειά, ο επόμενος σύντροφος, η επόμενη κολλητή. Η σειρά αυτή μπορεί να αργήσει όμως, κάνε καμία βόλτα.
Επαναπροσδιόρισε τον εαυτό σου, πίστεψε περισσότερο στις ικανότητες σου και ζήσε καλύτερα με εσένα.
Δεν χρειάζεται να στηρίζεις τις ανάγκες σου και τα θέλω σου στους άλλους. Μην περιμένεις την έγκριση και την αποδοχή –μερικές φορές δεν θα τη βρεις εκεί που ψάχνεις-. Είσαι ελεύθερη να γίνεις αυτό που θέλεις. Είναι στο χέρι σου να επιλέξεις αν θέλεις να είσαι ανεξάρτητη ή αν θα στηρίζεις τη ζωή σου στα μέτρα και τα σταθμά των άλλων.
«Ονειρευόμαστε κάποιο μαγικό, λουλουδιασμένο κήπο πέρα απ’ τον ορίζοντα –αντί να χαιρόμαστε τα τριαντάφυλλα που ανθίζουν έξω από τα παράθυρα μας σήμερα».
Σου έχουμε και το σωστό μπλουζάκι για την περίσταση από το My day offΔείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
