Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου σήμερα και οι συντάκτες του Savoir Ville αποφάσισαν να γίνουν λίγο πιο συναισθηματικοί. Παρκάτω λοιπόν, θα δεις πως ο καθένας έχει αναφέρει ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από το βιβλίο που του άλλαξε τη ζωή.

Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις, του Λέο Μπουσκάλια για την Αργυρώ Ζυμάρα

“Αν δεν προσδοκούμε τίποτε, έχουμε τα πάντα. Αγάπα επειδή θέλεις να αγαπάς. Δίνε επειδή θέλεις να δίνεις. Τα λουλούδια ανθίζουν επειδή έτσι είναι η φύση τους, όχι επειδή τα θαυμάζουν οι άνθρωποι! Ζήσε και αγάπα επειδή θέλεις. Επειδή αυτή είναι η φύση σου.”

Το Υπογειο του Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι για την Στεφανία Καποδίστρια

“Όλοι έχουμε ξεσυνηθίσει σε τέτοιο βαθμό τη ζωή, που σε μερικές στιγμές αισθανόμαστε κάποια αηδία για την πραγματική ζωή και για τούτο την αποστρεφόμαστε όταν μας τη θυμίζουν. Καταντήσαμε να θεωρούμε την πραγματική ζωή σαν αγγαρεία, σχεδόν σαν ένα επάγγελμα, και όλοι μέσα μας είμαστε της γνώμης ότι είναι προτιμότερο να ζει κανείς τη ζωή των βιβλίων. [….]Δεν ξέρουμε ακόμη πού υπάρχει τώρα εκείνο που είναι ζωντανό, από τι είναι και πώς ονομάζεται. Αφήστε μας μόνους, χωρίς βιβλία, κι αμέσως θα πελαγώσουμε, θα τα μπερδέψουμε∙ δε θα ξέρουμε που να στηριχθούμε και σε τι ν’ αφοσιωθούμε, δε θα ξέρουμε τι πρέπει να αγαπήσουμε ή να μισήσουμε, τι πρέπει να εκτιμήσουμε ή να περιφρονήσουμε. Βαριόμαστε ακόμη και που είμαστε άνθρωποι, άνθρωποι με σάρκα και οστά αληθινά, ντρεπόμαστε γι’ αυτό και το θεωρούμε ατιμία μας. Γυρεύουμε να γίνουμε ένας τύπος γενικού ανθρώπου που δεν υπήρξε ποτέ. Είμαστε πεθαμένοι μόλις γεννηθούμε, κι είναι χρόνια και χρόνια που μας γεννούν πατέρες που δεν είναι ζωντανοί, μια κατάσταση που μας ευχαριστεί όλο και πιο πολύ. Μας αρέσει.”

Από τη συλλογή του Καβάφη το Che fece….il gran rifiuto για την Αναστασία Πολίτογλου

”Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο τ’όχι – το σωστό – εις όλην την ζωή του.”

De profundis του Oscar Wilde για την Ισμήνη Βιλλιώτη

“Το μόνο που μένει να κάνω είναι να σε συγχωρήσω. Έτσι πρέπει να γίνει.

Δε γράφω αυτό εδώ το γράμμα με σκοπό να ρίξω φαρμάκι στην καρδιά σου, αλλά για να το ξεριζώσω από την δικιά μου.
Για το δικό μου το καλό και μόνο πρέπει να σε συγχωρήσω.
Δε μπορεί κανείς να ζεσταίνει στον κόρφο του μια οχιά, μια οχιά που τρέφεται με τις ίδιες του τις σάρκες, ούτε να μένει άγρυπνος όλα τα βράδια για να σπέρνει αγκάθια στον κήπο της ψυχής του.”
Ό,τι έπρεπε να ειπωθεί περί συγχώρεσης το έχει πει με πέντε προτάσεις ο Oscar Wilde στο “De profundis”.
“Εκ βαθέων” υπόθεση η συγχώρεση…
Ο Μικρός Πρίγκηπας του Antoine De Saint–Exupery για την Νάνσυ Καραμανλή

Όμοια με τα αστέρια στον ουρανό είναι και τα βιβλία. Άπειροι, μικροί φάροι μέσα στο απέραντο σύμπαν. Στον ουρανό του σύμπαντος του καθενός από εμάς, θα υπάρξουν βιβλία που ίσως τον «φωτίσουν» . Ίσως όσο πιο πολλά υπάρχουν εκεί ψηλά, τόσο πιο φωτεινός να είναι και ουρανός. Το απόσπασμα του βιβλίου που σίγουρα φώτισε το δικό μου μικροσύμπαν: -Αν θές ένα φίλο, ημέρωσε με!..  Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή, αποκρίθηκε η αλεπού. Θα καθίσεις πρώτα κάπως μακριά μου, έτσι στο χορτάρι. Εγώ θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου και εσύ δεν θα λές τίποτα. Τα λόγια είναι που κάνουν τις παρεξηγήσεις. Αλλά, κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι λιγάκι πιο κοντά… (Ο Μικρός Πρίγκηπας-Antoine De Saint-Exupery) Αυτό το απόσπασμα το θυμήθηκα όταν πρόσφατα διάβασα ένα άλλο από τον Μαιτρ Και την Μαργαρίτα του Μπουλγκάκοφ το οποίο λέει: ..όταν έχει πανσέληνο, τον βασανίζει η αϋπνία. Και δεν βασανίζεται μόνον αυτός, αλλά κι ο πιστός του φύλακας, ο σκύλος. Αν είναι αλήθεια πως η δειλία είναι το χειρότερο ελάττωμα, τότε θα έλεγα πως τον σκύλο του αυτό δεν τον βαραίνει. Δεν γίνεται όμως διαφορετικά, όποιος αγαπάει πρέπει να μοιράζεται και τη μοίρα εκείνου που αγαπάει.

Γυναίκες του Charles Bukowski για την Μαργαρίτα Γραμματικού

“Αυτό είναι το πρόβλημα με το ποτό, σκέφτηκα, όπως έβαζα ακόμη ένα. Αν κάτι κακό συμβεί, πίνεις για να ξεχάσεις, ενώ αν κάτι καλό συμβει, πίνεις για να γιορτάσεις. Αν δεν συμβαίνει τίποτα, πίνεις για να συμβεί.”

Και καλησπέρα από τα όμορφα Νότια.