Ελληνίδες Έλληνες,

κάποια στιγμή όλα αυτά θα τελειώσουν. Δεν σας λέω ψέματα. Κάποια στιγμή θα ξέρουμε τι θα μας γίνεται. Δεν σας λέω ψέματα. Κάποια στιγμή οι τράπεζες θα ανοίξουν. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα. (Για το ότι δεν ξέρω πότε θα ανοίξουν οι τράπεζες δεν σας λέω ψέματα όντως). Κάποια στιγμή τα ATM δεν θα έχουν πλαφόν και δεν θα διαδραματίζονται σκηνές “Ρετιρέ” αστείες ίσως για κάποιους  αλλά σίγουρα αληθινές και θλιβερές για πολλούς μπροστά από την οθόνη τους. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα.  Κάποια στιγμή οι οδηγοί ταξί θα ξαναλένε “τράβα να βρεις” όταν θα τους λέμε “δεν έχω ψιλά”, αντί να απαντάνε “δεν πειράζει”. Κάποια στιγμή οι οδηγοί ταξί θα ξαναέχουν “έγκυρες πληροφορίες από μέσα ε; δεν σου λέω μαλακίες τώρα ξέρω εγώ” και δεν θα οδηγούν σιωπηλοί. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα.

Ελληνίδες Έλληνες,

κάποια στιγμή θα απαντάμε “ναι” ή “όχι” χωρίς να σκεφτόμαστε ότι ο συνομιλητής μας θα σκεφτεί ότι κάνουμε προπαγάνδα. Μπορεί και να απαντάμε “ναι” ή “όχι” χωρίς όντως να κάνουμε προπαγάνδα. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα. Κάποια στιγμή όσοι δεν πάνε στις δουλειές τους γιατί “δεν χρειάζεται αυτήν την βδομάδα” θα ξαναπάνε. Κάποια στιγμή θα πάνε στις δουλειές τους κι αυτοί που έχουν παραπάνω από βδομάδα να πάνε στις δουλειές τους. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα. Κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να τσακωνόμαστε για το ποιος φταίει και τι είναι καλύτερο για την χώρα και να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο ότι κοιτάει την πάρτη του. Δεν ξέρω πότε. Ίσως εδώ σας λέω ψέματα, αυτό το ελπίζω, δεν το ξέρω.

Ελληνίδες Έλληνες,

κάποια στιγμή τα μακαρόνια και το αλεύρι θα τελειώσουν. Ή θα τα φάμε, ή θα τα δώσουμε σε κάποιον που τα έχει περισσότερη ανάγκη από εμάς, ή θα σκουληκιάσουν. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα. Κάποια στιγμή θα καταλάβουμε οτι είναι καλοκαίρι κι ας έχει έρθει ίσως ο χειμώνας. Δεν ξέρω πότε. Και δεν σας λέω ψέματα.

Ελληνίδες Έλληνες,

ελπίζω να μην έρθει κάποια στιγμή η στιγμή που θα σταματήσουμε να δείχνουμε κατανόηση. Ελπίζω να μην έρθει η στιγμή που θα σταματήσουμε να  λέμε στον άλλο “δεν πειράζει που δεν έχεις, έχω εγώ”. Ελπίζω να μην έρθει η στιγμή που θα σταματήσουμε να προσπαθούμε να βρούμε λύση για τα προβλήματα του άλλου. Ελπίζω να μην έρθει η στιγμή που θα ξεχάσουμε ότι το πρόβλημα του άλλου είναι και δικό μας πρόβλημα. Ελπίζω να μην έρθει η στιγμή που θα σταματήσουμε να μοιραζόμαστε και να κατανοούμε, ή να αρχίσουμε. Και δεν σας λέω ψέματα. Δεν θέλω να έρθουν τέτοιες στιγμές. Ελπίζω να έρθει η στιγμή που όσοι δεν έχουν κατανοήσει ήδη ότι το πρόβλημα του άλλου είναι και δικό του πρόβλημα θα το κατανοήσουν. Ελπίζω ότι θα έρθουν  κι άλλες στιγμές που θα δίνουμε σε όποιον δεν έχει, που θα νοιαζόμαστε για αυτόν που δεν έχει, που θα σκεφτόμαστε μήπως δεν έχει και κάποιος λιγότερο κοντινός σε εμάς. Και δεν σας λέω ψέματα. Θέλω να έρθουν πολλές  τέτοιες στιγμές.

Δε ξέρουμε τι μας γίνεται. Και δεν σας λέω ψέματα. Κάποια στιγμή θα μάθουμε. Δεν ξέρω πότε. Κανείς δεν ξέρει. Και δεν ξέρω αν θα μας αρέσει αυτό. Μέχρι τότε ελπίζουμε. Όσο δεν ξέρουμε, ελπίζουμε. Ελπίζω να συνεχίσουμε να ελπίζουμε κι όταν θα ξέρουμε.

Δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Είμαστε όλοι αρκετά κουρασμένοι. Και έχουμε δρόμο μπροστά μας. Δεν ξέρω πόσο. Κανείς δεν ξέρει. Και δεν σας λέω ψέματα. Ο δρόμος δεν ξέρω με τι θα είναι στρωμένος, ξέρω όμως ότι θα είμαστε συνοδοιπόροι. Και σας καλώ όποιος έχει απόθεμα “βενζίνης” να δώσει και στους άλλους. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια αποθέματα.

Μέχρι να μάθουμε, μέχρι να τελειώσει όλο αυτό για να αρχίσει κάτι άλλο, μέχρι ο φόβος να πάψει να υπάρχει-ό,τι κι αν είναι αυτό που φοβάται ο καθένας-, μέχρι να νιώσουμε πάλι αξιοπρέπεια για όσα είμαστε και για όσα μπορούμε να γίνουμε και μέχρι να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας για να αντιμετωπίσουμε όσα θα έρθουν θέλω να σας δώσω μια συμβουλή. Όσο περιμένετε να μάθετε τι θα γίνει, όσο περιμένετε το επόμενο διάγγελμα, όσο θα ξέρετε τι θα γίνει, να κλείνετε τα μάτια και να βλέπετε μια εικόνα που αν όχι σας κάνει να αισθάνεστε καλύτερα, τουλάχιστον να σας κάνει να χαμογελάτε.Έστω για λίγο. Για όσο. Την δίκη σας “μαγική εικόνα”.

 Ελληνίδες Έλληνες,

με κλειστά τα μάτια μπορεί να δούμε περισσότερα από ότι με ανοιχτά τα μάτια. Και δεν σας λέω ψέματα.

Αν θέλετε να κλείσετε τα μάτια και να δείτε μια παραλία, δείτε μια παραλία.

Αν θέλετε να κλέισετε τα μάτια και να δείτε ένα παστίτσιο, δείτε ένα παστίτσιο.

Αν θέλετε να κλείσετε τα μάτια και να δείτε τον πρώτο σας έρωτα, δείτε τον πρώτο σας έρωτα.

Αν θέλετε να κλείσετε τα μάτια και να δείτε δραχμή ή ευρώ (με αλφαβητική σειρά τα αναφέρω Ελληνίδες Έλληνες, μην έχουμε παρεξηγήσεις), κλείστε τα μάτια και δείτε δραχμή ή ευρώ.

Εγώ Ελληνίδες Έλληνες, από χθες κλείνω τα μάτια και βλέπω αυτόν τον κύριο πίσω από τον ξένο ρεπόρτερ έξω από κάποιο ΑΤΜ, να βγάζει την γλώσσα και να κάνει χαριτωμενιές στην κάμερα. Δεν θέλω να τον βλέπω να κοροιδεύει. Θέλω να τον βλέπω να βρίσκει την δύναμη στα δύσκολα να κάνει χαριτωμενιές και να κάνει και τους άλλους να γελάνε. Ή να χαμογελάνε.

 Ελληνίδες Έλληνες, αν κάποιος ξέρει αυτόν τον κύριο να του πείτε ευχαριστώ από εμένα.

 Ελληνίδες Έλληνες, δεν ξέρω πού θα μείνουμε. Ξέρω ότι οφείλουμε να μείνουμε μαζί όπου κι αν είναι αυτό.

 Ελληνίδες Έλληνες βρείτε την δική σας “μαγική εικόνα”. Βοηθάει. Και δεν σας λέω ψέματα.