Ζούμε σε μια κατά τα λεγόμενα απελευθερωμένη κοινωνία. Μια κοινωνία στην οποία μπορείς να πεις και να κάνεις ελεύθερα ότι θες. Αυτό σημαίνει για μένα ελευθερία. Να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου μέσα σε μια κοινωνία και να είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές και τις πράξεις σου, χωρίς φυσικά να επηρεάζεις τις ελευθερίες και τις επιλογές των άλλων. Αλλά πόσο πραγματικά απελευθερωμένη είναι αυτή η κοινωνία, της οποίας είμαστε κι εμείς ενεργά μέλη, και πόσο σε μεγάλο βαθμό επηρεάζονται οι ελευθερίες των μελών της από τις κοινωνικές επιπτώσεις; Όπως καταλαβαίνετε το ερώτημα είναι αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα.

Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο στάθηκε μια συζήτηση που είχα πριν λίγο καιρό σε μια παρέα, η οποία περιστράφηκε γύρω από το…φαινόμενο των bisexual, το οποία τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Η αλήθεια είναι πως αν ήταν στο χέρι μου δεν θα κατέτασσα ποτέ τους ανθρώπους σε κατηγορίες, πόσο μάλλον με βάση τον ερωτικό τους προσανατολισμό. Η διάκριση πλέον μεταξύ gay και straight είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση, τόσο όσο η διάκριση μεταξύ των θέσεων των πολιτικών κομμάτων. Γιατί πλέον υπάρχουν και οι gay- straight άνδρες και αυτό δεν έχει να κάνει με τη σεξουαλικότητα.

Με τη σεξουαλική απελευθέρωση της δεκαετίας του ’80 επήλθαν ριζικές αλλαγές. Οι gay άνδρες άρχισαν να είναι κοινωνικά απελευθερωμένοι και να έχουν έναν δικό τους πιο «γυναικείο» τρόπο ζωής για τα τότε δεδομένα. Αυτό φυσικά περιελάμβανε και τον τρόπο ένδυσής τους, ο οποίος ήταν σαφώς πιο εξεζητημένος από εκείνος ενός straight άνδρα της εποχής.

Η σύγχρονη εποχή ανέτρεψε κάπως αυτό το δεδομένο με τους άνδρες να έχουν μια διάθεση να ασχολούνται με την εμφάνισή τους λίγο παραπάνω. Και γιατί όχι; Μέσα σε όλα όσα άλλαξαν τις τελευταίες δεκαετίας αυτό ήταν το πιο αναίμακτο.  Κι έτσι ο Θεός έπλασε το μετροσέξουαλ άνδρα, δηλαδή ένα κράμα  straightmen με gay χαρακτηριστικά. Οι gay-straight θα μπορούσαμε να πούμε. Είναι ένα νέο είδος άνδρα που προήλθε από την υπερβολική έκθεση στη μόδα, την εξωτική κουζίνα, τα μιούζικαλ, και τα έπιπλα αντίκες (όπως πολύ σωστά είπε η Carrie στο Sex and the City). Αυτό σημαίνει ότι πολύ straight άνδρες άρχισαν να υιοθετούν ένα πιο gay lifestyle. Όπως είναι λογικό αυτό προκάλεσε αρχικά μια σύγχυση, αλλά και μια ταύτιση. Όσοι άνδρες ασχολούνταν με πιο «γυναικεία» θέματα τσουβαλιάστηκαν κοινωνικά ως gay, αφού δεν ήταν δυνατόν να γίνει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός. Κι έτσι έμειναν εκτός οι υπόλοιποι να προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά το λάβαρο της αρρενωπότητας.

Πολλοί από αυτούς τους gay-straight (όχι όλοι, για να είμαστε δίκαιοι) άνδρες άρχισαν να αναζητούν παράλληλα και την σεξουαλική τους ταυτότητα, προσπαθώντας να διευρύνουν τους ερωτικούς τους ορίζοντες. Γεγονός που από μόνο του δεν είναι κακό. Κακό είναι πως δεν το παραδέχονται κοροϊδεύοντας τους άλλους.

Είχα έναν φίλο που είχε μια γνωστή, που είχε ένα γνωστό που ένας φίλος του διατηρούσε πολύχρονη σχέση με μια κοπέλα. Παράλληλα, όμως για πέντε χρόνια –συναπτά- διατηρούσε και σχέση με έναν…άλλο φίλο του. Φυσικά είναι από αυτά τα γεγονότα που δεν μαθαίνονται (τουλάχιστον δεν το έχει μάθει η άμεσα ενδιαφερόμενη ακόμα. Γιατί όπως λένε ο κόσμος το χει τούμπανο, μα ο κερατάς το μαθαίνει πάντα τελευταίος). Σε 2-3 ανθρώπους που το είχαν μάθει τυχαία(!) πάντως, είχε δηλώσει ευθαρσώς…bi, ξεχωρίζοντας μάλιστα τη μια (φανερή) σχέση, από την άλλη (κρυφή) σχέση, ως κάτι τελείως διαφορετικό μεταξύ τους. Σαφέστατα και είναι διαφορετικό φίλτατε, γιατί μιλάμε για άλλα φύλα.

Το γεγονός αυτό ωστόσο, με έκανε να αναρωτηθώ, ως σκεπτόμενο ον κι εγώ, πόσο πραγματικά απελευθερωμένοι είμαστε σαν άνθρωποι. Πόσοι από αυτούς που δηλώνουν bisexual σε αυτόν τον κόσμο, είναι και στην πραγματικότητα; Ή μήπως το δηλώνουν έτσι γιατί είναι πιο αναίμακτο, χωρίς να φοβούνται μια διαφορετική αντιμετώπιση από τους άλλους, εκείνους που δεν θα μπορούν να αποδεχτούν τη διαφορετικότητα; Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν bi, άνθρωποι δηλαδή που έλκονται εξίσου και από τα δύο φύλα. Λέω απλώς πως στην πραγματικότητα είναι πολλοί λιγότεροι από αυτούς που λένε πως είναι. Γιατί οι περισσότεροι αν δεν υπήρχαν κοινωνικά θέματα θα διάλεγαν ένα μέρος από τα δύο και θα έμεναν εκεί.

Οι άνδρες πλέον ξυρίζονται (παντού), γυμνάζονται συστηματικά, βγάζουν selfies, βγάζουν τα φρύδια τους καλοσχηματισμένα, φοράνε πανάκριβα αρώματα, κρέμες (ημέρας και νυκτός) και ντύνονται εξαιρετικά κομψά. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο άνδρες. Ούτε το γεγονός πως ορισμένοι από αυτούς κάνουν σεξ και με άτομα του ίδιου φύλου τους κάνει λιγότερο άνδρες. Λιγότερο άνδρες τους κάνει η υποκρισία και ο φόβος της αποδοχής του εαυτού τους, από τον περίγυρο. Γιατί αυτοί εάν διέθεταν τα… κότσια θα ήξεραν τι ήθελαν, τι ήταν και δεν θα παρουσιάζονταν σαν κάτι διαφορετικό σε άλλους ανθρώπους. Γιατί τα κότσια δεν έχουν να κάνουν με το φύλο. Έχουν να κάνουν με το αν είσαι σωστός και ειλικρινής άνθρωπος, πάνω από όλα με σένα.