«Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ’ αυτά που δεν έχεις αλλά απ’ αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις».

Πάντα υπέροχη η Μάρω Βαμβουνάκη. Τα βιβλία της, ταξίδι στην αυτογνωσία και το συναίσθημα. Έχει το χάρισμα να αποδίδει με μοναδικά όμορφο τρόπο τις καταστάσεις και τα συναισθήματα. Είναι μαγικό να νιώθεις πως βλέπεις τον εαυτό σου και τις σκέψεις σου τυπωμένες σε χαρτί. Μέσα από τα πολλά που μου δίδαξε το συγκεκριμένο βιβλίο, συνειδητοποίησα πως η ευτυχία έρχεται μόνο όταν εμείς δίνουμε ανιδιοτελή αγάπη. Δύναμη είναι να ζεις και να δίνεις, χωρίς φόβο και αναστολές. Γιατί όπως μας λέει και η ίδια: «Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη».

«Η Μάρω Βαμβουνάκη είναι πεζογράφος. Γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρονών ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική και Ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο όπου εργάσθηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα».