Από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές πρωτοβουλίες, το Φεστιβάλ Ελαιώνα ολοκλήρωσε τις εκδηλώσεις του την περασμένη Κυριακή. Δίνοντας ζωή σε μία ιστορική και ιστορικά φορτισμένη περιοχή, το «ιερόν άλσος της Θεάς Αθηνάς», τον Ελαιώνα, μας χάρισε αξιόλογες παραστάσεις, εκδηλώσεις και ομιλίες με πηγή έμπνευσης το ίδιο το μέρος που έχει χάσει την παλιά του αίγλη, καθώς με το πέρας του χρόνου έχουν εκλείψει οι ελιές που με το θετικό τους φορτίο αναβάθμιζαν και καθόριζαν τον χώρο. Η Φένια Παπαδόδημα, που υπήρξε εμπνευστής και η κινητήριος δύναμη του πρωτότυπου Φεστιβάλ που σκοπός του ήταν τόσο να προβάλει αξιόλογες προσπάθειες και σκέψεις, όσο και να επαναπροσδιορίσει την αξία του Ελαιώνα που χαρακτηρίζεται από βάθος χρόνου, συμμετείχε στις δράσεις με το μουσικό της σχήμα, αλλά και με την παράσταση Limbo που επιμελήθηκε η ίδια. Το κείμενο βασίστηκε στην θεατρική της νουβέλα Πωλούνται δάκρυα ελιάς που αντλεί την έμπνευσή του από το βιβλίο Ο αναδρομάρης της Αττικής του Δημήτριου Καμπούρογλου που μεταξύ άλλων απαριθμεί τις ομορφιές των δρόμων και των διαδρομών της Αττικής μιας άλλης εποχής.

Το έργο που δημιουργήθηκε με αφορμή το Φεστιβάλ Ελαιώνα ακολουθεί την πορεία “ενός βρικόλακα που έγινε άγγελος”, μιας νεαρής κοπέλας που απέρριψε το σκοτάδι μιας ολόκληρης εποχής που καταστρέφει κάθε τι αξιόλογο και διεκδίκησε το φως που κρύβεται μέσα της, ενός ανθρώπου που απομακρύνθηκε συνειδητά από την επιφάνεια για να επιστρέψει στην εσωτερικότητα και την ουσία. Η Φένια Παπαδόδημα έγραψε ένα κείμενο που συμπυκνώνει τις αγωνίες και τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου που επιθυμεί να έρθει σε επαφή με το αληθινό και το πηγαίο και του σύγχρονου Έλληνα που προσπαθεί να εντοπίσει την σχέση του με το παρελθόν και την ιστορία του και να αντλήσει δύναμη και έμπνευση από αυτό. Χρησιμοποίησε τα πλούσια εκφραστικά της μέσα για να μεταδώσει το κείμενο, να το κάνει απτό, να κερδίζει κάθε λεπτό το ενδιαφέρον των θεατών. Χόρεψε, τραγούδησε, έπαιξε μουσική και κατέθεσε σκέψεις, απόψεις και αισθήματα. Συνοδοιπόροι της σε αυτήν την προσπάθεια που αποτελεί ουσιαστική αφορμή συζήτησης για την εποχή μας και έχει σίγουρα περιθώρια εξέλιξης, περαιτέρω αναζήτησης και μοιράσματος, ήταν η Χριστίνα Σουγιουλτζή στην κίνηση, ο Αριστοτέλης Καρανάνος και η Αλεξάνδρα Σιάφκου στα σκηνικά και τα κοστούμια και η Κατερίνα Μαραγκουδάκη στους φωτισμούς.

Το Φεστιβάλ Ελαιώνα ολοκλήρωσε τις εκδηλώσεις του θέτοντας προβληματισμούς και διανοίγοντας έναν διάλογο που αφορά στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, στην Αθήνα, στην εθνική παράδοση, ταυτότητα και αλήθεια, καθώς και στο πως όλα αυτά λειτουργούν στην προσωπική συνθήκη κάθε ανθρώπου. Πρόκειται για ένα Φεστιβάλ που που ξεκινάει από μία θεματική αφετηρία που μας αφορά και μας προβληματίζει όλους, εξαπλώνεται σε διάφορα καλλιτεχνικά και επιστημονικά πεδία, καλεί κοντά του ανθρώπους που θέλουν να συμμετέχουν και να μοιράζονται και υπόσχεται πολλές μελλοντικές συναντήσεις ανάλογης δυναμικής.

Πληροφορίες: Φεστιβάλ Ελαιώνα, Limbo.

Το βιβλίο Πωλούνται δάκρυα ελιάς κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.