Κάποτε, διάβασα κάπου ότι «Το κλειδί είναι κάτω απ’ το γεράνι» πρέπει να έχει μια θέση στο κομοδίνο σου. Να το ανοίγεις κάθε μέρα τυχαία και να διαβάζεις μια σελίδα. Ώστε να θυμάσαι να κάνεις αυτό τον κόσμο λίγο καλύτερο. Γιατί το κλειδί κάτω απ’ το γεράνι είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τις κρυφές μας επιθυμίες. Αυτές που ίσως ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέραμε ότι είχαμε. Τους φόβους μας, που μας πάνε ένα βήμα πίσω από την κατάκτηση της ζωής και τα όνειρά μας. Αυτά που μας περιμένουν να τα πραγματοποιήσουμε.
Σ’ αυτόν τον κόσμο κυβερνά ο έρωτας, νεράιδες και μικροί θεοί. Είναι ο κόσμος του Χρόνη Μίσσιου, που παρά το γεγονός ότι πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες ως πολιτικός κρατούμενος, έμαθε γραφή και ανάγνωση για να μας χαρίσει μικρούς θησαυρούς. Είναι ο άνθρωπος που με την «αγραμματοσύνη» του κατάφερε – και θα συνεχίζει να το κάνει – να αγγίζει τις ψυχές των ανθρώπων με τα βιβλία του και τον υπέροχο του λόγο. Γιατί ο Χρόνης Μίσσιος θα σε παρασύρει σε ένα μονοπάτι που ίσως δεν ήξερες ότι υπήρχε. Αυτό της απλότητας, του έρωτα, των ξεχασμένων αισθήσεων, των ζωντανών θαυμάτων και της αρμονίας της φύσης. Αλλεπάλληλα φτερουγίσματα της ψυχής και σκιρτήματα της καρδιάς. Αυτά είναι τα συναισθήματα που θα σε συντροφεύουν ταξιδεύοντας στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Παρακάτω παραθέτω μερικά απ’ όσα μου έμαθε και θα σου μάθει ο Χρόνης Μίσσιος μέσα από το «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι». Λέξεις, φράσεις και συναισθήματα σε συνδυασμό με τον μαγικό του κόσμο, όπου βασιλεύει η γαλήνη και η τρυφερότητα!
1. «Ποσό ακατανόητο έγινε το αυτονόητο, ποσό δύσκολο το εύκολο, ποσό πολύπλοκο το απλό, ποσό υποχώρησαν οι αισθήσεις και οι κινήσεις του κορμιού»
2. «Όταν θα μάθεις να ερωτεύεσαι πραγματικά, όταν δηλαδή θα καταλάβεις πως το βάθος, η ποιότητα μιας ερωτικής σχέσης, δεν κρίνεται από την αρχή της αλλά από το τέλος της. Όταν θα μάθεις ν´αγαπάς τον άλλο, όχι γιατί σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά γιατί είναι ικανός για την ευτυχία. Όταν κι οι δυο, φορτωμένοι μπαχαρικά, εξωτικά αρώματα και γιρλάντες εξαίσιας μνήμης, θα αναχωρούν για νέα ταξίδια, όπου οι πληγές γίνονται τριαντάφυλλα».
3. « Μόνο που, από μια ηλικία κι ύστερα, προτιμά κανείς τα ταξίδια από τις εξαρτήσεις, τη φαντασία αντί της πραγματικότητας, το μύθο αντί της επιστήμης».
4. «Στο κάτω κάτω, η ομορφιά βρίσκεται στ´ακροδάχτυλα της ψυχής του καθενός μας...»
5. « Ένας άλλος μυστικός δρόμος, φιλαράκι, είναι να αρνείσαι το αυτονόητο. Να βλέπεις πίσω απ´ τον καθρέφτη. [..] Συνηθίσαμε να βλέπουμε την επιφάνεια, το σχήμα, και όχι την ουσία των πραγμάτων»
6. «Ομορφιά, φιλαράκι, που δε σου παρέχει τη δυνατότητα αμφισβήτησης, και συνεπώς τη δυνατότητα εξερεύνησης. […] Γιατί ομορφιά είναι το πάρε δώσε της ψυχής μας»
7. « Ο χρόνος είναι εφεύρεση της δυστυχίας, βάζει όρια στην ηδονή, στην απόλαυση, στη ζωή. Όταν είσαι ευτυχισμένος, δε σου χρειάζεται ο χρόνος, παραιτείσαι κατά τις επιθυμίες σου και όχι κατά τα πρέπει σου»
8. « Ο άνθρωπος χωρίς τοπίο είναι σκλάβος, λειψός, μισός. Όσο φτωχαίνει το τοπίο, φτωχαίνει κι ο άνθρωπος. Όσο πεθαίνει το τοπίο, πεθαίνει κι ο άνθρωπος»
9. «Έρως ακίνδυνος δεν υπάρχει.. Στο κάτω κάτω, άλλο να ταξιδεύεις με αεροπλάνο, κι άλλο με μαγικό χαλί»
10. « […] γιατί μη θαρρείς. Όση ανάγκη έχει ο άνθρωπος τα ταξίδια, έχει και τα απάνεμα λιμάνια, για να κατακάτσει ο νους και η ψυχή του, να μηρυκάσει γλυκά γλυκά το ταξίδι και να ξεχωρίσει τους θησαυρούς του»
11. «[…] όταν είσαι ερωτευμένος, είναι τέτοια η ταραχή του κορμιού και του νου, που πολλές φορές επιστρατεύεις και τη λογική ακόμα για να δικαιολογήσεις τα συναισθήματα εξουσίας που νιώθεις. Πότε με την έγνοια, πότε με το πρέπει και δεν πρέπει. Έτσι, σιγά σιγά κλείνουν οι πόρτες της περιπέτειας και το ζευγάρι χτίζεται, σαν τους Φαραώ, μέσα σε μεγαλοπρεπείς τάφους, φασκιωμένο με πράγματα εντελώς άσχετα με τη ζωή. Χάνουν το κρυφό νόημα των πραγμάτων. Οι αισθήσεις, αντί γι’ ανοιχτό παράθυρο της ψυχής, συλλέκτες συναισθημάτων που ταξιδεύουν στο τοπίο, γίνονται καθρέφτης που αναπαράγει το χτες σαν φωτογραφία της στιγμής».
12. «Ζωή χωρίς τοπίο, είναι ζωή χωρίς σοφία, χωρίς φαντασία, χωρίς τη μαγεία των άγνωστων δεσμών της ύπαρξης σου με το σύμπαν»
13. … «Οι επαναστάσεις, μεσιέ, δε γίνονται με μοιρογνωμόνιο, γίνονται με όνειρα, με την εκρηκτική απελευθέρωση του έρωτα και την αποδιοργάνωση της τάξης. Είναι ένα προσωπικό μονοπάτι απεξάρτησης. Πουθενά δεν υπάρχει τάξη στο σύμπαν, γιατί τάξη σημαίνει ορισμένο μέγεθος, χώρο, και χρόνο, στασιμότητα, έννοιες ανύπαρκτες για το σύμπαν»
14. «Γιατί φιλαράκι, το πρόβλημα δεν είναι να ζεις στον παράδεισο, αλλά να ανακαλύπτεις τους παραδείσους. Και υπάρχουν τόσοι, όσα τ’ αστέρια τ’ ουρανού, δόξα τω Θεώ. Είναι η ίδια η αιώνια ζωή»
15. «Το μυστικό της χαράς είναι να μπορείς να δίνεις. Και να παίρνεις βέβαια, μα πάντα αυτά που δίνεις να’ ναι περισσότερα απ’ αυτά που παίρνεις. Η χαρά είναι ξόδεμα της ψυχής σου καταπώς νιώθεις. Ό,τι δίνεις ξαναγυρίζει μέσα σου πιο πλούσιο, πιο βαθύ. Σαν δεν είσαι ικανός να δώσεις χαρά, είσαι και ανίκανος να πάρεις»
16. «Γιατί ο έρωτας μπορεί να είναι αιώνιος μόνο αν είναι ταξιδευτής»
17. «Όλα θα πάνε καλά, αρκεί να σκέφτεσαι, με την ψυχή σου ξύπνια, πως η αγάπη της ζωής είναι πιότερο δυνατή από την καταφρόνια της…»
18. «Η ελευθερία είναι πιο δυνατή από την αγάπη, γιατί η αγάπη είναι κόρη της. Είναι ο καθρέφτης της, οι δυο όψεις της ζωής, που έλκονται και απωθούνται […] Γιατί αγάπη χωρίς ελευθερία είναι φωτιά χωρίς ανάσα, και ελευθερία χωρίς αγάπη είναι μοναξιά του κερατά. Έτσι, αγάπη που περιορίζει την ελευθερία, γεννά την αγάπη για την ελευθερία»
