Φήμες λένε, ότι όσο μεγαλώνουμε μοιάζουμε στους γονείς μας.

Ότι αργά ή γρήγορα, γινόμαστε φωτοτυπία τους και ότι απεχθανόμασταν και «κοροϊδεύαμε» από εκείνους, το κληρονομούμε. Χωρίς να είμαι γονιός και χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά, εύχομαι να μην ισχύει κάτι τέτοιο. Και όχι, δε το λέω με κακία, αλλά ο καθένας από εμάς πρέπει να χαράζει τη δική του πορεία, χωρίς να απαγκιστρώνεται από τους γονείς του ή στη τελική τους ανθρώπους που θεωρεί γονείς του.

Σαφώς, πριν κάποιος τολμήσει να κουνήσει δάχτυλο ή να θίξει το κομμάτι σχέσης με τους γονείς μου, έχω να πω το εξής: και γονιός να ήμουν θα ευχόμουν να μη μου μοιάσει το παιδί. Δεν θέλω τον «κλώνο» μου, αλλά ούτε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Θα ήταν εγωιστικό και μίζερο εξάλλου, να επιθυμώ το παιδί μου, να ακολουθήσει τα δικά μου άχτι, για παράδειγμα να ξέρει από μουσική, ενώ το ίδιο το παιδί, μπορεί να εκφράσει και να νιώσει μια κάποια δυσαρέσκεια ως προς αυτό.

Θέλω το παιδί που θα φέρω (και αν φέρω ποτέ) σε αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο, να είναι πάνω από όλα άνθρωπος και μετά όλα τα άλλα. Να του έχω μάθει να σέβεται και να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Να ξεχωρίζει το καλό από το κακό και να μη θεωρεί την ανιδιοτελή αγάπη κάτι ξεπερασμένο και ποταπό.

Θαυμάζω εννοείται την όποια πορεία των γονιών μου και ελπίζω και το δικό μου παιδί να είναι περήφανο για τους γονείς του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλω να μου μοιάσει.

Συμβαίνουν τόσο στραβά και δυσάρεστα γεγονότα γύρω μας, όπου το τελευταίο που θα έπρεπε να με νοιάξει είναι να φέρω άλλη μια μικρή Ηλιάνα ή Ηλία, γκαρμπόν με βάση τα δικά μου γούστα και «βίτσια».

Όχι! Ευχαριστώ! Δε θα πάρω. Μη σου πω κιόλας, αν θελήσει να μου μοιάσει, θα στεναχωρηθώ. Προτιμώ, να χαράξει νέα πορεία, σε «απάτητα μέρη», με τη βοήθεια μου εννοείται αν ζητηθεί.

Και λάθη θα γίνουν σε επιλογές και σε εμπειρίες, εννοείται. Κανείς δε τη γλύτωσε, πώς να το κάνουμε; Όμως , μάθαμε με τον καλό ή τον κακό τρόπο και το ξεπεράσαμε.

Ίσως, αν, ποτέ γίνω γονιός, να με πιάσει ένας κάποιος εγωισμός και να θελήσω το αντίθετο. Δε το ξέρω. Αν το ήξερα, θα είχα άλλες ικανότητες .

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Καλές ή κακές. Χωρίς να μένουν απωθημένα και χωρίς να τον δείχνει κανείς με το δάχτυλο. Εξάλλου κανείς δεν είναι τέλειος και αυτή είναι η μαγκιά της όλης φάσης. Αν μοιάζαμε όλοι μεταξύ μας, θα ήταν βαρετό και όλα θα ήταν επίπεδα, χωρίς καμία διάσταση και ενδιαφέρον. Γιατί λοιπόν, να θέλουμε ανθρώπους γύρω μας που είναι μια καθαρή απομίμηση και τίποτα παραπάνω;