Το βουνό δίπλα στην θάλασσα, κατά την προσγείωση, είναι χαρακτηριστικό. Καθώς το αεροπλάνο πλησιάζει την γη είναι σαν προς στιγμήν, να διασχίζει την θάλασσα, και να γίνεται καράβι ή flying dolphin. Αυτή την χρονιά πέρασα την πρωτοχρονιά στο Παλέρμο, την πρωτεύουσα της Σικελίας.
Το Παλέρμο μέχρι πριν από κάποια χρόνια το ήξερα μόνο μέσα από το παιχνίδι των πάρτυ «Πέφτει η νύχτα στο Παλερμο». Ως τότε, νόμιζα ότι το Παλέρμο ήταν κάποια μυθική πόλη κοντά στο Τέξας, με cowboys και gangsters. Σίγουρα το Παλέρμο έχει μαφία και αυτό το διακρίνεις παντού γύρω σου, από τα μνημεία, τα graffiti ακόμα και από το όνομα του αεροδρομίου Φαλκόνε-Μπορσαλίνο. Benvenuti al aeroporto internationale di Palermo.
Πρωινό φάγαμε σε ένα συνοικιακό μπαρ. Οι βιτρίνες όλων αυτών των μπαρ, είναι γεμάτες σικελιάνικα γλυκά με φράουλα, σοκολάτα και πιστάκιο, φυστίκι δηλαδή. Οι Σικελοί, είναι επίσης περήφανοι, για το παγωτό τους, το οποίο το βάζουν σε μπριός και τις arrancine. Είναι ουσιαστικά μεγάλες τηγανιτές μπάλες ρυζιού, με διάφορες γεμίσεις, όπως κιμά, μανιτάρια, προσούτο, πιστάκιο κτλ. Μια επίσης σημαντική γαστρονομική απόλαυση του Παλέρμο, είναι τα κανόλι, τραγάνη μπισκοτένια κρούστα γεμισμένη με ρικότα.
Το αρχαίο όνομα του Παλέρμο, είναι Πάνορμος, και έχουν αφήσει εκεί τα ίχνη τους, Άραβες, Σαρακηνοί, Νορμανδοί, ‘Ελληνες , Φοίνικες, Γάλλοι, Ισπανοί, όλοι πέρασαν από το Παλέρμο και έβαλαν την πινελιά τους σε αυτόν τον καμβά πολιτισμών και χρωμάτων. Στο Παλέρμο δεν ξέρεις αν είσαι στην Ιταλία, την Αίγυπτο, την Ελλάδα η το Μαρόκο. Η πόλη αυτή έχει δικό της χαρακτήρα, αύρα, άρωμα και γεύση.
Στο Παλέρμο οι νέοι βγαίνουν, πίνουν, τρώνε στους δρόμους, γεμίζουν τις πλατείες φλερτάρουν, φιλιούνται και χορεύουν.
Στο Παλέρμο οι άνθρωποι φωνάζουν, αγκαλιάζονται απλώνουν τις μπουγάδες τους στα σχοινιά από το ένα μπαλκόνι στο άλλο και πίνουν ακούραστα εσπρεσσάκια. Από την πόλη αναδύεται μια ατμόσφαιρα σχεδόν μυστικιστική. Σοκάκια, δρομάκια, παλιά κτήρια, εκκλησίες, μπαρ, θέατρα, πλατείες, αγάλματα και συντριβάνια.
Η όπερα του Παλέρμο στέκει στην μέση της πόλης, αγέρωχη και αρχοντική Teatro Massimo Vittorio Emanuele και είναι η τρίτη μεγαλύτερη όπερα της Ευρώπης, μετά από του Παρισιού και της Βιέννης και το μεγαλύτερο θέατρο της Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια των εορτών μάλιστα, υπήρχαν προτζέκτορες και ηχεία έξω από το θέατρο κι έτσι ο κόσμος απολάμβανε κλασσική μουσική και μπαλέτο. Καθισμένος στα γύρω παγκάκια η κάνοντας περατζάδα για τα τελευταία εορταστικά δώρα. Το Teatro Massimo ήταν και είναι το αγαπημένο των μαφιόζων, και υπάρχουν θεωρεία μονίμως νοικιασμένα από εκείνους και τις οικογένειες τους. Εκεί γυρίστηκε και η τελευταία σκηνή του Νονού του Κόπολα.
Το Παλέρμο είναι το φαΐ του και οι υπαίθριες αγορές του. Ballaro, Vucciria, Capo και Borgo Vecchio. Εκεί οι ντόπιοι τρώνε ψητά χταπόδια, τηγανιτούς ρεβιθοκεφτέδες και γκουρμέ σάντουιτς με σπλήνα η οποία σοτάρεται μπροστά στα μάτια σου. Μπαίνει μέσα σε μαλακό ψωμάκι, με λεμόνι και ρικότα. Το βράδυ οι νέοι παίρνουν ποτά και κάθονται τριγύρω από την υπαίθρια αγορά μιλώντας σισιλιάνικα, τραγουδώντας και τρώγοντας σισιλιάνικες λιχουδιές κυρίως παγωτά. Στο Παλέρμο θα νιώσεις σαν να παίζεις σε ταινία του ΄50. Μοιάζει σαν να μην ενδιαφέρεται κανείς για το τι συμβαίνει πέρα από εκεί. Σαν το ρολόι να σταμάτησε πριν από μερικές δεκαετίες.
Το Παλέρμο δεν είναι όμορφο, αλλά είναι σέξυ και σαγηνευτικό
Είναι γεμάτο παράνομα κτήρια, μισογκρεμισμένα, ξεχαρβαλωμένα και ασταθή. Η πιάτσα Μαρίνα είναι από της πιο πράσινες της πόλης και γεμάτη τεράστιες μανόλιες. Εδώ η βλάστηση είναι εξωτική με φοίνικες και φραγκοσυκιές, με τεράστια αιωνόβια δέντρα, γιούκα και πολύχρωμα τροπικά άνθη.
Μην ξεχάσεις να επισκεφθείς τον εντυπωσιακό καθεδρικό της πόλης, το Παλάτι των Νορμανδών, την Φοντάνα Πρετορία. Μία κρήνη με πάνω από 20 γυμνά αγάλματα, την Quatro Canti η οποία παλιά ονομαζόταν και Θέατρο του Ήλιου. Aν αντέχεις λίγο πιο spooky καταστάσεις μπορείς να πας στις κατακόμβες, εμείς πήγαμε με άμαξα αλλά κάνε λιγο παζάρι για την τιμή. Aνέβα στο όρος Πελεγρίνο και θαύμασε την θέα και πήγαινε και μια βόλτα στην παραλία του Mondello οπού γύρω υπάρχουν επιβλητικές μπαρόκ βίλες ευγενών Ιταλών.
«Δεν έχω λόγια, να εκφράσω πώς εκείνη μας υποδέχθηκε με φρέσκες καταπράσινες μουριές, με πάντα ολάνθιστες πικροδάφνες και λεμονόδεντρα. Σε έναν δημόσιο κήπο υπάρχουν ευρύχωρα κρεβάτια από κίτρινα άνθη και ανεμώνες. Ο αέρας είναι ήπιος, ζεστός και αρωματισμένος. Ο άνεμος είναι βάλσαμο.»
Γκαίτε
