“Σύγχρονη τέχνη = θα μπορούσα να το κάνω και εγώ αυτό + ναι δεν το έκανες¨. Κρεγκ Ντάμραουερ 

Τέσσερα γράμματα που συνθέτουν μια δισύλλαβη λέξη, όπου περιγράφεται απόλυτα η χρονική στιγμή που διανύουμε αυτή ακριβώς τη στιγμή. Μια λέξη που ανάλογα με την κοσμοθεωρία του καθενός μας, μεταφράζεται είτε σε ευκαιρία εξερεύνησης της δημιουργικότητας που όλοι μας διαθέτουμε, είτε σε μια ακόμη τροχοπέδη για την ομαλή λειτουργία του προκαθορισμένου προγράμματος μας. Άραγε, πόσο φοβιστικό και απαιτητικό μπορεί να φαντάζει το τώρα σαν άκουσμα;

Η αλήθεια είναι πως όταν έχεις συνηθίσει να ακούς από το αφεντικό σου, να χρησιμοποιεί τη λέξη τώρα σαν μέρος της πρότασης του για μια “απλή” δουλειά, δέκα λεπτά πριν φύγεις από τη δουλειά σου, δεν μπορείς να συμπαθήσεις ιδιαίτερα το άκουσμα της. Η λέξη τώρα, ακούγεται μόνιμα στις καθημερινότητες όλων μας, ανεξάρτητα από τις εθνικότητες και τα γεωγραφικά σύνορα, έχοντας κοινό παρανομαστή τον ίδιο σε όλους μας χρόνο. Αν το καλοσκεφτείς λοιπόν το τώρα, είναι ο μοναδικός τρόπος για να κάνεις πράξη εκείνη την ιδέα που είχες στο μυαλό σου εδώ και καιρό, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο, καθημερινά την μετέφερες στο άγνωστο αύριο.

Πόσες φορές δεν έχετε “πιάσει” τον εαυτό σας, να συλλαμβάνει μια υπέροχη ιδέα σε ανύποπτο χρόνο και επειδή δεν την σημειώσατε εκείνη τη στιγμή, χάθηκε ξανά όπως ακριβώς προέκυψε; Πόσες φορές θελήσατε να δοκιμάσετε ένα συγκεκριμένο ρούχο που είδατε σε μια ξεχωριστή βιτρίνα, αλλά μέρα με τη μέρα, το ρούχο πουλήθηκε; Πόσες φορές θελήσατε να ξεκινήσετε μια νέα ασχολία, αλλά δεν προλάβατε να γραφτείτε ώστε, έστω λόγω των διδάκτρων που θα πληρώνατε να ξεκινούσατε κανονικά; Πόσες φορές δεν πλησιάσατε κάποιο νέο πρόσωπο που σας φάνηκε πέρα από γοητευτικό και ενδιαφέρον, ελπίζοντας λανθασμένα ότι θα τον ξανασυναντήσετε και την επόμενη φορά;

Ίσως τελικά το τώρα, να είναι χαρούμενο και ελπιδοφόρο. Αν κάθε φορά που θα συναντούσαμε μπροστά μας το τώρα, επιλέγαμε να κάνουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να το μεταφέρουμε για την επόμενη μέρα, ίσως έντρομοι ανακαλύπταμε το πλήθος των ανεξερεύνητων ικανοτήτων που όλοι έχουμε μέσα μας. Αν σχεδιάζαμε στο σημειωματάριο μας, εκείνη την ιδέα που μας πέρασε φευγαλέα από το μυαλό την ώρα που χαζεύαμε τα αυτοκίνητα από το παράθυρο του λεωφορείου, κατευθυνόμενοι στη δουλειά, ίσως κάναμε τον κόσμο καλύτερο μέσα από την εξέλιξη της και την υλοποίηση της, ή εμπνέοντας κάποιον άλλο να το κάνει μέσα από τη δική μας οπτική. Αν δοκιμάζαμε εκείνο το ρούχο της βιτρίνας, ίσως ανακαλύπταμε το λόγο που μας έκανε να θέλουμε να το προσθέσουμε στην γκαρνταρόμπα μας. Ίσως αν λέγαμε καλημέρα και χαμογελούσαμε στους γύρω μας διαρκώς, να το συναντήσουμε μπροστά μας καθημερινά.

Το τώρα είναι η ζωή μας. Αντιπροσωπεύει τα καθημερινά ουσιαστικά λεπτά που καθορίζουν τη διαφορετικότητα μας, μέσα από τον τρόπο που αντιδρούμε απέναντι στο απρόβλεπτο. Βρίσκεται μόνιμα στην αντίληψη μας, υπενθυμίζοντας πως μέσα από τις κινήσεις μας απέναντι ση διαχείριση του χρόνου μας, καθορίζουμε και παράλληλα εξασκούμε τις νέες δημιουργικές προοπτικές, που προκύπτουν. Ανεξάρτητα λοιπόν από την ιδιαιτερότητα κάθε χρονικής περίστασης, ό,τι και αν είναι αυτό που σας έρχεται έντονα στο μυαλό, κάντε το τώρα, χωρίς δεύτερη σκέψη και πριν αρχίσουν να εμφανίζονται τα αν… που θα σας οδηγήσουν στην αναβολή ή στην παθητικότητα. Θυμηθείτε πως όλα γύρω μας συμβαίνουν τώρα. Αλήθεια, εσείς δεν έχετε περιέργεια να δείτε αν θα είχατε ταλέντο στη σύγχρονη τέχνη;