Πόσα «Αχ να γυρνούσα τον χρόνο πίσω» έχουμε ψελλίσει κατά καιρούς; Είναι στην φύση μας να βιώνουμε την κάθε στιγμή μας έντονα. Τα καλά και τα άσχημα.
Ειδικά στα «άσχημα» τα συναισθήματα διογκώνονται και συνήθως η διαχείριση μας την ώρα της «καταστροφής» είναι αυτή που δε πρέπει. Αυτή που λίγες ώρες μετά σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί αντέδρασες έτσι. Την ώρα που τα σχέδια μας χαλάνε δεν σκεφτόμαστε ποτέ τις συνέπειες. Μας απασχολεί μόνο εκείνη η στιγμή. Το βράσιμο στο στομάχι, τα νεύρα και η απογοήτευση. Το «μετά» φαντάζει πολύ μακρινό. Το «μετά» όμως είναι αυτό που μένει και μας στοιχειώνει.
Ευτυχώς ή δυστυχώς (ευτυχώς θαρρώ) τα συναισθήματα δε περνούν επιδερμικά από πάνω μας. Κι αυτό άλλωστε είναι που μας κρατά ζωντανούς και μας κάνει να προχωράμε και να εξελλισόμαστε. Παρόλα αυτά οι αποφάσεις που θα πάρουμε ζωσμένοι με τα συναισθήματα μας συνήθως δεν είναι αυτές που θα μας κάνουν υπερήφανους όταν έρθει η «μετά» κατάσταση.
Όταν θα έρθουν οι αναποδιές λίγο πολύ μαυρίζουν όλα γύρω μας, ξαφνικά ξεκινά η κατρακύλα και τίποτα δεν πάει καλά, νιώθεις ότι κάποιος σε καταριέται και η μια καταστροφή υποδέχεται την επόμενη. Και εννοείται πως η ψυχολογία σου καταρρακώνεται και κάπου εδώ ξεκινάς να προχωράς με γρήγορο βάδην προς το μονοπάτι της σύγχυσης.
Γεγονός: Όταν τα πράγματα στραβώνουν, 9.5 στις 10 φορές, οι αποφάσεις που παίρνουμε, οι κουβέντες που ανταλλάσσουμε δεν ειναι αυτές που θα θέλαμε πραγματικά να πάρουμε και να πούμε. Λίγες μέρες (μπορεί και ώρες) μετά εμφανίζεται ξεκάθαρα μπροστά μας η σωστή συμπεριφορα και ο διαφορετικός χειρισμός που θα έπρεπε να είχαμε ή ακόμη χειρότερα οι λάθος λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν πάνω στην «κακιά» στιγμή. Και σε αυτό το σημείο ευχόμαστε να γυρνούσε πίσω ο χρόνος.
Εντάξει, όταν χάνεις την ψυχραιμία σου είναι λογικό να μη πάρεις την απόφαση που μετά χαλαρός και ήρεμος θα εμφανιστεί μπροστά σου (ολοφάνερη και σχεδόν εριστική) και σου δίνει απλόχερα το σενάριο που θα ήταν λιγότερα αναίμακτο και φυσικά που εσύ δεν σκέφτηκες καν στιγμή την ώρα του πανικού.
Γεγονός: Η ζωή μας θα κρύβει πάντα μέσα της λίγο Χριστόφορο (Παπακαλιάτη) με αδιέξοδα μέσα στην βροχή, μπλεγμένες καταστάσεις, μπερδέματα, έντονα συναισθήματα που χτυπούν σε τοίχο κάποιες φορές, δυσκολίες στην δουλειά, παρεξηγήσεις και ανακατέματα. Αυτό είναι γεγονός.
Το να βλέπεις εσύ με αισιοδοξία τις αναποδιές που θα έρθουνε, ειδικά την ώρα που συμβαίνουν, δεν είναι εύκολο. Καθόλου εύκολο. Ατέρμονα ανέφικτο θα έλεγα. Αυτό όμως είναι επιλογή. Ξεκάθαρα όμως είναι στο χέρι σου αν θα καταριέσαι μοίρα και θεούς ή εάν θα γελάς κι εσύ μαζί τους. Είναι επιλογή σου όταν θα σου δώσουν μπουγάτσα με πιπέρι (συνέβη κι αυτό αυτό το καλοκαίρι) αντί για κανέλα στην πρώτη μπουκιά που θα καείς να γελάσεις και να πιεις νερό για να σβήσεις την κάψα αντί να νευριάσεις και να αφήσεις να χαλάσει όλη σου η μέρα.
Στην τελική και η πιπεράτη μπουγάτσα θα σου δώσει μια άλλη οπτική στο πρωινό σου και θα ξεκινήσει «δυναμικά» η ημέρα σου! Γιατί όχι;
Εμείς δίνουμε δύναμη και αναπνοή στις στιγμές μας. Το λεπτό πριν σε πάρει ο ύπνος που θα σκέφτεσαι την μέρα που πέρασε θα γελάσεις τόσο πολύ με αυτό που συνέβη και το “κάψιμο” ούτε που θα το νιώθεις πια! Όταν θα κοιτάξεις πίσω μετά την «καταστροφή» είναι θέμα επιλογής το αν θα χαμογελάσεις χορεύοντας ή αν θα «θρηνήσεις» γύρω από την καμμένη γη. Μη ξεχνάς όμως πως όσο δύσκολο κι αν φαντάζει να σύρεις τον χορό μετά τον χαμό, αυτό το πρώτο βήμα είναι τόσο λυτρωτικό. Οπότε… Απόλαυσέ το! Το πως θα χειριστείς την κατάληξη είναι μόνο στο χέρι σου. Εσύ θα την (καθ)ορίσεις.
