Ο Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες είναι συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και δημοσιογράφος από την Αργεντινή. Έχει δημοσιεύσει αρκετά μυθιστορήματα, βιογραφίες καθώς και πολλά βιβλία δημοσιογραφικής έρευνας. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, έχει τιμηθεί με το Βραβείο Lolita Rubial και έχει μεταφραστεί ήδη στην αγγλική, ιταλική, γαλλική, γερμανική, ολλανδική και πορτογαλική γλώσσα.

Το Χαρτινο Σπίτι έχει να κάνει με μια διαφορετική ιστορία αγάπης, όπου έρχεται ένα βιβλίο να ενώσει δύο ανθρώπους με μοιραίο τρόπο. Η πρώτη φράση που σου ελκύει το ενδιαφέρον όταν ανοίγεις αυτό το βιβλίο, είναι πως τα βιβλία αλλάζουν τη μοίρα των ανθρώπων. Έτσι, και η βασική μας πρωταγωνίστρια, η καθηγήτρια της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, Μπλούμα Λέννον, υπήρξε θύμα τους, καθώς σκοτώθηκε σε τροχαίο την ώρα που διάβαζε ποιήματα της Έμιλυ Ντίκινσον. Έπειτα, ο συνάδελφος της καθηγητής και πρώην εραστής της παραλαμβάνει ένα δέμα, που μέσα υπάρχει το βιβλίο « Γραμμή σκιάς» του Τζότζεφ Κόνραντ, και το οποίο έχει μια αφιέρωση για αυτήν και ίχνη από τσιμέντο στο εξώφυλλο. Εκείνη, όμως, δεν ζει πλέον για να το παραλάβει και για να εξηγήσει το νόημα της αφιέρωσης. Έτσι, ο συνάδελφός της και φίλος της ξεκινάει να κάνει ένα ταξίδι με σκοπό να ξεδιπλώσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από αυτή την υπόθεση.

Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο πρωταγωνιστής στην ουσία, είναι τα βιβλία. Δεν πρόκειται τόσο για την περιγραφή μιας παράξενης ιστορίας αγάπης, όσο για την προσπάθεια να φανεί ο καθοριστικός ρόλος που έχουν τα βιβλία στη ζωή μας και πόσο μπορούν να την επηρεάσουν. Όλη η διαδρομή για την ανακάλυψη της αλήθειας, γυρίζει γύρω από βιβλία, από τεράστιες βιβλιοθήκες με αμέτρητα βιβλία, από διαφορετικά ήδη αναγνωστών, από ανθρώπους βιβλιοφάγους, βιβλιοσυλλέκτες και βιβλιόφιλους, όπου και γίνεται ένας σχετικός διαχωρισμός. Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου δεν αναφέρεται σε μία μεταφορική έννοια, αλλά σε ένα πραγματικό σπίτι στη μέση του πουθενά, φτιαγμένο από βιβλία. Επιπλέον, μας δίνονται και υπέροχες εικόνες για τη Λατινική Αμερική, το Μπουένος Άιρες και την Ουρουγουάη. Ένα βιβλίο ωδή προς τα βιβλία.

Θα κλείσω την περιγραφή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος με μία φράση μέσα από το βιβλίο που αναφέρεται στα ίδια τα βιβλία: «Κολλάνε πάνω μας με ένα συμφωνητικό ανάγκης και λησμονιάς, σαν να ήταν μάρτυρες κάποιας στιγμής της ζωής μας που δεν θα ξαναζήσουμε».