Βγαίνω από το μετρό βιαστική. Ο κόσμος συνωστίζεται για να ανέβει τις κυλιόμενες σκάλες. Βαριέμαι να περιμένω στην ουρά, σήμερα λέω να τη δω αθλήτρια, οπότε θα ανέβω τις σκάλες, όχι τις κυλιόμενες, τις κανονικές βρε!

Έφτασε και καλοκαίρι, ας γυμναστώ λιγάκι, σκέφτομαι. Ας είναι, ξεκινάω το ανέβασμα. Χλαπ, χλαπ, χλαπ! «Τι στο καλό, τόσο θόρυβο κάνουν οι πλατφόρμες που φόρεσα;»

Χλαπ, χλαπ, χλαπ! Συνεχίζεται ο θόρυβος. Όπως πάντα, έχω σκυμμένο το κεφάλι καθώς ανεβαίνω, οπότε μου παίρνει λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσω πως το χλαπ, χλαπ έρχεται από μπροστά μου.

Σηκώνω το κεφάλι και βλέπω 2 τουρίστες με σορτσάκια και σαγιονάρες. Ναι, να τη η αιτία του κακού. Αυτά τα καταραμένα φλιπ φλοπς. Χλαπ, χλαπ, χλαπ, τα νεύρα μου! Χλαπ χλαπ, αποφασίζω να τους προσπεράσω.

Μπαίνω μπροστά τους και τους κοιτάω με ύφος αυστηρό, μια αυτούς μια τις παντόφλες τους. Κοιτάζονται απορημένα και τους ακούω να λένε στα αγγλικά κάτι τύπου WTF.

Δεν τους λέω τίποτα αλλά αρχίζω να παραμιλάω μόνη μου. Δε μας φτάνουν οι ακάλυπτες μασχάλες, που έχουν αρχίσει  σιγά σιγά να κάνουν την εμφάνισή τους στα ΜΜΜ, ξεκινάει και η περίοδος της ανοιχτής παντόφλας. Θα μου πεις τώρα οκ για τη μασχάλη, αλλά η παντόφλα τι σε πειράζει;

Ε ναι, με πειράζει. Με πειράζει γιατί  η πλαστική φλιπ φλοπ παντόφλα είναι για την παραλία και όχι για το μετρό. Μου τη σπάει το σούρσιμο και το χλαπ χλαπ που ακούγεται όταν κάποιος περπατάει ή ανεβαίνει τα σκαλιά του σταθμού. Ειδικά στους άντρες που το έχουν στο αίμα τους να σούρνουν τα ποδαράκια τους… Μην το φοράτε το δίχαλο! Να, τώρα που είναι τις μόδας las espadrilles που είναι και όμορφες και κλειστές, φορέστε αυτές και αφήστε την παντόφλα για την άμμο!

Χλαπ, χλαπ, χλαπ. Δεν το πιστεύω! Πώς βρέθηκαν πάλι μπροστά μου;! Λέω να αποφύγω το κέντρο για το επόμενο τρίμηνο. Όσο καλοκαιριάζει τόσο περισσότεροι τουρίστες θα παίρνουν μετρό και τρένα και όσο περισσότεροι τουρίστες θα κυκλοφορούν στο κέντρο τόσο περισσότερα χλαπ χλαπ θα ακούω γύρω μου. Καλά, όχι ότι οι Έλληνες πάνε πίσω! Μην πιάσουν οι πρώτες ζέστες, να τα δάχτυλα των ποδιών στη φόρα!

Χλαπ χλαπ, με πιάνει τρέλα! Κλείνω για ένα λεπτό τα μάτια και φαντάζομαι να βγάζω την παντόφλα του μπροστινού μου και να του δίνω μια στο μάγουλο, χλαππππ! Ανοίγω τα μάτια και χασκογελώντας σκέφτομαι πόσο κακός άνθρωπος είμαι. Ντρέπομαι.

Πάω δίπλα στα δύο Αγγλάκια και για να εξιλεωθώ τους πιάνω κουβέντα και τους προτείνω που να πάνε για φθηνό φαγητό. Με ευχαριστούν και με ρωτάνε πού τους προτείνω να πάνε το βράδυ για ποτό. Τους εξηγώ, πώς να πάνε στην Κολοκοτρώνη και πιο μπαρ να προτιμήσουν. Με ευχαριστούν και αρχίζουν να απομακρύνονται. Πριν τους χάσω από το οπτικό μου πεδίο, τους φωνάζω από μακριά « Guys, I almost forgot! Μην ξεχάσετε να φορέσετε κλειστά παπούτσια, αλλιώς δε θα σας επιτρέψουν να μπείτε για ποτό!»