“Η ζωή δεν σου χρωστάει και δεν κρατάει για πάντα. 1000 μήνες έχει. Μην τη σπαταλάς”
Διάβασα σε μια πρόσφατη συνέντευξή του Στέφανου Ξενάκη πως θέλει να τον αποκαλούν «ρεπόρτερ καλών ιστοριών» και όχι συγγραφέα. Εσυ θα το πεις ταπεινότητα, εγώ θα το πω ενσυναίσθηση.
«Ένας αγαπημένος θείος μου έλεγε ότι το φαΐ διαρκεί όσο το ‘χεις μέσα στο στόμα. Γι’ αυτό να το μασάς καλά. Άμα το καταπιείς, πάει, χάθηκε. Έτσι και η ζωή. Έμαθα να τη μασάω καλά. Και να την απολαμβάνω. Σαν το φαΐ της μάνας μου. Που μοσχοβολούσε όλο το σπίτι. Έμαθα να μην την τρώω στο πόδι.Έμαθα να είμαι εκεί».Κάποιοι άνθρωποι – ελάχιστοι αν με ρωτάς- χαρακτηρίζονται κατ’ αρχάς από έγνοια για τον συνάνθρωπο και ύστερα για τον εαυτό τους. Κατά τη γνώμη μου ο συγκεκριμένος «ρεπόρτερ» είναι ένας από αυτούς. Και ευτυχώς για τον συνάνθρωπο, έπιασε πένα.
Κι αν χρειάζεσαι και πειστήρια για να διαβάζεις κάθε ημέρα Το Δώρο σου ‘χω πρόχειρα τρία: γιατί- επειδή-διότι:
Γιατί
Γιατί σου μιλάει στη γλώσσα που κατανοεί η ψυχή και όχι το μυαλό. Χρησιμοποιείς αρκετά τη λογική σου μέσα στην ημέρα, δεν χρειάζεται να την «κουράζεις» και όταν διαβάζεις ένα βιβλίο. Τη ψυχή σου όμως; Πόσο συχνά την εξασκείς μέσα στη μέρα; Τα όσα θίγει ο Ξενάκης στα βιβλία του δεν θα τα συζητήσεις ούτε στο σχολείο, ούτε στη δουλειά, δυστυχώς ούτε και στο early drink μετά τη δουλειά. Δεν συμβαίνει επειδή εμείς οι υπόλοιποι αδιαφορούμε, αλλά γιατί μας αρέσει να επικαλούμαστε περισσότερο το μυαλό. Είναι πιο εύκολο. Καμιά φορά και από έλλειψη παιδείας. «Αγάπη και σύνδεση» αναζητά και προτείνει. «Με τα παιδιά σου, με τον άνθρωπό σου. Κυρίως όμως με τον άγνωστο. Αυτόν που συχνά προσπερνάμε αποφεύγοντας το βλέμμα του. Αν επιλέξεις να μην συνδεθείς και με αυτόν, δεν θα ευτυχήσεις. Η αγάπη και η σύνδεση είναι μονόδρομος. Γι’ αυτό τρώμε τα μούτρα μας».
Επειδή
Επειδή κυκλοφορεί πραγματικά πολλή τοξικότητα εκεί έξω. Περισσότερη από όσο αντέχουν τα νευρικά μας αντισώματα. Τα δικά μου σίγουρα, εύχομαι να ανήκετε στο club. Είτε είσαι μανιακός βιβλιοφάγος, είτε το τελευταίο βιβλίο που άνοιξες είναι η Ιστορία Κατεύθυνσης της Γ’ Λυκείου, θα σε κερδίσει οπωσδήποτε η ενέργειά του. Τη μυρίζεσαι με το που ανοίξεις την πρώτη σελίδα. Πιάνεις τον εαυτό σου να ανεβαίνει ορόφους από αισιοδοξία και δεν σου χρειάζεται ούτε το τσιγάρο- μεταξύ μας πέτα το όπως και να ‘χει- ούτε το smartphone για να κάνεις το καθιερωμένο σου σκρολινγκ. Καν το σαν πρόληψη. Όπως η μάσκα κατά του Covid-19. Μόνο που η κάθε ξεχωριστή ιστορία θα είναι κατά του «Toxicness- 20, 21 και έχει ο Θεός».
Διότι
Διότι σε όλους μας ανεξαιρέτως υπήρξε εκείνη η μέρα που ξυπνήσαμε και όλα ήταν ανώφελα, δύσκολα, ή ακόμα χειρότερα, άδεια. Σε όλους μας. Ο καθένας βιώνοντας κάτι δικό του, που για εκείνον όμως ήταν -και πράγματι ήταν- το σημαντικότερο πρόβλημα στον πλανήτη. Είναι οι ώρες που δεν μπορείς να ακούσεις, δεν σκέφτεσαι λογικά και φυσικά δεν θα σε παρηγορήσει τίποτα.
Το μέσα σου μόνο μπορείς να ταρακουνήσεις. Τίποτα άλλο. Στην τελική αυτό έχουμε όλο κι όλο και καλό είναι που και που να το καλομαθαίνουμε και να του κάνουμε ένα γερό σέρβις. Σε εκείνες, λοιπόν τις μαύρες του εβένου στιγμές, άνοιξέ το, ξεφύλλισε το και ίσως πέσει το μάτι σου πάνω σε μια λέξη, σε μια εικόνα που εσένα και μόνο εσένα θα σε ανακουφίσει. Περιστασιακά ναι. Αλλά θα σε κάνει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Άλλωστε θα στο πει και o εν λόγω κύριος – αν δεν στο ‘χει πει ήδη η ζωή- « Κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε από τον καναπέ ή στην καφετέρια»
Μπορεί να ναι και ταλέντο. Μπορεί απλά να ναι και η αγάπη του για αυτό που κάνει. Τι κάνει; Μοιράζεται.
Σπανίζει στην εποχή μας και όταν το βρίσκουμε δεν είναι κακό να λέμε ένα «μπράβο».
Στέφανε Ξενάκη μπράβο σας και ευχαριστούμε.
Υγ. Ο τίτλος των βιβλίων θα μπορούσε να ήταν και «Το Αντίδοτο». Εύκολα.
Τα βιβλία του Στέφανου Ξενάκη κυκλοφορούν από την Key Books.
