Ευτυχώς μας βοηθάει η προηγμένη τεχνολογία, δυστυχώς μας το επέβαλαν εσπευσμένα οι συνθήκες, το γεγονός είναι ένα: για πολλούς από εμάς, το νέο περιβάλλον εργασίας μας είναι το ίδιο μας το σπίτι.
Οι οργανωτικοί ίσως να έχουν φτιάξει μια ειδική γωνιά στο σπίτι τους που να λειτουργεί ως γραφείο, οι πιο αισιόδοξοι ίσως χρησιμοποιούν πρόσκαιρα την τραπεζαρία ελπίζοντας πως σύντομα θα είναι ξανά στο κανονικό τους γραφείο. Με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, φαίνεται πως χτίζονται νέα δεδομένα που φτάνουμε να συνειδητοποιούμε ότι ήρθαν για να μείνουν. Η τηλε-εργασία μοιάζει να είναι ένα από αυτά.
Μπορεί να χάσαμε την καλημέρα από κοντά, το κουτσομπολιό στο διάλειμμα με τον latte στο χέρι, μπερδευτήκαμε με το πώς πρέπει να ντυνόμαστε -ποτέ δεν θα μάθουμε πόσοι έχουν μπει σε διαδικτυακό meeting φορώντας πουκάμισο στο πάνω μισό και πιτζάμα στο κάτω-, κερδίσαμε χρόνο από τη μη μετακίνηση, υπάρχει όμως κάτι που οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να μείνει απαράμιλλο: η ομαδικότητα.
Γιατί χωρίς αυτή δεν πάμε μπροστά, δεν πετυχαίνουμε τους στόχους μας, δεν εξελισσόμαστε επαγγελματικά. Πιο εύκολο από κοντά, όχι πιο δύσκολο από μακριά, απλώς πρωτόγνωρο.
Το φωτάκι της κάμερας να αναβοσβήνει
Από τα πρώτα που θα έχετε ήδη κάνει είναι να βρείτε εκείνα τα τεχνολογικά εργαλεία και προγράμματα που καθιστούν την τηλε-εργασία και τηλε-συνεργασία εφικτή. Έχοντας βρει λοιπόν τα βασικά, πάμε στο βήμα το παραπέρα. Όταν δουλεύουμε μαζί σε ένα γραφείο έχουμε τη συνολική εικόνα της παρουσίας των συναδέλφων μας. Πρόσωπο, σώμα, ρούχα, φωνή, εκφράσεις, ή ακόμη και τους ήχους που κάνουν στο χώρο. Όσο λοιπόν είμαστε στον υπολογιστή και εργαζόμαστε, αφήνουμε όση περισσότερη ώρα μπορούμε την κάμερα να αναβοσβήνει στην ένδειξη on. Γιατί ένα όνομα σε μια οθόνη ή ένα emoticon είναι οτιδήποτε άλλο παρά οικείο.
Μπορεί να νιώσουμε άβολα στην αρχή αλλά στην τελική, στο γραφείο δεν είμαστε πολλαπλώς πιο εκτεθειμένοι; Στο μεταξύ, έχοντας την κάμερα ανοικτή, μπορούμε να κάνουμε ερωτήσεις ο ένας στον άλλο όποτε χρειαστεί, όπως ακριβώς από κοντά θα σηκωνόμασταν και θα πηγαίναμε ο ένας στο γραφείο του άλλου. Υπάρχει και το κινητό μεν, αλλά η δύναμη της εικόνας δεν συγκρίνεται. Για να γίνει αυτό πιο ευχάριστο για όλη την ομάδα, καλό είναι να προτρέψουμε όλα τα μέλη της να εξοικειωθούν με αυτό, να κάθονται σε όποιο μέρος του σπιτιού αισθάνονται άνετα και να κάνουμε σαφές ότι κατανοούμε πως όντας στο σπίτι μπορεί ο σκύλος να γαβγίσει, μπορεί μια παιδική φατσούλα να περάσει στο φόντο παίζοντας ή γελώντας, χωρίς να υπάρχει φόβος ότι κάτι τέτοιο θα μοιάζει αντι-επαγγελματικό.
Περισσότερη εμπιστοσύνη, λιγότερος έλεγχος
Αυτό εδώ λοιπόν είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Ο ψυχαναγκασμός που μας πιάνει να ελέγχουμε τα πάντα και τους πάντες δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στους γύρω μας. Και η έλλειψη εμπιστοσύνης όταν γίνεται αντιληπτή, έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αποδοτικότητα. Τώρα, επειδή δεν έχουν όλοι τις ίδιες ικανότητες στη διαχείριση του εργασιακού χρόνου, θα χρειαστεί να επικεντρωθούμε όχι τόσο στο αυστηρό ωράριο, όσο στην οργάνωση και την αποτελεσματικότητα. Θα μπορούσαμε λοιπόν κάθε Παρασκευή να έχουμε ένα ομαδικό ραντεβού όπου θα ορίζουμε τους επαγγελματικούς στόχους της επόμενης εβδομάδας και για το σύνολο της ομάδας και για το κάθε μέλος της ξεχωριστά. Οπότε ο καθένας θα ξέρει ποιες είναι οι υποχρεώσεις του και θα τις καταμερίσει χρονικά όπως νομίζει καλύτερα. Την επόμενη Παρασκευή θα συζητάμε πώς πήγαν οι στόχοι που είχαμε βάλει και θα κάνουμε τυχόν προσαρμογές αναλόγως των αποτελεσμάτων, προσωπικές αλλά και ομαδικές.
Βάσει των αναγκών της κάθε δουλειάς και της κάθε ομάδας, μπορεί αυτό να χρειαστεί να γίνεται συχνότερα, ίσως και δύο ή και τρεις φορές την εβδομάδα. Αν είναι ακόμα πιο συχνή η ανάγκη, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν διαδικτυακό πίνακα ανακοινώσεων -κυκλοφορούν πλέον ένα κάρο πλατφόρμες με τέτοια εργαλεία- όπου το κάθε μέλος της ομάδας θα βλέπει τι ακριβώς πρέπει να έχει φέρει εις πέρας και πότε, θα σημειώνει στο τέλος κάθε μέρας τις εργασίες που έχει ολοκληρώσει και βέβαια ο αρχηγός της ομάδας θα αναπροσαρμόζει το χρονοδιάγραμμα ή την κατανομή των εργασιών βάσει των αποτελεσμάτων.
Διαλέξτε κάποια ώρα να κάνετε από κοινού διάλειμμα
Θα έχετε μάλλον ήδη διαπιστώσει ότι η προσοχή μας όταν είμαστε μόνοι στο σπίτι στην ησυχία μας διασπάται λιγότερο κι έτσι τις περισσότερες μέρες είμαστε αποδοτικότεροι απ΄ ό,τι ήμασταν στο γραφείο. Οπότε σίγουρα μας μένει λίγος χρόνος για να προγραμματίσουμε ένα διάλειμμα από κοινού με τους συναδέλφους. Ίσως φτιάξετε έναν καφέ ή μια σαλάτα ή ό,τι τραβάει η όρεξή σας και κάνετε αυτό που θα κάνατε κι από κοντά, συζητώντας αυστηρά όχι για τη δουλειά.
Είναι εκείνη η ώρα του latte και του κουτσομπολιού που χάθηκε. Τώρα είναι η ευκαιρία να μάθετε από τους συναδέλφους ποιες σειρές ξεκίνησαν να βλέπουν και αξίζουν, ποιανού σεφ η συνταγή για παστίτσιο πετυχαίνει πάντα, σε ποιο λόφο με θέα έβγαλε ο συνάδελφος τη φωτογραφία που πρόσφατα «ανέβασε» και πάνω απ΄ όλα, πώς πάνε τα κέφια του καθενός. Τώρα, αν και από κοντά δεν τα λέγατε όλοι με όλους, παραμείνετε σε αυτό. Μπορείτε να κάνετε το διάλειμμά σας σε μικρότερες ομάδες, χωρίς να νιώθετε ενοχές. Μείνετε εν ολίγοις όσο πιο κοντά γίνεται στις κοινωνικές συνήθειες που είχατε και στο γραφείο.
Bonus tip: Η ώρα του παιδιού
Κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα, όλο και θα κάνατε κάτι με τους συναδέλφους. Ένα lunch break, ένα τηλεφώνημα το σαββατοκύριακο, τη βόλτα ως το μετρό αποχωρώντας. Κι αν δεν το κάνατε, ίσως τώρα να το έχετε περισσότερο ανάγκη. Η ομαδικότητα άλλωστε χτίζεται ανάμεσα σε ανθρώπους κι επομένως η τροφή της είναι η ανθρώπινη επαφή. Μένοντας σπίτι μπορούμε πάντα να παίξουμε ένα ομαδικό παιχνίδι διαδικτυακά, ή να γραφτούμε σε κάποιο ηλεκτρονικό μάθημα όλοι μαζί. Ίσως γιόγκα, ίσως φωτογραφία, ίσως μαγειρική, ίσως δημιουργική γραφή, ένα διαδικτυακό escape room, ό,τι ταιριάζει στο πνεύμα της ομάδας. Ακόμη κι αν ο μόνος χρόνος που διαθέτουμε είναι μία ώρα την εβδομάδα. Σημασία έχει να το κάνουμε όλοι μαζί, να ξορκίζουμε τα αρνητικά συναισθήματα της απομόνωσης και να μοιραζόμαστε κάτι ευχάριστο που δεν έχει να κάνει με τη δουλειά και τα χρονοδιαγράμματα.
