Αυτή είναι μια «πλάστη» συζήτηση, η οποία δεν απέχει πολύ από τη πραγματικότητα.

Δεν είμαι φάν των στερεοτύπων, ίσα ίσα τα κατακρίνω και ποτέ μου δεν τα πήρα τοις μετρητοίς. Αναρωτιέμαι λοιπόν, όταν λέω ότι δουλεύω σε μπαρ, τι σου έρχεται στο μυαλό;

Ας αρχίσουμε με τα βασικά: Γυναικάς και πότης.

Ε μα και βέβαια, τόσες γυναίκες συναντάς κάθε μέρα και είσαι μέσα στα ποτά. Στη κυριολεξία. Συνεχίζοντας με: Ασταθής χαρακτήρας, ανώριμος και ίσως και αμόρφωτος ή τεμπέλης. Σίγουρα το να δουλέψεις στο μπαρ είναι η εύκολη λύση. Σκέψου, πόσοι φοιτητές έχουν δουλέψει σε μπαρ; Πότε θα βρεις μια κανονική δουλειά;

Τελειώνοντας: Nάρκισσος, θύμα μιας μόδας (που μόνοι μας δημιουργήσαμε) αντιγράφοντας ο ένας τον άλλο. Πώς να κουρευτείς; Μούσια! Ναι ναι, χωρίς αυτά δεν πας πουθενά! Δεν θα συζητήσω καν για τατουάζ χελιδόνια, άγκυρες κοκ. Για να μην πω για τα ξύλινα παπιγιόν και τις καρακιτς πολύχρωμες ποδιές.

Για να καταρρίψω αυτό το στερεότυπο, η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα. Κόλλησα αρκετές φορές στη σκέψη ότι τελικά έτσι είναι τα πράγματα. Αυτός είναι ο μπάρμαν που εσύ θες. Στο τέλος όμως τα κατάφερα. Έκανα πολλές βόλτες σε μπαρ. Μίλησα με πολύ κόσμο.

Καταλήγω στο ότι ο μπάρμαν, μπορεί να είναι ένας σύγχρονος rock star, όπως και ένας πολύ σκληρά εργαζόμενος πολίτης, ακόμα και παντρεμένος! Φαντάσου. Παντρεμένος μπάρμαν! Τέλειο; Είμαι σίγουρος ότι δεν το είχες σκεφτεί, ε; Εγώ έχω κόψει σχεδόν τελείως το αλκοόλ, μόνο όταν δοκιμάζω κάποια συνταγή και άντε μια φορά το μήνα δεν θα οδηγήσω να πάω στη δουλειά γιατί θέλω να το γιορτάσω. Γνώρισα μπάρμεν με πτυχίο. Πολλούς μάλιστα. Είδα μπάρμεν προσγειωμένους να ξεχωρίζουν στο πλήθος χωρίς μούσια και τατού με το πιο απλό τρόπο… Χαμογελώντας.

Α και να μην ξεχάσω, το ότι είμαι ευγενικός, δεν σημαίνει ότι είμαι και πέφτουλας ή λιγούρης ή γυναικάς ή όπως αλλιώς το λες. Το συμπέρασμα που έβγαλα λοιπόν από αυτή τη μίνι έρευνα είναι ότι υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσα σε μπάρμεν (ή και γενικά σε επαγγελματίες εστίασης) με τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Ο μπάρμαν συναναστρέφεται με κόσμο και συγκεκριμένα με τη πραγματική πλευρά των ανθρώπων και όχι την «ψεύτικη», αυτή που κρύβουμε πίσω από τα σακάκια και τις γραβάτες στα γραφεία. Χωρίς παρεξήγηση, και εγώ δουλεύω σε γραφείο το πρωί και αυτή η διαφορά των ανθρώπων είναι τεράστια. Για να μην πω τρομακτική. Το στερεότυπο έσπασε επιτυχώς.

Ένα μπράβο λοιπόν σε όλους αυτούς τους επαγγελματίες διασκεδαστές.

Φιλικά, Γιάννης