Είναι πριν μερικούς μήνες που η Τατιάνα μουρμουρίζει συχνά πυκνά κάτι για «Μεθυσμένες Αλήθειες». Τον Νοέμβριο του 2020 πια κυκλοφορεί το έβδομο βιβλίο της και εμείς μαθαίνουμε τι συνέβαινε στο μυαλό της Τατιάνας τόσο καιρό. “Είναι η ιστορία του Κόνορ και της Χέιζελ που γνωρίζονται στο πλοίο και αποφασίζουν να περάσουν μαζί την εβδομάδα που κρατά η κρουαζιέρα. Ξεκινούν με προορισμό τις Μπαχάμες και καταλήγουν στο Μπρούκλιν. Όμως, όταν πλησιάζουν στο λιμάνι η ιστορία αλλάζει.” εξηγεί.

“Κορίτσι γνωρίζει αγόρι και βγαίνουν σε πάρκα, σε μπαρ και εστιατόρια. Ήθελα κάτι διαφορετικό και η κρουαζιέρα μου το προσέφερε αυτό. Μία κρουαζιέρα είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση από μόνη της. Γιατί ουσιαστικά, είσαι σε μία πολύ συγκεκριμένη συνθήκη για αρκετές ημέρες. Οπότε, αυτό είχε μία ιδιαίτερη πρόκληση στο πως θα στηθεί και θα εξελιχθεί. Επίσης, ήθελα να ξεφύγω λίγο από το αστικό τοπίο.”

Πως αισθάνεσαι σήμερα μετά από μία σειρά αρκετών επιτυχημένων βιβλίων; Πώς ήταν το εκδοτικό ταξίδι μέχρι τώρα; Πώς ήταν η εμπειρία σ αυτόν τον χώρο;

Από το πρώτο μου βιβλίο -το 2015 μέχρι σήμερα- είμαι στην οικογένεια των εκδόσεων Πηγή. Νιώθω χαρά και ασφάλεια σε αυτό το εκδοτικό σπίτι γιατί πραγματικά λειτουργούμε ως οικογένεια. Από αυτές που γελούν μαζί, κάνουν παρέα και στηρίζουν ο ένας τον άλλον.

Η ερωτική λογοτεχνία ήταν κάτι που σαν αναγνώστρια αγαπούσες ήδη; Καταπιάστηκες με το συγκεκριμένο είδος από την αρχή της πορείας σου; Και τελικά γιατί επέλεξες αυτή την κατηγορία ιστοριών;

Ξεκίνησα να διαβάζω το είδος πριν από περίπου επτά χρόνια. Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πολλοί, η ερωτική λογοτεχνία δεν είναι μόνο σεξ. Συνήθως, οι ιστορίες αφηγούνται μέσα από δύο POV (point of view) και έτσι, δίνεται στον αναγνώστη η ευκαιρία να «βουτήξει» στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Βασίζονται πολύ πάνω στην επικοινωνία και τη χημεία δύο ανθρώπων και το σεξ είναι ούτως ή άλλως κομμάτι όλων μας και κομμάτι κάθε σχέσης. Οπότε, υπάρχει και μία πρόκληση για τον κάθε συγγραφέα να αφηγηθεί κάτι τόσο ‘απλό΄, να «χτίσει» μία χημεία και να αφηγηθεί για την καθημερινή ζωή με τρόπο που ο αναγνώστης να μαγευτεί από αυτό. Έχω διαβάσει εξαιρετικά βιβλία από ξένους συγγραφείς που μου κράτησαν υπέροχη συντροφιά και με έκαναν να γελάσω δυνατά, να κλάψω και να ενθουσιαστώ.

Δεν νομίζω πως την επέλεξα συνειδητά… είναι το είδος που απολαμβάνω περισσότερο να διαβάζω, οπότε ήταν μονόδρομος να μου δημιουργηθούν ιδέες σε αυτό το πλαίσιο. Πιστεύω πως ο κάθε συγγραφέας «καταπιάνεται» πρώτα με το είδος που απολαμβάνει ο ίδιος γιατί αυτό είναι που τον γεμίζει ιδέες, εικόνες και συναισθήματα.

Οι ιστορίες των βιβλίων σου διαδραματίζονται όλες στο εξωτερικό και δη στην Αμερική, γιατί συνεχίζεις να επιλέγεις αυτή τη πλευρά του Ατλαντικού; Να περιμένουμε κάτι για μία ευρωπαϊκή πόλη ή ακόμα και για την Αθήνα;

Γιατί απλούστατα τη λατρεύω. Ούτως ή άλλως, η συγγραφή είναι ένα ταξίδι πρώτα για τον συγγραφέα και αυτό είναι το δικό μου happy place. Επιπλέον, νιώθω αρκετά εξοικειωμένη με την κουλτούρα αυτή επειδή έχω έρθει σε επαφή μαζί της από πολύ μικρή. Όσο για το δεύτερο σκέλος, πραγματικά δεν έχω ιδέα. Αποφάσισα να μην κάνω σχέδια, γιατί όποτε κάνω…. Ήθελα ας πούμε, να κάνω ένα διάλειμμα μετά το «Βραδινά Ραντεβού», αλλά λίγους μήνες μετά ήρθαν οι «Μεθυσμένες Αλήθειες».

Έχουν άλλα κοινά –δικά σου, προσωπικά στοιχεία- οι ιστορίες μεταξύ τους;

Παλαιότερα έλεγα πως δεν έχουν κάποια κοινά, όμως επτά βιβλία μετά, μπορώ να δω πως όλοι τους έχουν βασικές αξίες που έχω και εγώ. Ακολουθούν τον δρόμο που θέλουν, δεν συμβιβάζονται και δεν τους πιάνει ηττοπάθεια. Όμως, εκεί τελειώνουν και οι ομοιότητές μας. Άντε…ας προσθέσω και το γούστο τους στη μουσική.

Επειδή για σένα επτά δεν είναι σίγουρα αρκετά, έχεις ήδη έτοιμη στο μυαλό σου μία νέα ιστορία;

Έχω μία ιστορία που τώρα έχει αρχίσει να σχηματοποιείται, όμως είμαι πολύ μακριά από το να πω πως θα ανοίξω το word μου και θα κάτσω να τη γράψω. Οπότε, προς το παρόν «ενώνω» τα κομμάτια της.