Ο Αμερικανός με καταγωγή από τη Σικελία σκηνοθέτης θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο του φετινού Φεστιβάλ των Καννών , όπου θα λάβει το Couronne d’or: ένα βραβείο που γιορτάζει την καριέρα και την επιρροή του στον κόσμο του κινηματογράφου, η υψηλότερη τιμή που μπορεί να λάβει ένας σκηνοθέτης μετά το Όσκαρ για το σύνολο του έργου του.
Αναμφισβήτητα οι πιο δημοφιλείς ταινίες του – Taxi Driver, Mean Streets, Raging Bull, The Last Temptation of Christ, The Wolf of Wall Street είναι επίσης μερικές από τις πιο γνωστές όλων των εποχών. Ακόμη και εκείνες που έχουν λαβει ελαφρώς πιο μέτριες κριτικές ή είχαν μικρότερη εμπορική επιτυχία εξακολουθούν να είναι αξιόλογες επομένως αυτό που ακολουθεί ελπίζουμε να σε κάνει να αναθεωρήσεις και να αναρωτηθείς γιατί δεν τις έχεις δει ακόμη, ενώ βάζεις να δεις το Taxi Driver για 12η φορά.
Alice doesn’t live here anymore (1974)
Μία ζωντανή, παράδοξη αλλά μοναδικά οικεία, η ιστορία της πρόσφατα χήρας Burstyn να ξαναρχίσει τη ζωή που είχε εγκαταλείψει πριν παντρευτεί. Καταπληκτική Ellen Burstyn και Kris Kristofferson στους πρωταγωνιστικούς, ακόμη και το soundtrack (συνηθισμένο για τον Scorsese) είναι εξαιρετικό. Αμέσως μετά το Mean Streets το 1973, αυτή ήταν η επόμενη ταινία που κατέστησε σαφές ότι ο Scorsese θα είχε μία λαμπρή καριέρα στο χώρο.
New York, New York (1977)
Αν και απαιτεί μεγάλη υπομονή από την πλευρά του κοινού, για να μην αναφέρουμε την ικανότητα ή ακόμα και την επιθυμία να καταλάβει τους αντιφατικούς τρόπους με τους οποίους λειτουργεί το New York, New York εξακολουθεί να έχει τη Liza Minnelli και τον Robert De Niro, σε άκρως ρομαντικό mood, συν το ότι περιλαμβάνει ένα από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια όλων των εποχών. Η φιλοδοξία του Scorsese είναι πιο επιτακτική από το αποτέλεσμα, αλλά το αποτέλεσμα στην προκειμένη περίπτωση είναι αρκετά καλό.
King of Comedy (1983)
Η περιβόητη, ευρέως διεστραμμένη εμπορική αποτυχία που απροσδόκητα, μετά από κάποιες δεκαετίες, αναγνωρίστηκε ως ένα πραγματικό κινηματογραφικό αριστούργημα. Ο De Niro δεν ήταν ποτέ πιο παράδοξα weird με συναρπαστικό τρόπο, ως επίδοξος κωμικός Rupert Pupkin. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει ένα από τα πιο αστεία του κινηματογραφικά cameo, ως διευθυντής της τηλεοπτικής εκπομπής του Lewis.
After Hours (1985)
Το ακριβέστερο ‘ντοκιμαντέρ’ για το τι πραγματικά συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας τυπικής νύχτας στη Νέα Υόρκη. Τρελές καταστάσεις, απίθανες συμπτώσεις και ατμόσφαιρα φαρσοκωμωδίας συνθέτουν αυτή την ταινία που ελάχιστοι όχι έχουν εκτιμήσει αλλά έχουν καν δει.
The Age of Innocence (1993)
Σύμφωνα με πολλούς αυτή η ταινία είναι ο πιο βίαιη απ’ όλες τις ταινίες του Scorsese, ενώ είναι η μόνη που δεν έχει ούτε μία σκηνή σωματικής βίας. Η κοινωνική κατακραυγή προς τις πράξεις αλλά και την ίδια την ύπαρξη του χαρακτήρα της Michelle Pfeiffer που πάει τόσο κόντρα στα κοινωνικά πρέπει αλλά και τις ίδιες της τις επιθυμίες αποτελεί μία μορφή βίας. Η ταινία καταφέρνει να μεταφέρει την ένταση του καταπιεσμένου συναισθήματος καλύτερα από κάθε άλλη ταινία που έγινε ποτέ. Από όλες τις ταινίες σε αυτή τη λίστα, αυτή ανήκει σίγουρα στο top 5 με τις καλύτερές του.
Δες επίσης: Οι πιο εμβληματικές παρουσίες στην ιστορία του Φεστιβάλ των Καννών
