“Κι έπειτα από κάποιες υπερβολικές αντιδράσεις μου, ο κόσμος λέει ότι είμαι τρελός. Τότε τι θα έπρεπε να πούμε για ολόκληρη την ανθρωπότητα που το μόνο που κάνει είναι να σφάζεται και να χύνει ποτάμια αίματος για θρησκευτικά ή φυλετικά ζητήματα;“

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στην 1η πράξη της 4ης σκηνής του Άμλετ, μας άφησε μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη που δεν είναι άλλη από την πασίγνωστη φράση του: «Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» θέλοντας να επισημάνει εκείνες τις περιπτώσεις όπου τα πράγματα δεν είναι όπως φαινομενικά δείχνουν και η αυτοκρατορία της απάτης καλά κρατεί.

Στο έξοχο βιβλίο του νομπελίστα Dario fo υπάρχει ένας τρελός βασιλιάς στη Δανιμαρκία, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στη Δανία του 18ου αιώνα, την πραγματοποίηση ενός επαναστατικού ονείρου που περιλαμβάνει μια σειρά από εξαιρετικά προχωρημένες -για να μην πω ασύλληπτες για την εποχή- μεταρρυθμίσεις, όπως την κατάργηση των βασανιστηρίων, την μόρφωση των κατώτερων κοινωνικά τάξεων και τη μείωση των προνομίων των ευγενών. Αυτό το έξυπνο μυθιστόρημα είναι ένας δυνατός συνδυασμός από πολιτικά ιδεώδη, μάχη για την κατάκτηση της εξουσίας αλλά και μια υπέροχη ιστορία παθιασμένου έρωτα και τρέλας.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί εκτός από την εξαιρετική ανασύσταση της εποχής, είναι ότι το πρωτόλειο για την συγγραφή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος αποτελείται από μια σειρά ντοκουμέντων και μυστικών ημερολογίων που κατάφερε ο Dario fo να μεταμορφώσει σε ένα ευχάριστο ανάγνωσμα το οποίο φέρει τη μορφή του μυθιστορήματος και αποτελεί μια ουσιαστική σελίδα της ιστορίας γιατί ρίχνει φως πάνω σε μια λιγότερο γνωστή από το ευρύ κοινό περίοδο. Ο κυριότερος και ίσως σημαντικότερος συγγραφέας των πολύτιμων αυτών ημερολογιακών καταγραφών και τεκμηρίων ήταν ο Χριστιανός Ζ’, βασιλιάς της Δανιμαρκίας και της Νορβηγίας.

Πραγματικά διασκέδασα με την εύθυμο και παραστατικό τρόπο γραφής του υπέροχου αυτού δημιουργού που είχε ταχύτητα και θύμιζε ένα θεατρικό κείμενο με ολοζώντανες ακόμα και κωμικές αναπαραστάσεις από την καθημερινότητα των ηρώων που παρελαύνουν μέσα σε αυτό. Ο διαχωρισμός του μυθιστορήματος γίνεται με μικρά σε έκταση κεφάλαια το καθένα από τα οποία στην έναρξή του έχει μερικούς από τους πιο δημιουργικούς τίτλους που έχω πετύχει τα τελευταία χρόνια σε βιβλίο. Η διαχρονικότητα των μηνυμάτων που κουβαλάει το μυθιστόρημα είναι ένα ακόμα στοιχείο που προσωπικά με ενθουσίασε. Ο Dario fo, κατάφερε με την έμπειρη πένα του να δημιουργήσει ένα άρτιο ιστορικό κείμενο που μπορεί να λατρέψει κάθε αναγνώστης. Σημαντικό επίσης ρόλο, νομίζω ότι έχει παίξει τόσο η ποιότητα της μετάφρασης που διευκολύνει τη ροή του κειμένου νοηματικά όσο και η χρήσης της μη επιτηδευμένης γλώσσας.

Η εικονογράφηση αυτής της προσεγμένης σε όλα τα επίπεδα έκδοσης, τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο εσωτερικό του βιβλίου, έχει φιλοτεχνηθεί από τον ίδιο τον συγγραφέα. Όλες αυτές οι προσωπογραφίες εμένα μου έφτιαξαν την διάθεση. Αυτή η εικονογράφηση η οποία συνδέεται άμεσα με το θέμα που πραγματεύεται το κείμενο, βοηθάει τον αναγνώστη να οπτικοποιήσει τους κεντρικούς ήρωες που παρελαύνουν κατά την διάρκεια της εξιστόρησης ενώ τα έντονα χρώματα που έχουν χρησιμοποιηθεί από τον συγγραφέα θυμίζουν πάρα πολύ το ύφος των έργων της pop art.

Ντέπυ Δημητρίου

Pic source: libreriapraga.com