Το κρασί είναι ένα αγαπημένο αλκοολούχο ποτό το οποίο έχει συνδεθεί γενικότερα με την κουλτούρα μας, αλλά και ειδικότερα με όμορφες στιγμές μας με αγαπημένους ανθρώπους. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχουν ανοίξει πολλά wine bars και παράλληλα η Ελληνική παραγωγή κρασιού έχει ανέβει σημαντικά σε σχέση με προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, παρότι είναι ένα ποτό που πίνουμε συχνά υπάρχουν βασικά πράγματα που δεν ξέρουμε ή νομίζουμε ότι ξέρουμε για αυτό.

Τα αρώματα του κρασιού

Σίγουρα έχεις ακούσει ανθρώπους να λένε πως το ένα κρασί μυρίζει φράουλα και το άλλο κρασί μυρίζει κανέλα και εσύ δεν καταλαβαίνεις πώς γίνεται αυτό. Τα σταφύλια, λόγω της χημικής τους σύστασης, μπορούν να παίρνουν διαφορετικά αρώματα ειδικά κατά την οινοποίηση. Αυτό έχει να κάνει με την ποικιλία του κρασιού, αλλά και με τον τρόπο παραγωγής και οινοποίησής τους. Αν εσύ μυρίσεις ένα κρασί ίσως να μην το καταλάβεις αλλά αν αρχίσεις να εξασκείσαι πάνω σε αυτό, σίγουρα θα αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι ότι το κάθε κρασί έχει το δικό του διαφορετικό αρωματικό προφίλ.

Η τιμή του κρασιού

Ένα μπουκάλι κρασί δεν χρειάζεται να είναι ακριβό για να είναι καλό. Σίγουρα ένα μπουκάλι των 50€ θα είναι καλύτερο από ένα των 10€. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το πιο φτηνό είναι κακής ποιότητας. Ειδικά στην Ελλάδα που το κλίμα ευνοεί και έχουμε παράδοση στην παραγωγή του κρασιού, μπορείς να βρεις πολύ αξιόλογες φιάλες με  6 ή 7€ (τιμές λιανικής, όχι εστιατορίων).

Η δοκιμή

Σε ένα καλό εστιατόρια ή σε wine bar αν παραγγείλεις μπουκάλι το πιθανότερο είναι πως ο σερβιτόρος θα ρωτήσει αν θες να το δοκιμάσεις. Αυτή η ερώτηση δεν είναι για να δεις αν σου αρέσει ή όχι, αλλά για να δεις αν το κρασί έχει κάποιο ελάττωμα. Το ζήτημα με το κρασί είναι ότι η ποιότητά του δεν είναι standard όπως είναι με άλλα ποτά. Πρέπει να διατηρείται σε συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας για να μην αλλοιωθεί η γεύση του και εκτός αυτού πρέπει να καταναλώνεται σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Ο χρόνος ζωής του κρασιού

Τα λευκά κρασιά καλό είναι να καταναλώνονται άμεσα, εντός ενός έτους από την παραγωγής τους. Ο τρύγος στην Ελλάδα γίνεται μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου που σημαίνει ότι οι φιάλες βγαίνουν στο εμπόριο περίπου τον Νοέμβριο. Επειδή τα λευκά είναι κρασιά πιο φίνα και ευαίσθητα δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια λευκά τα οποία μπορούν να παλαιωθούν αλλά είναι πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις και αν δεν είσαι λάτρης του κρασιού δύσκολα θα βρεις κάτι τέτοιο.

Τα κόκκινα κρασιά από την άλλη λόγω της χημικής τους σύστασης είναι πιο ανθεκτικά στον χρόνο και πολλές φορές είναι απαραίτητη και η παλαίωση. Περιέχουν ανθοκυάνες που είναι υπεύθυνες για το χρώμα και τανίνες που είναι υπεύθυνες για τον στυφό του χαρακτήρα. Και οι δύο αυτές ουσίες αντιδρούν κατά την διάρκεια της παλαίωσης διαφοροποιώντας το χρώμα του κρασιού και κάνοντάς το λιγότερο στυφό. Το μέχρι πότε μπορεί να καταναλωθεί ένα κόκκινο κρασί ωστόσο είναι δύσκολη ερώτηση. Εξαρτάται από την ποικιλία του, τον τρόπο οινοποίησής του και το αν έχει περάσει από παλαίωση σε βαρέλι.

Το βαρέλι

Η οινοποίηση του κρασιού πλέον γίνεται σε μεγάλες ανοξείδωτες δεξαμενές που μπορούν να έχουν πολύ μεγαλύτερη παραγωγή. Έτσι πολλοί αναρωτιούνται με ποια κριτήρια μπαίνει ένα κρασί στο βαρέλι και γιατί. Σκοπός του βαρελιού είναι να δώσει τα αρώματα του ξύλου στο κρασί προσδίδοντάς του επίσης πλούσια σύσταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις το κρασί μπορεί να μείνει στο βαρέλι για μερικούς μήνες. Σε άλλη περίπτωση μπορεί να παραμείνει και για χρόνια ώστε να παλαιωθεί εκεί. Το βαρέλι κάνει τα αρώματα του οίνου πιο έντονα και ιδιαίτερα. Επιπλέον οι πόροι του ξύλου επιτρέπουν σε μικρές ποσότητες οξυγόνου να περάσουν στο κρασί. Αυτή η διαδικασία βοηθάει τις χημικές αντιδράσεις παλαίωσης να γίνουν πιο γρήγορα.

Το ροζέ κρασί

Πολλοί λανθασμένα νομίζουν πως το ροζέ κρασί είναι μία μίξη κόκκινου και λευκού κρασιού. Το ροζέ κρασί παράγεται από κόκκινα σταφύλια ή από μίξη κόκκινων και λευκών σταφυλιών. Σε καμία περίπτωση δεν αναμιγνύονται έτοιμα κρασιά μετά το τέλος της οινοποίησης.