Η Βίκυ Κατσίκα συμμετέχει στην παράσταση Λούλα που θα παρουσιάζεται στο Θέατρο Νέου Κόσμου μέχρι 8/3. Πρόκειται για την θεατρική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Βαγγέλη Ραπτόπουλου σε παραγωγή της ομάδας Elephas tiliensis. Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή την παράσταση και ανακαλύψαμε τον ιδιαίτερο κόσμο της Λούλας και μια νέα ηθοποιό με αισθητική, ποιότητα, σκέψη και διάθεση για αναζήτηση και δημιουργία!

Πως ήταν η εμπειρία της θεατρικής προσέγγισης ενός μυθιστορήματος; Η βασική διαφορά όταν δουλεύεις πάνω σε ένα μυθιστόρημα συγκριτικά με ένα θεατρικό έργο, είναι μεγαλύτερη η ελευθερία στην απόδοση των χαρακτήρων και της ατμόσφαιρας. Το μυθιστόρημα είναι μια πηγή από την οποία αντλείς διαρκώς για να αποδώσεις την ανάγνωση του σκηνοθέτη. Σ’ ένα τέτοιο κείμενο παρέχεται πλήθος πληροφοριών για τους χαρακτήρες που ακόμα κι αν δεν συμπεριληφθούν στο τελικό κείμενο της διασκευής, αποτελούν σημαντικό εργαλείο ερμηνείας.

Πως δούλεψε η ομάδα για να φτιαχτεί η παράσταση; Οι πρόβες διήρκεσαν περίπου τρεισήμισι μήνες, χρόνος που μας έδωσε τη δυνατότητα να ερευνήσουμε σε βάθος την ιστορία και τον τρόπο που θα την αφηγηθούμε. Άκρως λειτουργική ήταν η ελευθερία που μας δόθηκε στην αρχή, από την οποία προέκυπτε υλικό που στη συνέχεια οι σκηνοθέτες μορφοποιούσαν. Αφουγκράζονταν τις ανάγκες σε κάθε φάση της διαδικασίας με αποτέλεσμα κάθε πρόβα να είναι εμπνευστική και να μας προχωράει.

Η Λούλα είναι μία ανήσυχη νέα κοπέλα. Τι αναζητά; Η ανησυχία της Λούλας εξωτερικεύεται με τη μορφή της μόνιμης αγωνίας να λύσει το πρόβλημά της, αυτό της ανοργασμίας. Όμως η ανοργασμία αποτελεί εν τέλει τη σωματοποίηση της αίσθησης κενού και ανικανοποίητου που τη διέπουν. Αίσθηση η οποία μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζει τη γένια αυτή. Η Λούλα λοιπόν ασυνείδητα απορρίπτει το μάταιο κυνήγι της απόλαυσης και αναζητά την ουσιαστική επαφή.

Στο έργο παρακολουθούμε τις ζωές δύο σύγχρονων κοριτσιών. Η εποχή στην οποία ζούμε καθορίζει την ψυχοσύνθεσή μας; Η εποχή, η τάξη και κάθε δεδομένο της ζωής μας καθορίζουν την ψυχοσύνθεσή μας. Διαμορφωνόμαστε από τις εμπειρίες μας, άρα το πολιτισμικό, πολιτικό, κοινωνικό περιβάλλον ορίζει με τρόπο απόλυτο αλλά όχι συγκεκριμένο την ιδιοσυγκρασία μας.

Ποια είναι η μορφή της σχέσης των δύο κοριτσιών; Πόσο μπορεί να επηρεάσουν την ζωή μας τα άτομα που βρίσκονται γύρω μας; Η σχέση της Λούλας με την Εύη δεν είναι καθαρή. Δεν είναι μια μονοδιάστατη με συγκεκριμένη διάθεση σχέση. Μέσα της εμπεριέχεται η ζήλια, ο ερωτισμός, η ταύτιση, η περιέργεια (αφού κάποιες φορές αισθάνεσαι ότι ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους), η αντιπάθεια και πολλά ακόμη. Νομίζω ότι όπως στα μυθιστορήματα δεν μπορείς να φανταστείς έναν ήρωα χωρίς τον άλλον, έτσι και στη ζωή δεν επηρεαζόμαστε απλώς από τις ενέργειες των άλλων, αλλά δομούμαστε από την ίδια τους την παρουσία.

Τα άτομα κάθε γενιάς παρουσιάζουν όμοια χαρακτηριστικά; Ποια χαρακτηρίζουν την δική μας; Κάθε εποχή γαλουχεί με την εκάστοτε κουλτούρα τις γενιές της. Ακόμη και το γεγονός πως στο πλαίσιο της ίδιας γενιάς αναπτύσσονται διαφοροποιήσεις έως και συγκρούσεις, καταδεικνύει την παρουσία ενός κυρίαρχου λόγου, τον οποίο άλλοι τον ενστερνίζονται και άλλοι μάχονται κατά αυτού. Η ανησυχία και η ανασφάλεια είναι χαρακτηριστικά της γενιάς μας.

Τι σηματοδοτεί την ενηλικίωση στη ζωή ενός ανθρώπου; Η ευθύνη της πράξης και των συνεπειών αυτής. Η αναγνώριση ότι η συμπεριφορά μας αφήνει ένα μικρό ή μεγάλο -αναλόγως- αποτύπωμα στη δική μας, αλλά και στη ζωή των άλλων. Νομίζω ότι όταν ορίσουμε ποιο θέλουμε να είναι αυτό το αποτύπωμα, αρχίζει η πορεία προς τη ενηλικίωση.

Τι μας καθορίζει περισσότερο: Τα τυχαία γεγονότα ή οι επιλογές μας; Τα όρια ανάμεσα στην τυχαιότητα και την επιλογή δεν είναι πάντα διακριτά, αφού καθοριζόμαστε εξίσου από μία ακολουθία τυχαίων γεγονότων και επιλογών. Ως εκ τούτου, οι επιλογές μας μπορεί να προκύπτουν από την επίδραση τυχαίων γεγονότων. Παρόλα αυτά, είθισται κοινωνικά να κρινόμαστε απ αυτές.

Υπάρχει σωστός τρόπος για να διαχειριστούμε το σώμα μας; Σωστός είναι ο τρόπος να διαχειρίζεται ο καθένας το σώμα του κατά το δοκούν, ιδανικά σε ένα σχετικά ελεύθερο περιβάλλον που δεν θα παρεμποδίζει κάτι τέτοιο.

Τι σου αρέσει στην παράσταση; Υπάρχει κάποια φράση που ξεχωρίζεις; «Ας δούμε επιτέλους τον κόσμο με τα μάτια των τρελών». Παρά το τετριμμένο της φράσης, η ιδέα του να προσεγγίσουμε τη ζωή χωρίς την ματιά της λογικής μοιάζει ελκυστική.

Λούλα

Θέατρο Νέου Κόσμου