Μετά το Hillbilly Elegy και το Mank, το Netflix τοποθετεί άλλη μία ταινία στον οσκαρικό χάρτη του 2021. Τo Μa Rainey’s Black Bottom του George C. Wolfe βασίζεται στο ομώνυμο έργο του, βραβευμένου με Pulitzer, August Wilson. Η ταινία επικεντρώνεται στην Ma Rainey, τραγουδίστρια – σύμβολο της μπλουζ σκηνής, τόσο για την φωνή της όσο και για τον δυναμισμό της. Στην τελευταία κινηματογραφική παρουσία του πριν τον πρόωρο χαμό του, ο Chadwick Boseman υποδύεται τον τυχοδιώκτη τρομπετίστα της μπάντας.
Την Μαμά των Μπλουζ, όπως την αποκαλούσαν, ενσαρκώνει αυτή την φορά η μοναδική Viola Davis
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα studio ηχογράφησης στο Chicago, ένα καυτό απόγευμα της δεκαετίας του 1920. Η τετραμελής μπάντα της Rainey φθάνει πρώτη και ξεκινά την πρόβα. Με την άφιξη της Ma αρχίζει ένας άτυπος πόλεμος μεταξύ εκείνης και οποιουδήποτε αντιτάσσεται στο λόγο της. Έχοντας πλήρη επίγνωση του ταλέντου και της ισχύος της διεκδικεί στο έπακρον όλα όσα μία λευκή τραγουδίστρια θα είχε εξ αρχής. Οι λευκοί συνεργάτες της προσπαθούν μέχρι το τελευταίο λεπτό να επιβληθούν σε όλους τους τομείς της συνεργασίας τους. Ταυτόχρονα, ο τρομπετίστας επιδιώκει να επισκιάσει μουσικά την μπάντα ενώ δεν διστάζει να προσεγγίσει την νεαρή σύντροφο της Rainey.
Η Viola Davis έχει πετύχει κάτι εξαιρετικό στην ενσάρκωση αυτού του μύθου
Διατηρώντας μία ψύχραιμη στάση με χαμηλούς τόνους και μετρημένα λόγια καταφέρνει να είναι άκρως επιβλητική. Το βλέμμα της είναι σίγουρο χωρίς στην πραγματικότητα να υποστηρίζεται από έπαρση και υπεροψία. Και αν υπήρχε θα ήταν δικαιολογημένη καθώς για την Αμερική εκείνης της δεκαετίας η Ma Rainey δεν ήταν μία απλή τραγουδίστρια. Ήταν μία αξεπέραστη, σπουδαία ερμηνεύτρια που λατρευόταν από γυναίκες και άντρες, ταυτίζοντας το όνομα της με την μπλουζ μουσική. Χαρακτηρίστηκε queer icon για τις επιλογές της και φυσικά την άφοβη έκφραση αυτών μέσω της προσωπικότητας και της τέχνης της. Με την ερμηνεία της σε αυτή την ταινία η Davis φαίνεται να κλειδώνει άλλη μία οσκαρική υποψηφιότητα.
Η ταινία αφιερώθηκε στην μνήμη του Chadwick Boseman
Αν και κύκνειο άσμα του, η συγκεκριμένη ερμηνεία φαίνεται πως θα χαρίσει και σε εκείνον μία οσκαρική υποψηφιότητα. Ο Boseman ηγήθηκε δύο εκ των ωραιότερων και δυνατότερων σκηνών της ταινίας, με δύο φορτισμένους συναισθηματικά μονολόγους. Υποψιάζομαι πως και οι ίδιοι οι συμπρωταγωνιστές του την ώρα του γυρίσματος αφέθηκαν στην ερμηνεία του και καθηλώθηκαν πραγματικά. Ο φιλόδοξος τρομπετίστας που προσπαθεί διακαώς να ανοίξει πόρτες και να ανελιχθεί εκπροσωπήθηκε επάξια από τον Boseman.
Το Ma Rainey’s Black Bottom δεν είναι άλλη μία βιογραφία που έπρεπε να κινηματογραφηθεί προς αναγνώριση ενός συμβόλου της τέχνης
Σε μία Αμερική και σε έναν κόσμο που κραυγάζει πως έχει αλλάξει αλλά δεν πείθει κανέναν, είναι αναγκαίο δημιούργημα. Η όποια εξέλιξη ήρθε και θα έρθει οφείλεται στις προσωπικότητες που δεν ανέχτηκαν ούτε επρόκειτο να ανεχτούν το ελάχιστο. Οι εμπειρίες και τα βιώματα ενός ολόκληρου λαού στα χέρια των Λευκών αφεντικών αναλύονται μέσα από τις ιστορίες των ηρώων. Η Ma Rainey με το ταλέντο της και τον χαρακτήρα της κατέκτησε την δύναμη να μην ανέχεται αυτή την κακομεταχείριση. «Θα μου φερθούν όπως μου αξίζει όσο κι αν τους πληγώνει» αναφέρει στην ταινία. Και η ιστορία έδειξε πως το πέτυχε.
