ΛΟΝΔΙΝΟ, 1916 – Όλα  ξεκίνησαν εν μέσω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο διορατικός Αμερικανός εκδότης Condé Montrose Nast σκέφτηκε πως, εφόσον οι πωλήσεις της αμερικανικής Vogue στην Αγγλία είχαν τετραπλασιαστεί από το 1914, τότε η βρετανική της έκδοση θα μεσουρανούσε. Μετά από πολλή σκέψη και υπολογισμούς, κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση της Vogue UK με την υπόσχεση να περιέχει προσεκτικά επιλεγμένα άρθρα με κεντρικό θέμα την αγγλική κοινωνία, μόδα, διακόσμηση, τέχνη, λογοτεχνία και σκηνή. Τηρώντας την υπόσχεση αυτή, το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε τον Σεπτέβριο του 1916, απαθανάτιζε τη high society της Αγγλίας με πορτρέτα της Lady Eileen Orde Wellesley (του Hoppe) και της Mrs John Lavery.

ΛΟΝΔΙΝΟ, 2016  –  Μετά από 5 χρόνια έρευνας στα πιο βαθιά αρχεία της, η Brogue (aka British Vogue) γιορτάζει την εκατονταετηρίδα της με μια εντυπωσιακή έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη της πρωτεύουσας του Ηνωμένου Βασιλείου η οποία άνοιξε τοn Φεβρουάριο toy 2015 και θα παραμείνει ανοιχτή στο κοινό μέχρι και τοn Μάιο του 2016. Η παρουσίαση ενός περιοδικού είναι ένα καθημερινό φαινόμενο, η έκθεσή του σε ένα μουσείο σαν αυτό όμως προσδίδει μια εντελώς διαφορετική διάσταση εξυψώνοντάς το σε ένα ιστορικό και κοινωνικό μνημείο που αποτελεί συγχρόνως και ένα χρονολόγιο μόδας αλλά και τρόπων ζωής.

Κάθε δωμάτιο του πρώτου ορόφου της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου αντιπροσώπευε και μια δεκαετία αυτού του αιώνα. Εκτεθειμένη σε όλο της το μεγαλείο, η Βρετανική Vogue αποδεικνύει πόσο επάξια έχει αναδειχθεί ως η Βίβλος της μόδας μαζί με την αμερικανική έκδοση, με χιλιάδες μεγάλα ονόματα να έχουν γεμίσει τις σελίδες της αλλά και την παραγωγή της. Ονόματα όπως Tallulah Bankhead, Kingsley Amis, Alfred Hitchcock, Lady Elizabeth Bowes-Lyon, Charlie Chaplin, Aldous Huxley, Snowdon, Beaton, Demarchelier, Testino είναι μερικά.

Κάποια από τα πολυαναμενόμενα highlights της έκθεσης περιείχαν τη θρυλική φωτογράφιση της Kate Moss στο ξεκίνημά της το 1993 από την Corinne Day, το διάσημο εξώφυλλο από τον Peter Lindbergh το 1990 που καθιέρωσε την εποχή των supermodels, καθώς και μια σπάνια εκδοχή της φωτογραφίας του Horst το 1939 με θέμα τους κορσέδες που ενέπνευσε και το βιντεοκλίπ του Vogue της Madonna.

Σύμφωνα με την Alexandra Shulman, editor-in-chief της Βρετανικής Vogue, “δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο είναι αρνητικό το εικονίζεται ένας κόσμος που επιτρέπει στον κόσμο να ονειρεύεται και να ικανοποιείται. Το φίλτρο της Vogue είναι αισιόδοξο και έχει μια φυσική κλίση προς την ομορφιά, την κομψότητα και το υψηλό στυλ και αυτός είναι ο σκοπός μας. Επιτρέπουμε στους ανθρώπους να ικανοποιούνται μέχρι ένα σημείο μέσα σε έναν κόσμο που δεν είναι απαραίτητα δικός τους αλλά κάτι που απολαμβάνουν να κοιτούν”. Αυτό που τοποθετεί τους φωτογράφους της Vogue στον τοίχο ενός μουσείου, είναι το όραμα που αντικατοπτρίζουν. Ο Beaton ήθελε να δώσει στην αυτοβιογραφία του τον τίτλο “When I Die I Want to Go to Vogue “. Σίγουρα ακούγεται υπερβολικό αλλά κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί τη δύναμη της Vogue.