Το πιο σύνηθες ερώτημα σε μια δίαιτα είναι μέχρι ποια ώρα πρέπει να καταναλώνεται το βραδινό. Ότι όλα τα άλλα δηλαδή, θα έχουν γίνει στην εντέλεια, και η ώρα του βραδινού είναι αυτή που θα φέρει την καταστροφή. Οι καύσεις μας πράγματι μειώνονται όσο μειώνεται και η δραστηριότητά μας, αλλά αυτό που παίζει το σημαντικότερο ρόλο είναι το άθροισμα των γευμάτων και όχι το καθένα μεμονωμένο.

Ιδανικά το βραδινό πρέπει να το τρώμε 2-3 ώρες πριν ξαπλώσουμε. Ιδανικά για το στομάχι μας, ώστε να προλάβουμε να χωνέψουμε και όχι τόσο για να το «κάψουμε», καθώς αν από τη στιγμή που θα φάμε, δεν έχουμε σκοπό να κουνηθούμε, μικρή διαφορά κάνει το αν θα πέσουμε για ύπνο ή αν θα δούμε τηλεόραση. Ειδικά για τα άτομα που έχουν γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, αυτό το τρίωρο είναι απαραίτητο!

Όπως λοιπόν και στα υπόλοιπα γεύματα, έτσι και στο βραδινό, η ποσότητα είναι αυτή που έχει σημασία. Απλά επειδή είναι το τελευταίο γεύμα της ημέρας, υπάρχει μια ανησυχία από όσους κάνουν δίαιτα, διότι δεν έχουν το περιθώριο να διορθώσουν το ενδεχόμενο λάθος, περιορίζοντας το επόμενο γεύμα που δεν υπάρχει. Η ανησυχία δικαιολογείται επίσης από το γεγονός ότι το βραδινό είναι το πιο φορτισμένο συναισθηματικά γεύμα της ημέρας. Όλα τα νεύρα και η ένταση βγαίνουν τότε και λόγω κούρασης οι άμυνες είναι περιορισμένες. Είναι τέτοιοι οι καθημερινοί ρυθμοί που πιθανώς να είναι και το γεύμα που απολαμβάνουμε περισσότερο, εφόσον τότε μόνο βρίσκουμε το χρόνο και δεν τρώμε στο πόδι. Το βραδινό επίσης, περιλαμβάνει συχνά και την έννοια της κοινωνικής δραστηριότητας εντός και εκτός σπιτιού και ειδικά αν δεν έχουμε φροντίσει για τα φαγητά μας τις ώρες που έχουν προηγηθεί, λογικά θα είναι και το πιο πλούσιο γεύμα.

Όσο αυτή η απόλαυση δεν επηρεάζει το βάρος μας, το στομάχι ή τον ύπνο μας, μπορούμε να συνεχίσουμε ανενόχλητοι. Αν όμως διαπιστώσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι η ώρα να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε αν η ποσότητα που τρώμε αντιστοιχεί στην πείνα μας, ή αν απλά νομίζουμε ότι με αυτόν το τρόπο μας «φροντίζουμε». Δεν είναι φροντίδα όμως να παραφουσκώνουμε την κοιλιά μας, ούτε να βαρυστομαχιάζουμε. Θα χρειαστεί οπότε, να βρούμε ένα εναλλακτικό τελετουργικό χαλάρωσης και περιποίησης προς τον εαυτό μας που δε θα σχετίζεται με το φαγητό πχ. ένα χαλαρωτικό μπάνιο ή ένα αφέψημα. Μπορεί να μην είναι εύκολο στην αρχή καθώς ο εγκέφαλος έχει κάνει τις ανάλογες συνδέσεις, αλλά το ζήτημα είναι να κάνουμε μια συνειδητή προσπάθεια να μην είμαστε αυτοκαταστροφικοί.

Το βράδυ και μάλιστα μετά το κοινό βραδινό είναι και η ώρα της βραδινής υπερφαγίας. Πρόκειται για μια διατροφική διαταραχή που αναγκάζει τα άτομα που υποφέρουν από αυτή να σηκώνονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, διακόπτοντας τον ύπνο τους για να φάνε. Είναι μια αγχώδης διαταραχή και οι παθόντες τρώνε για να μπορέσουν να ξανακοιμηθούν γιατί το φαγητό τους ηρεμεί. Η λύση θα μπορούσε να είναι να έχουμε στο ψυγείο και γενικότερα στην κουζίνα μόνο υγιεινά τρόφιμα, οπότε τουλάχιστον να μην επιβαρύνουμε τη θερμιδική μας πρόσληψη. Από εκεί και έπειτα, μια ημερήσια καταγραφή των τροφίμων που καταναλώνουμε ειδικά εκείνη την ώρα είναι πολύ χρήσιμη, για να μπορέσουμε να κάνουμε την αυτόματη διαδικασία περισσότερο συνειδητή και να την εκλογικεύσουμε. Αν δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε μέσα στην μέρα και το βράδυ δεν μπορούμε να κοιμηθούμε από τον εκνευρισμό, ας βρούμε τουλάχιστον έναν τρόπο εκτόνωσης! Υπάρχει μια ρήση που λέει «όσα δεν είπαμε τα φάγαμε», οπότε ας αρχίσουμε να βγάζουμε από μέσα μας ό,τι μας ενοχλεί.

https://www.facebook.com/grafeiodiatrofis