Σε αυτή τη ζωή είναι όλα τόσο αστραπιαία, τόσο έντονα. Ξυπνάς, πίνεις καφέ, πολύ καφέ, πας για δουλειά. Μιλάς άλλοτε με τη θέληση σου άλλοτε επειδή πρέπει. Κάνεις ένα break για να πάρεις αέρα, πίνεις καφέ (ναι ξανά), σχολάς, γυρίζεις σπίτι. Το πρόγραμμα έχει καμιά ταινία, άντε κανένα ποτό στο τσακίρ, γυρνάς, κοιμάσαι. Repeat. Repeat. Μέχρι να πεις Friyay και τελικά να κάνεις τι την Friyay; Κάτι από όλα αυτά λογικά, άντε στην καλύτερη να γυρίσεις ξημερώματα αν είσαι και του γλεντιού. Έτσι για να νιώσεις ζωντανός.
Ωραία
Σαν ιστοριούλα που τη λέμε στα παιδιά ακούγεται. Όχι από εκείνες που ανυπομονούν να ξανά ακούσουν όμως. Είσαι ευχαριστημένος με αυτή την ιστορία εσύ;
Και γιατί να μην είσαι; Τη δουλειά σου έχεις, τους φίλους σου, τη σχέση σου, όλα, σωστά;
Μήπως ξεχνάς ένα σημαντικό κομμάτι; Τον εαυτό σου ας πούμε.
Είσαι χαρούμενος/η σαν «Γιώργος, Μαρία, Ελένη, Κατερίνα, Νίκος» μέσα σε όλη αυτή την καθημερινότητα σου;
Πας με διάθεση στη δουλειά σου; Ανυπομονείς να δεις το φίλο ή τους φίλους σου; Ζεις για την επόμενη ανατροπή στην ταινία που βλέπεις ή απλά περιμένεις πότε θα λήξει η συνδρομή του Netflix;
Ζεις τη ζωή που ζεις τώρα ή μένεις μόνο στο πόσο ωραία θα ήταν «αν»..; Ελπίζεις τόσο πολύ για το αύριο που ξεχνάς το σήμερα σου;
«Αρκετά με τις ερωτήσεις, απαντήσεις θέλω». Η αλήθεια είναι ότι μάλλον δεν έχω ακριβή απάντηση σε αυτό που ρωτάς. Ναι ξέρω, μονόλογο κάνω, βοήθα και εσύ λίγο. Το πόσο χαρούμενος, ευδιάθετος, ζωντανός νιώθεις, μόνο εσύ το ξέρεις. Το πόσο γρήγορη όμως, πόσο απρόβλεπτη και ξαφνική, μπορεί να είναι μία αλλαγή στη ζωή σου, το ξέρουμε και οι δύο.
Το point μου είναι πως αντί να αφήνεις τις μέρες να περνούν τόσο εύκολα και ανιαρά από τα χέρια σου, απόλαυσε τις όσο περισσότερο μπορείς. Δεν έχεις τη δυνατότητα να τις κρατήσεις παραπάνω. 24 ώρες έχεις όλες και όλες. Μπορείς όμως να τις «ζήσεις».
Οι άνθρωποι φεύγουν, κάθε μέρα. Είτε είναι συγγενείς σου, είτε κάποιος που άκουσες στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς σου. Οι άνθρωποι χωρίζουν και ξεχνούν όσα είπαν ο ένας στον άλλον. Οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τα θέλω τους για τα θέλω του άλλου. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν πολλές φορές και προσποιούνται ότι όλα είναι ΟΚ, χωρίς να είναι.
Ο άνθρωπος μερικές φορές, δε σκέφτεται, δεν εκτιμά, δε φέρεται λογικά.
Γι’ αυτό έχουμε τα λάθη. Γι’ αυτό έχουμε τα μαθήματα. Γι’ αυτό είναι εδώ και ο καφές. Αλλά και η Friyay. Γιατί μπορεί αυτές οι μικρές ρουτίνες να είναι sparkles για εσένα. Ακόμα και το πιο μικρό, το πιο καθημερινό πράγμα, μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ευτυχία. Και αν σε κάνει ευτυχισμένο, τότε δεν είναι λάθος, δεν είναι ασήμαντο, δεν είναι μικρό. Βρες αυτή την ευτυχία. Συνέχισε να ζεις, όσο ακόμα ζεις.
