Η καθημερινότητα νιώθεις ότι δεν σε σηκώνει και έτσι επιστρατεύεις τις πενιχρές οικονομίες σου για ένα ταξίδι, που οργανώνεις σε χρόνο dt για αρχές Απριλίου. Ο τίτλος του ταξιδιωτικού πακέτου «Πράγα παραμυθένια». Λες ταξιδιωτικό γραφείο είναι, δύσκολοι καιροί επίσης είναι, κάπως πρέπει να πουλήσουν την πραμάτεια τους κι αυτοί κάνοντας μια φτηνή επίκληση στο συναίσθημα της χαζορομαντικιάς. Αναπολώντας πλέον την πόλη, βρίσκω τον χαρακτηρισμό τους εξαιρετικά μετριοπαθή, κι αυτό γιατί η πρωτεύουσα της Τσεχίας συνδυάζει όλα εκείνα τα στοιχεία, που προσωπικά με ελκύουν σε έναν προορισμό : φυσική ομορφιά, ιστορικότητα και πολιτισμό.

Η πλατεία της παλιάς πόλης με το εντυπωσιακό αστρονομικό ρολόι – κομψοτέχνημα. Η πολυσύχναστη γέφυρα του αυτοκράτορα Καρόλου που διασχίζοντας τη – αφού κοντοσταθείς για να περιεργαστείς αναμνηστικά (ξύλινες μαριονέτες, μικροπράγματα από πορσελάνη Βοημίας) και να χαζέψεις τη θέα του Μολδάβα – φτάνεις στην Καστρούπολη, την έδρα των ανακτόρων, με τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια και την ονειρεμένη πανοραμική θέα στον πρώτο οικισμό της Πράγας, Μικρό Μέρος ή Mala Strana μερικά επίπεδα πιο κάτω, καθώς και το Μολδάβα με τις γέφυρες του και τη Νέα Πόλη στην αντίπερα όχθη να διαγράφονται στον ορίζοντα.

 Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Βίτου με τα υπέρκομψα βιτρό, πραγματικό μνημείο μεγαλοπρέπειας.

Η κρουαζιέρα στο Μολδάβα, με το ποταμόπλοιο να σχίζει τα νερά κάτω από τις πέτρινες γέφυρες του ποταμού (19 στο σύνολο και 2 υπό κατασκευή). Η κρουαζιέρα, σου επιτρέπει να θαυμάσεις την πόλη από άλλη οπτική γωνία, καθώς εντυπωσιακά γλυπτά πάνω στις γέφυρες και πέτρινα κάστρα που αναδύονται από τους παρακείμενους βράχους απλώς συμπληρώνουν το θέαμα.

 Η πόλη μαρτυρά αρκετούς αιώνες Ιστορίας, με peak πολιτιστικής ανάπτυξης τον 14ο αιώνα και όπως κάθε μεσαιωνική πόλη που σέβεται τον εαυτό της – φαντάζομαι – , βρίθει από υπόγειες στοές και περάσματα, θρύλους συνδεδεμένους με αλχημιστές που έδρασαν στην περιοχή, μυστικιστικά τελετουργικά και ομαδικές εκτελέσεις, δημιουργώντας ένα γοητευτικό πέπλο μυστηρίου και ατμοσφαιρικότητας.

Το ταξίδι μπορεί να συνδυαστεί με μια ημερήσια εκδρομή σε κάποια κοντινή λουτρόπολη ή στη Δρέσδη της Γερμανίας, οπότε και μηδενίζουν τα ρομαντικόμετρα. Πόλος έλξης τουριστών αποτελούν το ιστορικό κέντρο και η Εβραϊκή συνοικία. Πολυσύχναστη, αλλά όχι πολύβουη προσφέρεται για μοναχικές εξερευνήσεις και ρομαντικούς περιπάτους. Ήπιος καιρός, πεντανόστιμα πιάτα, δραστηριότητες που απευθύνονται σε όλα τα γούστα, από παράσταση Μαύρου Θεάτρου και επίσκεψη στο μουσείο Κομμουνισμού μέχρι ξεναγήσεις γευσιγνωσίας, – αυτό που μ’αρέσει να λέω ‘’μπυροξενάγηση’’ (κατά το ‘’κρασοκατάνυξη”). Οι τιμές γενικά συνάδουν με τα ελληνικά οικονομικά δεδομένα (προτίμησε να επενδύσεις σε τοπικά εδέσματα, πορσελάνη, τσέχικη μπύρα και το γλυκόπιοτο λικέρ τους, το Becherovka).

Θα μακρηγορούσα ακατάσχετα αν αυτό το κείμενο δεν χρειαζόταν επίλογο και αν δεν ακουγόμουν σαν ταξιδιωτική πράκτορας στα πρόθυρα ομαδικής κράτησης. Θα σημειώσω μόνο, πως με εντυπωσίασε η καθαριότητα και η οργάνωση της Πράγας. Το ότι, σε κάθε γωνία συναντάς μια πλατεία, έναν πύργο, ένα θέατρο, μια γκαλερί, μια όπερα, όλα σε μπαρόκ – ροκοκό αρχιτεκτονικό ρυθμό, άρτια συντηρημένα και πανέμορφα. Τα συγκροτήματα διαμερισμάτων που οι χρωματιστές, περίτεχνα διακοσμημένες προσόψεις τους σε παραπλανούν και νομίζεις πως πρόκειται για δημόσια αξιοθέατα, ενώ είναι απλά πολυκατοικίες του 19ου. Η ομορφιά του φυσικού τοπίου, ο πολύ διαφορετικός, ζωντανός παλμός της πόλης με το πλακόστρωτο κέντρο να οργώνεται από γραμμές τραμ και τον χαρακτηριστικό ήχο του, που σε κάνει να νιώθεις ηρωίδα σε πολωνική ταινία των 80’s. Ιστορική, ατμοσφαιρική και υποβλητική, μετράω τους μήνες που θα την επισκεφθώ ξανά, χαζεύοντας με μελαγχολία φωτογραφίες της.

Ελένη Φλογερά