Tα Χριστούγεννά του

Ο εφιάλτης στο δρόμο με..την πολυκοσμία, τις γιρλάντες , τα λαμπιόνια και γενικώς την κακογουστιά και την υπερβολή. Ένα ενοχλητικό νταβαντούρι που κάθε χρόνο τριβελίζει τα αυτιά μου που πασχίζουν για ησυχία. Και εκεί που μια χαρά έχεις ρυθμίσει το πρόγραμμά σου και επικρατεί τάξη και ασφάλεια έρχονται απρόσκλητες οι γιορτές να ξεκουρδίσουν τα ρολόγια της καθημερινότητάς μου έχοντας ,υποτίθεται, την πρόθεση να με χαλαρώσουν και να με διασκεδάσουν. Ε, λοιπόν το εντελώς αντίθετο συμβαίνει κάθε χρόνο. Εγώ αγχώνομαι γιατί πρέπει να ανταποκριθώ σε όλες τις προσκλήσεις και τα καλέσματα (τουτέστιν υποχρεώσεις), να συναναστραφώ κόσμο που βαριέμαι και να αντέξω στωικά όλο αυτό το πανηγύρι. Φέτος θα μοιραστώ τα Χριστούγεννα μαζί της. Με φωνάζει Σκρουτζ. Θέλει να στολίσουμε μαζί το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν υπάρχει περίπτωση.

Τα Χριστούγεννά της

Τα περίμενα και πάλι από τις 26 Δεκεμβρίου της προηγούμενης χρονιάς. Φώτα, στολίδια και ευωδιές. Όλα στον υπέρτατο βαθμό. Τα μέτρια πάντα με σκότωναν. Τα Χριστούγεννα τα ζω κάθε χρόνο με την καρδιά μου, ίσως και λίγο επιδεικτικά, ίσως και λίγο σπάταλα. Θέλω όλα να αστράφτουν και εγώ μαζί τους. Με ενθουσιασμό και γενναιοδωρία τα υποδέχομαι πάντα και εκείνα δεν μου χαλούν χατίρι. Με επιβραβεύουν με το να μου φέρνουν όμορφες στιγμές με αγαπημένα μου πρόσωπα.Αν δεν ζεις με την καρδιά σου,άστο καλύτερα, δεν θα με καταλάβεις ποτέ. Ούτε εσύ, ούτε εκείνος. Τα φετινά Χριστούγεννά μου πρέπει να ανεχτούν τη μιζέρια του και την γκρίνια του. Αρνείται μέχρι και χριστουγεννιάτικο δέντρο να στολίσει. Εγώ λατρεύω την ιδέα του και μόνο, πόσο μάλλον την εικόνα του. Φωτισμένο και πολύχρωμο να με περιμένει κάθε μέρα. Αν μπορούσα θα το άφηνα εκεί και όλο τον υπόλοιπο χρόνο.Γιατί όχι; Οι γιορτές μπορούν να διαρκούν όσο εμείς θέλουμε.

Τα Χριστουγεννά τους

Και το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους στολίστηκε. Όχι μόνο στο σαλόνι τους, αλλά κυρίως στην καρδιά τους. Και έχει «στολίδια» και από τους δύο. Το μέτρο του και την υπερβολή της. Την εγκράτειά του και τον ενθουσιασμό της. Εκείνος της μαθαίνει να σκέφτεται και εκείνη του μαθαίνει να νιώθει. Και κάπου ανάμεσα βρίσκεται και το απόλυτο. Στην αρμονία που μπορεί να κρύβει η συνύπαρξη δύο αντίθετων. Ένας άνθρωπος της λογικής και ένας άνθρωπος του συναισθήματος μας εύχονται καλά Χριστούγεννα. Με σκέψη και συναίσθημα.

Νάνσυ Μητροπούλου