Κάθε φορά που ο καθένας μας βγαίνει για ένα χαλαρό ποτό, ένας μπάρμαν δεν προλαβαίνει τις παραγγελίες κάποιου που “είναι για πολλά”. Δεν ξέρω αν φταίει το ποτό σαν ποτό, ή αν φταίμε εμείς που δεν έχουμε αυτοσυγκράτηση. Η αλήθεια όμως είναι πως το να βγεις για ένα χαλαρό ποτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα. Σε κάνει να πιστεύεις πως είναι εντάξει να μιλήσεις για τα αγόρια που δεν έχεις ξεπεράσει, τις φίλες σου που θα ήθελες να βλέπεις περισσότερο ή τη δουλειά που σε αγχώνει. Όταν είσαι για πολλά, απλώς θέλεις να περάσεις καλά.

Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα το να αφιερώσω ένα ολόκληρο κείμενο στα χαλαρά ποτά, μα άλλοι αφιερώνουν (ή αφιερώνουμε) εβδομάδες συζητώντας και βασικά, ζητώντας να πάνε για ένα χαλαρό ποτό. Χωρίς τύψεις ή ενοχές. Χωρίς αυτό το επιπρόσθετο άγχος του ότι βγαίνω για να περάσω καλά και να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο. Όχι. Βγαίνω για να τα βγάλω από μέσα μου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αφού στην τελική, είτε θα φύγει ένα βάρος με το να τα συζητάς, είτε με το να τα βγάζεις κυριολεκτικά από μέσα σου από τα πολλά ποτά.

Έτσι, τα χαλαρά ποτά έχουν και αυτά την ιεροτελεστία τους. Το τηλεφώνημα εν ώρα εργασίας. Αυτές οι λεξούλες, οι “δεν αντέχω άλλο, θέλω ένα ποτό” και η απάντηση στην απέναντι όχθη να λέει “ωραία, τα λέμε Bluebird μετά τη δουλειά”. Η στιγμή που θα παραγγείλεις το πρώτο ποτό και μετά το δεύτερο και το τρίτο, αφού η κάθε σου ανησυχία τραβάει και από δύο ποτά. Δύο χαλαρά ποτά. Και αφού κάθεσαι στην μπάρα και μιλάς ακατάπαυστα με την κολλητή σου απέναντι, να σε κοιτά χωρίς να ξέρει τι να πει και εσύ να σκέφτεσαι ότι πρέπει να χαλαρώσεις. Μόνο τότε, τραβάνε τα χαλαρά ποτά. Αλλιώς θα έβγαινες για να τα σπάσεις και να γίνεις λιώμα.

Στην συνέχεια, κοιτάς το ρολόι. Έχουμε ακόμη χρόνο να αναλύσουμε και το ένα που φέρνει το άλλο. Κοιτάς το πορτοφόλι. Έχουμε ακόμη λεφτά να πιούμε άλλο ένα ποτό. Γιατί αυτή είναι η ζωή που κυνηγάς. Ανάμεσα στον χρόνο που τρέχει και στα λεφτά που πρέπει να βγάλεις. Χάνεις όμως την ουσία του χαλαρού ποτού. Ούτε η ώρα που έχεις, γιατί αύριο δουλεύεις, είναι, ούτε αν τα λεφτά μαζεύονται για ακόμη ένα ποτό. Το χαλαρό ποτό είναι για να δεις την φίλη σου, να μοιραστείς, να γκρινιάξεις, να κλάψεις, να γελάσεις, να χαλαρώσεις. Είναι για να νιώσεις πως έχεις κάποιον που σε νοιάζεται. Κάποιον που θα του πεις “πήζω” και θα σου πει “έρχομαι να πάμε για ένα ποτό”. Κάτι που κανένα αγόρι σου δεν θα μπορέσει να κάνει, όσο καλά και να είστε. Γιατί τα χαλαρά ποτά κρατούν φιλίες χρόνων. Κρατούν εσένα από το να μην παθαίνεις κρίσεις άγχους και από το να μην κάνεις πράγματα που ίσως μετανιώσεις. Σε κρατούν τόσο σφιχτά, ώστε να μπορείς να χαλαρώσεις. Λίγο τα ποτά, λίγο οι φίλοι.

Είναι το ίδιο χαλαρό ποτό, με το οποίο θα πας πρώτο ραντεβού. Εκείνο που θα σε κάνει να ερωτευτείς, να φλερτάρεις. Το ίδιο με εκείνο που θα σε τραβήξει να ακούσεις τα προβλήματα της δικής σου φίλης και όχι μόνο να πεις τα δικά σου. Εκείνο που θα βρεις ως αφορμή για να δείξεις ότι νοιάζεσαι. Δεν έχει σημασία αν αυτό το χαλαρό ποτό το πιεις ως ένα τζιν τόνικ σε ένα μπαρ, μια μπύρα σε ένα παγκάκι ή ένα κρασί στο σπίτι κάποιου φίλου. Γιατί πολύ απλά είναι εκεί για να σε χαλαρώσει. Είναι εκεί για να σου πάρει τις έγνοιες, την γκρίνια, την στεναχώρια, το άγχος και να σε γεμίσει στοργή, γέλια, αγάπη, ζωή. Είτε αυτό σε βρει σε ένα στενό πιο δίπλα μέσα στα κλάματα, είτε σε βρει ανακουφισμένο την επόμενη μέρα στο γραφείο. Το χαλαρό ποτό είναι που σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα. Ούτε καν το ποτό.

Για όλα αυτά, μα και άλλα τόσα, το χαλαρό ποτό είναι δίπλα σου. Το ξέρω, ακούγεται γελοίο έτσι όπως το είπα, μα η αλήθεια είναι πως δεν λέω ψέματα. Όποιος και να σου λείπει, ό,τι και να σου λείπει, το να βγεις για ένα ποτό με κάποιον που είναι εκεί για σένα, μπορεί να τα αλλάξει όλα. Να σε κάνει να πεις όλα εκείνα που ντρέπεσαι να πεις και όλα εκείνα που σε κρατούν πίσω και σε αγχώνουν. Να σε κάνει να δεις πιο καθαρά μέσα στην θολούρα του ποτού. Και όλα αυτά μπορεί να τα κάνει ένα χαλαρό ποτό, χωρίς καμία υπερβολή. Μαζί με τους φίλους σου.