Η αγάπη είναι αυτό που μας παρακινεί να κάνουμε το απίθανο και το γενναίο, το ανόητο και απερίσκεπτο. Είναι αυτό που τα ρομπότ του μέλλοντος δεν θα καταλάβουν ποτέ για εμάς. Γιατί όσο κι αν η αγάπη είναι «απλώς» μια σούπα ορμονών, εξακολουθεί να είναι η πιο σημαντική πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Η αγάπη είναι αυτό που καθορίζει τους ανθρώπους.

Ένα ζήτημα που υπάρχει με την αγάπη είναι πως ένα τόσο σπουδαίο και εκπληκτικό πράγμα δεν θα μπορούσε να έχει για όλους τον ίδιο αυστηρό ορισμό. Η αγάπη είναι θολή, ασαφής και αόριστη. Έχουμε την αγνή αγάπη του Σαίξπηρ, την crazy love της Μπιγιονσέ και μία διαφορετική γεύσης αγάπης για τον καθένα μας. Το δεύτερο ζήτημα με την αγάπη είναι πόσο ευρέως χρησιμοποιούμε τον όρο. Αγαπάμε τους συντρόφους μας, αλλά αγαπάμε επίσης ένα κατοικίδιο, ένα βιβλίο, μια ταινία ή τον ήχο της φωνής κάποιου. Σκέψου, δεν υπάρχει τίποτα τόσο οδυνηρό στα αυτιά ενός ερωτευμένου όσο το ‘σ’ αγαπώ σαν φίλο”.

Όλες οι κουλτούρες του κόσμου έχουν να πουν για την αγάπη

Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο ως ένα από τα πιο ισχυρά ανθρώπινα συναισθήματα. Η φιλοσοφία, η θρησκεία, οι τέχνες και οι επιστήμες διαχρονικά ξοδεύουν πολύ χρόνο για να εξερευνήσουν τι είναι η αγάπη. Οι Έλληνες έχουμε τουλάχιστον τέσσερις λέξεις για την αγάπη. Οι Άραβες έχουν 11. Η πίστη των Baha’i αναγνωρίζει τέσσερις τύπους αγάπης ενώ οι Ινδουιστές έχουν πέντε. Αλλά, πολύ γενικά, μπορούμε να εντοπίσουμε τρεις τάσεις για το πώς οι διαφορετικοί πολιτισμοί κατανοούν την «αγάπη».

Στο κατά Μάρκον 12:31, ο Ιησούς είπε μια από τις πιο διάσημες προτάσεις του χριστιανικού δόγματος των τελευταίων δύο χιλιετιών: «Θα αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Είναι το είδος της αγάπης που αγαπά έναν άλλον άνθρωπο απλώς και μόνο επειδή είναι συνάνθρωπος. Με άλλα λόγια, η αγάπη είναι ένα είδος καλοσύνης. Στις ινδουιστικές και βουδιστικές παραδόσεις, μια παρόμοια ιδέα βρίσκεται στη λέξη maitrī. Το maitrī μεταφράζεται ως «στοργική καλοσύνη», που σημαίνει να συμπεριφέρεσαι στους άλλους ανθρώπους σαν να είναι άξιοι της φροντίδας σου. Δεν είναι τόσο «συμπόνια» ή μια ηθική πράξη, αλλά περισσότερο η καλή πρόθεση για τους άλλους. Είναι το αντίθετο της πικρίας, του κυνισμού, της κακίας και της ανταγωνιστικότητας. Όπως και η Αγάπη, είναι να εύχεσαι το καλύτερο για κάποιον άλλο. Κι αυτό είναι μόνο ένα είδος της αγάπης.

Στα αραβικά, λέγεται ότι υπάρχουν 11 «στάδια» αγάπης με τις δικές τους λέξεις. Ξεκινάει από την έλξη (hawa) και φτάνει στο (huyum), εκείνη την απόλυτη αγάπη που περικλείεται απο πάθος και λατρεία και νοιάξιμο και έρωτα και υποσχέσεις παντοτινής δέσμευσης. Aνάμεσά τους υπάρχει το (kalaf), εκείνο το αίσθημα που δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο και το μυαλό σου γυρίζει γύρω από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, το alaqah που περιγράφει τη σύνδεση που αποκτάς με κάποιον ή το taym όπου νιώθεις έτοιμος για αυτή τη δέσμευση καρδιάς και η επιβεβαίωση ότι ποτέ πριν δεν ήσουν τόσο ευάλωτος. Κι ακόμα έξι στάδια ανάμεσά τους.

Για τον Πλάτωνα, ο έρωτας είναι μόνο το πρώτο, ανώριμο βήμα προς την αγάπη. Η αγάπη για ένα σώμα είναι μια «χυδαία» αγάπη. Η αγάπη του Πλάτωνα δεν είναι τυφλή, αλλά μάλλον βλέπει στην ψυχή κάποιου. Λέει, «Σε βλέπω, σε ξέρω και σε αγαπώ γι’ αυτό».

Όπως κι αν καταλαβαίνει κανείς την αγάπη, οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούμε ότι είναι απαραίτητο μέρος μιας ευτυχισμένης ζωής. Από την αγάπη που παίρνουμε από τους γονείς μας, μέχρι την αγάπη που δίνουμε στους συντρόφους μας, τους φίλους μας και τα παιδιά μας, η αγάπη είναι το όμορφο παράξενο πράγμα του ανθρώπινου είδους. Και τις αξίζουν περισσότερες λέξεις για την περιγράψουν.