Σε ένα συγκλονιστικό μονόλογο, ο Έλληνας σκηνοθέτης έδειξε πως επιτέλους υπάρχουν Άνθρωποι.
“Είμαι της λογικής ότι αλλάζει η κοινωνία και δικαίως αλλάζει, πρέπει να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Βγαίνω για να προστατεύσω τις φωνές αυτών που βρίσκουν το θάρρος να το κάνουν απέναντι στις φωνές παλαιότερων που δεν αρθρώνουν τον λόγο που θα έπρεπε στην παρούσα κατάσταση.”
Κι όμως, υπάρχουν άνδρες σαν τον Σωτήρη Τσαφούλια. Μοιάζουν με διαμάντια μέσα στη λάσπη. Τον τελευταίο καιρό καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους χειρότερους του ανδρικού φύλου. Εκείνους που το ντροπιάζουν. Είχαμε μεγάλη ανάγκη να δούμε κάποιον που δεν είναι έτσι.
“Αυτή τη στιγμή βλέπουμε την Αντιγόνη του Σοφοκλή,που δεν είναι τίποτε άλλο από την πάλη αξίας και αρχής. Τώρα είναι η στιγμή που η αρχή αδυνατεί να επιβάλλει όσα επιβάλλει η αξία. Αν λοιπόν ανθρωποφαγία λέγεται αυτό που κάνετε εσείς τώρα και λέγεται τηλεδίκη, το να αυτοϊκανοποιείσαι μπροστά σε μία έντρομη γυναίκα, που με κλάματα στα μάτια να προσπαθεί να βγει από πόρτες που έχεις κλειδώσει και συ σ αυτό το θέαμα όχι μόνο να διατηρείς τη στύση σου αλλά να φτάνεις και στην κορύφωση, αυτό πώς ονομάζεται;”
Από την ημέρα που άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας και βλέπουμε το έναν μετά το άλλο, τα θρασύδειλα ανδρείκελα να πρωταγωνιστούν για τις κακουργηματικές τους πράξεις τις οποίες -επιτέλους- τόλμησαν να αποκαλύψουν τα θύματά τους, επιτέλους, φτερούγισε και η ελπίδα: και είχε τη μορφή και τα λόγια του Σωτήρη Τσαφούλια. Προσωπικά τον είχα τεράστια ανάγκη.
Ο σκηνοθέτης, μιλώντας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, κατέθεσε τον εμβληματικό του μονόλογο που έλειπε τόσο καιρό από την καθημερινή θλιβερή πραγματικότητα. Τον άκουσα και δάκρυσα, ανατρίχιασα, ανέβηκαν οι παλμοί της καρδιάς μου και ένιωσα δικαιωμένη. Επιτέλους, ένας άνδρας που κατάφερε και τίμησε το φύλο του. Που μίλησε χωρίς ναι μεν αλλά. Που είπε συγκλονιστικές αλήθειες.
“Ποιο θέατρο κινδυνεύει; Το θέατρο ξεκίνησε το 750 π.Χ. Μετράει 3.000 χρόνια, ο Λιάγκας και ο Τσαφούλιας επειδή δεν είναι καλά σαν άνθρωποι επειδή το πάτησαν για 3 ή 4 δεκαετίες θα κινδυνεύσει το θέατρο από αυτούς;”
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας, είναι ένας αντι-στερεοτυπικός ήρωας του σήμερα, με γνώσεις, με επιχειρήματα, με λογική, με αγάπη για το συνάνθρωπό του, με ανιδιοτέλεια, με κρίση. Με όλες αυτές τις αρετές που θέλουμε να έχει ο σύντροφός μας, ο πατέρας μας, ο αδερφός μας, ο κολλητός μας, ο συνάδελφός μας, ο προϊστάμενός μας, κάθε άνδρας που υπάρχει τέλος πάντων δίπλα μας.
Δυστυχώς ο Σωτήρης δεν ανήκει στην πλειοψηφία του ανδρικού πληθυσμού. Ευτυχώς όμως υπάρχει για να μας δείξει ότι υπάρχουν κι αυτοί, οι σύγχρονοι ιππότες που με το αόρατο σπαθί τους θα μπουν μπροστά και θα δώσουν τη μάχη τους για τους αδύναμους και τους ανυπεράσπιστους. Θα στηρίξουν τα θύματα και δεν θα τα αμφισβητήσουν. Θα καταδικάσουν όμως τους θύτες και θα στηλιτεύσουν τους υποστηρικτές τους ξεσκεπάζοντας μάλιστα τις ύπουλες προθέσεις τους.
“To να είσαι ο κανένας έχει μεγάλη δύναμη. Ως κανένας ο Οδυσσέας τύφλωσε τον Πολύφημο. Ως Οδυσσέας βίωσε την οργή του Ποσειδώνα. Το κάτσε φρόνιμα πρέπει να πάει σε αυτούς που αδυνατούν να διαχωρίσουν το φλερτ από την παρενόχληση. Σε αυτούς που απέναντι σε βιασμένες ψυχές και κορμιά αναζητούν την ευκαιρία τους να ξεθάψουν την καριέρα τους ή να συνεργαστούν με ανθρώπους που δε συνεργάστηκαν.”
