Συγγραφέας, σκηνοθέτης, λεξιπλάστης, λάτρης του θεάτρου, της ομορφιάς, του έρωτα και της ποίησης θα ήταν χαρακτηρισμοί – ιδιότητες που θα χρησιμοποιούσαμε για να περιγράψουμε τον αγαπητό μας Χρήστο Καρασαββίδη.

Ο Χρήστος είναι ο νεαρός καλλιτέχνης που μας συνεπαίρνει με τον ποιητικό του λόγο. Συνεχίζει για άλλη μια χρονιά να μας κάνει χαρούμενους με την παράσταση του «Τα Τέσσερα κοριτσάκια» στο θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις. Ένα ποιητικό μανιφέστο πάνω στον έρωτα και στις μάχες των λαών. “Μια προσπάθεια τεσσάρων κοριτσιών να παραμείνουν ζωντανές με μοναδικά τους όπλα το χιούμορ, την ομορφιά, την ποίηση και την ευφυΐα”, όπως μας αναφέρει ο ίδιος.

«Τα τέσσερα κοριτσάκια» είναι η παράσταση που αξίζει την προσοχή σου και ο Χρήστος Καρασαββίδης είναι ο δημιουργός που πρέπει να γνωρίσεις.. παρακάτω θα καταλάβεις το γιατί!

Πες µας λίγα λόγια για την παράσταση «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια». Τι συμβολίζουν τα τέσσερα κοριτσάκια;

Τα «Τέσσερα Κοριτσάκια» είναι ένα ποιητικό μανιφέστο πάνω στον έρωτα και στις μάχες των λαών, εν προκειμένω στη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πραγματικότητα, είναι η προσπάθεια τεσσάρων μικρών κοριτσιών να παραμείνουν ζωντανές σε ένα πεδίο βολής, ίσως σε έναν κατεστραμμένο λαχανόκηπο ίσως αλλού. Με μοναδικά όπλα το χιούμορ, την ομορφιά, την ποίηση και την ευφυΐα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν υπάρχουν, επειδή δεν είναι ξεκάθαρο αν τις βλέπουμε στην πραγματικότητα ή όχι, αν ζουν ή αν έχουν ήδη πεθάνει. Αλλά, η αλήθεια είναι πως ούτε το αλάτι στο φαγητό βλέπουμε, ούτε την αλληλεγγύη, ούτε την αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει πως έχουν πεθάνει, ούτε πως δεν υπήρξαν ποτέ.

Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια» του Πάµπλο Πικάσο, ένα από τα ποιητικότερα κείμενα του 20ου αιώνα. Ποιος είναι ο λόγος που αποφάσισες να γράψεις από την αρχή το συγκεκριμένο έργο;

Αυτό που κράτησα από τον Πικάσο είναι το μοτίβο των τεσσάρων κοριτσιών σε ένα πλαίσιο πολέμου κι ασφαλώς την υπερποιητική γλωσσική φόρμα. Κατά τ’ άλλα, τα «Τέσσερα Κοριτσάκια» που παρουσιάζονται είναι ένα εντελώς καινούργιο κείμενο που δεν έχει καμία σχέση µε αυτό του Πικάσο. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ούτε µία πρόταση του Πικάσο στο έργο. Γι’ αυτό το λόγο είναι τα δικά µου Κοριτσάκια κι όχι το έργο που πιθανώς να έχει διαβάσει κάποιος. Θεωρώ πως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, τουλάχιστον αποτελεί προσωπική πρόκληση για µένα -όπως άλλωστε είχα κάνει και στην «Lolita Reversed»- να ξαναγράφω εξ’ ολοκλήρου τα έργα ως ένας νέος καλλιτέχνης της γενιάς µου. Ως ένας άνθρωπος που αντιλαμβάνεται αλλιώς τα πράγματα, ως ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί σ’ αυτήν την πόλη και ζει σ’ αυτή τη χώρα. Κι αυτό δεν θέλω να το κάνω µόνο µέσω της σκηνοθετικής µου προσέγγισης. Επιμένω στην εντελώς νέα δημιουργία, στην εντελώς νέα πρόταση. Ακόμα κι αν το ρίσκο ή η πρόκληση είναι μεγάλη.

Μετά την επιτυχία της περσινής χρονιάς, η παράσταση επανέρχεται ανανεωμένη. Ποιες είναι οι αλλαγές που θα δούμε στα ανανεωμένα «Τέσσερα Κοριτσάκια»;

Η πιο μεγάλη αλλαγή είναι πως φέτος στην ομάδα έχει έρθει η Έλενα Μεγγρέλη να υπερασπίσει το Τρίτο Κοριτσάκι και να συμπαίξει µε τις Τζωρτζίνα Λιώση, Δώρα Παρδάλη και Κρίστελ Καπερώνη. Άρα, εκ των πραγμάτων, η παράσταση είναι διαφορετική από πέρυσι. Εκτός αυτού, η φετινή εκδοχή είναι επαυξημένη µε µία ακόμα σκηνή ογδοντατεσσάρων εξαιρετικά δύσκολων πραγματικών και φανταστικών χρωμάτων. Τέλος, ασφαλώς έχουμε δουλέψει εναργώς το έργο συλλήβδην, έχουμε επιμείνει σε υποκριτικές λεπτομέρειες κι έχουμε αλλάξει το φωτιστικό περιβάλλον.

Τα τέσσερα κοριτσάκια πραγματεύονται τη δύναμη του έρωτα και την αδυναμία του πολέμου. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να δώσει η παράσταση στον θεατή μέσα από αυτά τα στοιχεία;

Οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για βοηθούμε τον ανίσχυρο. Να υπερασπίζουμε µε τη ζωή µας τις ωραίες ιδέες, να γονατίζουμε μπροστά στην ομορφιά, µε την ίδια λογική που τα παιδιά σηκώνουν τον φίλο τους όταν πέφτει. Με την ίδια ορμή που οι άνθρωποι διαδηλώνουν για να την χαμένη τους ελευθερία ή την καταπατημένη τους αξιοπρέπεια. Με την ίδια λαχτάρα που φιλάμε το κορίτσι µας. Ασφαλώς, ζούμε σε άγριους καιρούς, καταστιγµατισµένοι από ένστικτα που δεν ξεπεράσαμε ποτέ. Από το αηδιαστικό τέρας του φασισμού και του ρατσισμού που προσπαθεί να διαλύσει την πανανθρώπινη αλληλεγγύη. Από το αίμα των προσφύγων των πέντε ηπείρων κι από τα φοβισμένα µας όνειρα. Το µόνο μήνυμα που θέλω να περάσει η παράσταση είναι να εμπιστευτούμε την γενιά µας. Να παλέψουμε σε πείσμα των καιρών και να ερωτευτούμε το κορίτσι µε τα προβληματισμένα µάτια.

Το θέμα του έρωτα είναι κυρίαρχο σε κάθε έργο που γράφεις, όπως για παράδειγμα και στην παράσταση «Lolita Reversed». Τι είναι αυτό που θέλεις να προβάλεις μέσα από την παρουσία του και τι ρόλο πιστεύεις ότι έχει στις ζωές µας;

Θεωρώ τον έρωτα το βασικό, αν όχι το μοναδικό, θέμα που μπορεί να εγκλωβίσει μέσα του µε τέτοια ορμή κι ακρότητα. Τόσο την ομορφιά όσο και την απόλυτη καταστροφή. Αυτή η αειθαλής του σημασία στις ζωές µας, αυτή η ζάλη που εναλλάσσει την ευτυχία και την αυτοκτονικότητα, αυτή η µισοζείδωρη και µισοφαρµακοφόρα του διαδρομή είναι ο βασικός λόγος που κάνω θέατρο και προσπαθώ να καταθέτω σε όλα µου τα έργα τη σκέψη µου. Δεν μπορώ να τον διαχωρίσω από τον πόλεμο από την εξουσία, από την αγάπη, από την ομορφιά και την ασχήμια. Είναι όλα στο μυαλό µου μπερδεμένα και λευκά σαν καλώδια ακουστικών. Άρα µη “ξεµπλέξιµα”.

Χαρακτηριστικό των παραστάσεων σου είναι ο ποιητικός λόγος. Από πού αντλείς την έμπνευση σου για τη δημιουργία τόσο ξεχωριστών κειμένων;

Ο ποιητικός λόγος είναι κατά την άποψή µου ο ομορφότερος τρόπος να περιγράψεις την φαντασία σου. Να αποτυπώσεις γραπτώς τα πιο βαθιά συναισθήματα κι έχει µία μουσικότητα που δεν βρίσκεις σε κανένα άλλο είδος λόγου. Έχω τρομερό πάθος µε τη γλώσσα, βρίσκω θαυμάσιες τις παρομοιώσεις και χρησιμοποιώ στις παραστάσεις µου ένα ανεπτυγμένο λεξιλόγιο. Είτε για τους λόγους που προανέφερα είτε λόγω ενός υπολανθάνοντος λεξιλαγνικού συμπλέγματος που πιθανώς να έχω. Το κείμενο σε µία παράσταση είναι προφανώς πρωτευούσης σημασίας και προσπαθώ να προσέχω και την παραμικρή λεπτομέρεια. Νομίζω, όμως, πως ο λόγος που µια μερίδα κοινού τα θεωρεί τόσο ξεχωριστά είναι γιατί σε πολλά σημεία γίνονται παραληρηματικά, εξαντλώντας σχεδόν τα όρια της παρατακτικής σύνδεσης. Έχουν µια φόρμα λεξιπλασίας και στο μεγαλύτερο τους μέρος είναι εικονοπλαστικά.

Αρκετές φορές είδαμε να υποστηρίζεις το ρόλο του θεάτρου στη ζωή µας, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τα κείμενα σου. Τι συμβολίζει το θέατρο για σένα;

Το θέατρο για µένα είναι το πιο ασήμαντο από τα σημαντικά πράγματα της ζωής και το σημαντικότερο από τα ασήμαντα. Πιστεύω βαθιά στην τέχνη και στο πώς μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο. Ή τουλάχιστον να µας βάλει σε σκέψεις. Το διαδίκτυο είναι ένας σημαντικός τρόπος να προβάλλεις τις ιδέες, τις απόψεις ή τις προσδοκίες σου. Όχι ασφαλώς δυνατότερος από το να βγεις στους δρόμους και να παλέψεις για τα δικαιώματα σου. Ή ακόμα καλύτερα, µε τον τρόπο ζωή σου, να επαληθεύσεις τα πιστεύω σου. Έχει όμως µία ισχύ που μπορεί πολιτικά και πολιτιστικά να βοηθήσει αν από αυτό επιζήσουν οι ιδέες των ανθρώπων που κοιτούν προβληματισμένα. Που έχουν κάτι να πουν. Που προβάλλουν την ανθρωπιά και τη Δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την οξύνοια κι έχουν μάθει να παλεύουν από την κούνια τους. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι το θέατρο. Πάντως εικάζω πως είναι το ακριβές συνώνυμο των λέξεων αλήθεια, ομορφιά, ποίηση, πρόκληση, πολιτική, έρωτας, ελπίδα, δάκρυ, ρίγος, συνεργασία, ευφυΐα.

Οι παραστάσεις «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια» αλλά κι η «Lolita Reversed» επανέρχονται για δεύτερη χρονιά ανανεωμένες. Τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι κέρδισε το κοινό και τις αγκάλιασε τόσο θερμά;

Δεν είμαι σίγουρος. Φαντάζομαι η ορμή κι η φαντασία µιας νέας γενιάς καλλιτεχνών. Αυτό το αµάλγαµα υπέροχων νέων ηθοποιών και ανθρώπων που κειμενικά ή σκηνοθετικά δεν φοβούνται ή νιώθουν υπόλογοι για κάτι. Δεν ξέρω αν πράγματι ισχύει πως ίσως κάναμε το αβαντγκάρντ θέατρο λιγότερο ελιτίστικο, αλλά είμαι σίγουρος πως οι συνεργάτες µου, εγώ και πολλοί ικανοί άνθρωποι της γενιάς µου πιστεύουμε σε ένα θέατρο καλύτερο από αυτό που βλέπουμε, καλύτερο από αυτό που διαβάζουμε, καλύτερο από αυτό που δραχθήκαμε. Προφανώς δεν ξέρω αν το κάνουμε, ξέρω όμως πως αμφιβάλλουμε για τα πάντα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Το Tempus Verum – Εν Αθήναις, αποτελεί για µένα όχι µόνο µια θεατρική στέγη που συνεργάζομαι όλη τη σεζόν αλλά και µια κοιτίδα νέων καλλιτεχνικών δυνάμεων. Φυσικά αυτό οφείλεται όχι µόνο στους συνεργάτες µου αλλά και στο γεγονός πως διευθύνεται από τον Δημήτρη Λάλο, έναν άνθρωπο που αγαπά και προσπαθεί για το θέατρο όσο λίγοι. Έτσι λοιπόν, «Τα Τέσσερα Κοριτσάκια» θα παίζουν μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00. Το δεύτερο μισό της σεζόν, θα παρουσιαστεί η «Lolita Reversed vol. 2», µια καινούρια εκδοχή της Λολίτας καθώς και θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη χρονιά το Adapt Festival. Ένα θεατρικό φεστιβάλ που ξεκίνησε πέρυσι κι είχα την τιμή να έχω µε τους συνεργάτες µου την καλλιτεχνική επιμέλεια. Τέλος, ανήκω και στην «Μικρή Ακαδημία» του Tempus Verum – Εν Αθήναις, αναλαμβάνοντας να πραγματοποιήσω ένα σεμινάριο πάνω στην υποκριτική και το ποιητικό θέατρο που θα διαρκέσει από τον Νοέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο.

*για δηλώσεις συμμετοχής στο σεμινάριο «Ποιητικό Θέατρο: ερωτευμένο θέατρο, μάχη µε τις λέξεις, υποκριτική υπεράσπιση» του Χρήστου Καρασαββίδη, απαιτείται αποστολή βιογραφικού στο [email protected]

Τα Τέσσερα Κοριτσάκια

(εμπνευσμένο από το ομώνυμο έργο του Π. Πικάσο) Πρεμιέρα: 5 Οκτωβρίου Συντελεστές Κείμενο – Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Καρασαββίδης Σκηνογράφος: Ηλέκτρα Σταμπούλου Ενδυματολόγος: Βασιλική Σύρμα Βοηθοί σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα, Φένια Προβελεγγίου Φωτογραφίες: Aλεξάνδρα Διονά Trailer: Σπύρος Μαλτέζος Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου – We Will

featured image: facebook.com/Christos Karasavvidis