Το να δώσει κάποιος μία αναφορά για έναν συγγραφέα είναι κάτι εύκολο. Η πραγματική του αξία φαίνεται στο συγγραφικό του υπόβαθρο. Ο Χρίστος Κυθρεώτης είναι ένας συγγραφέας που παρά την ενασχόλησή του με τη νομική έχει εξαιρετικό συγγραφικό ταλέντο. Τα θέματά του απασχολούν την καθημερινότητά μας και η ταύτισή μας με τους ήρωές του είναι ολοφάνερη. Γράφει για καθημερινούς ανθρώπους και απευθύνεται σε εκείνους. Το 2007 κατάφερε να αποσπάσει ο πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό διηγήματος των εκδόσεων Πατάκη για νέους συγγραφείς, καθώς και στον αντίστοιχο διαγωνισμό του Βρετανικού Συμβουλίου 2009. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο “Εκεί που ζούμε” κατάφερε να αγαπηθεί από τους αναγνώστες πολύ γρήγορα. Είναι ένα μυθιστόρημα για το μικρό άθλο να είσαι ο εαυτός σου κάθε μέρα από την αρχή. Ο ίδιος όμως είναι ο μοναδικός που μπορεί να μας εξηγήσει από που εμπνεύστηκε.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που γράψατε κάτι και είπατε αυτό είναι μια αφορμή για να γίνω συγγραφέας;
Στα εννιά, αλλά μετά τα παράτησα για να γίνω αστροφυσικός ή ποδοσφαιριστής. Επανήλθα αρκετά αργότερα και νομίζω πως η αφορμή προέκυψε από διαβάσματα, όχι από γραψίματα. Θυμάμαι πάντως την πρώτη φορά που έγραψα κάτι και δεν μου φάνηκε χάλια την επόμενη μέρα, όπως συνέβαινε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τότε σκέφτηκα πως ίσως είχε νόημα να προσπαθήσω λίγο παραπάνω.
Ποια είναι η κύρια πηγή έμπνευσης των βιβλίων σας; Ποια ήταν για το “Εκεί που ζούμε”;
Δεν είμαι σίγουρος ότι πρόκειται τόσο για έμπνευση, όσο για ένα κενό που ζητάει να καλυφθεί και ο μόνος τρόπος είναι να γράψεις το βιβλίο. Στο “Εκεί που ζούμε” μου έγινε σταδιακά εμμονή να γράψω κάτι για αυτή την εποχή κάνοντας έναν ήρωα όσο πειστικός μπορεί να γίνει στο χαρτί. Αν ήταν ο ήρωας πειστικός, θα ήταν και η εποχή και όλα τα άλλα. Δεν ξέρω σε ποιον βαθμό το κατάφερα, αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο.
Η ιστορία και η πλοκή είναι κινηματογραφική. Έχετε σκεφτεί την ιστορία σας στη μεγάλη οθόνη;
Σίγουρα όχι όσο το έγραφα. Οι επιρροές μου είναι αποκλειστικά λογοτεχνικές, άρα οπότε οποιαδήποτε κινηματογραφική οπτική υπάρχει στο βιβλίο είναι φιλτραρισμένη μέσα από το έργο άλλων συγγραφέων. Το άλμα από τις λέξεις στις εικόνες μου φαίνεται πάντα αδιανόητα δύσκολο. Από την άλλη αυτός είναι ο λόγος που δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να γίνω σκηνοθέτης.
Αναφορικά στο τελευταίο σας βιβλίο, είναι πράγματι μικρός άθλος να είσαι ο εαυτός σου κάθε μέρα από την αρχή;
Ναι, και γι’ αυτό πολλές μέρες αποτυγχάνουμε.
Έχοντας εμπειρία στη συγγραφή θα συμβουλεύατε τους αναγνώστες σας να τολμήσουν και εκείνοι να μεταφέρουν στο χαρτί το δικό τους λόγο;
Η δική μου εμπειρία μπορεί να φανεί χρήσιμη μόνο σε μένα, και όχι πάντα δυστυχώς. Έτσι κι αλλιώς, όποιος το θέλει αρκετά θα το κάνει ανεξάρτητα από οποιαδήποτε προτροπή ή αποθάρρυνση.
Ποιους συγγραφείς θαυμάζατε από μικρός και στάθηκαν η αφορμή να ακολουθήσετε μια αντίστοιχη πορεία;
Μικρός διάβαζα διάφορα κλασικά βιβλία για παιδιά, αλλά νομίζω πως η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι η λογοτεχνία μπορεί να κάνει πράγματα που ίσως με ενδιαφέρουν βαθύτερα ήταν με ένα βιβλίο της Πόλα Φοξ, “Τα νεφελόψαρα” ζούνε στη θάλασσα. Δεν με επηρέασε ως συγγραφέα βέβαια, εξάλλου το διάβασα πολύ μικρός άλλαξε όμως τον τρόπο που διάβαζα.
Όταν ξεκινάτε ένα βιβλίο αφιερώνεστε αποκλειστικά σε αυτό ή δίνεται χρόνο στον εαυτό σας ώστε να ολοκληρώσετε πλήρως τις σκέψεις σας;
Ιδανικά, και τα δύο. Γιατί ο χρόνος που δίνεις, είτε πριν ξεκινήσεις το γράψιμο είτε σε κάποιο ενδιάμεσο στάδιο, είναι χρόνος αφοσίωσης. Πολλές φορές ωστόσο έχω αφήσει πράγματα στη μέση, γιατί στην πορεία έχασα την εμπιστοσύνη μου στο αποτέλεσμα ή το ενδιαφέρον μου για τη συνέχεια.
Είναι θέμα παιδείας να διαβάζει κάποιος βιβλία στην εποχή των social media που όλα καταρρίπτουν κάθε πυλώνα της φαντασίας;
Νομίζω ότι περισσότερο από τη φαντασία, τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας «απειλούν» την ικανότητά μας να συγκεντρωνόμαστε σε εκτενή κείμενα ή να ζητάμε κάτι περισσότερο από ένα επιφανειακό ερέθισμα, εύκολα εξαργυρώσιμο στους πλειστηριασμούς προσοχής των social media. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε φοβικά ή να τα απορρίπτουμε. Μέσα από αυτά προκύπτουν νέοι κώδικες επικοινωνίας, τους οποίους η λογοτεχνία δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί.
Ποιος είναι ο επόμενός σας στόχος σχετικά με τη συγγραφή; Υπάρχει στα σκαριά κάποιο νέο βιβλίο;
Διάφορες σημειώσεις και σκέψεις, αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο.
